RPG Civil War 2024'e Puanınız ve Değerlendirmeniz

Takip etme keyfi açısından on numaraydı, saat durumundan sonlarda biraz kesiktim ama hep buradaydım. Özellikle 5v5 sonrası şirketin dengeleri ile alakalı görüşlerimi yarın paylaşacağım.

10'dan fazla puan verememek üzdü, süper bir şovdu.

Aslında şov direkt tek maç üzerinden yazılıp böyle yayınlansa kimse bir şey demezdi diye düşünüyorum. Çok doyurucu bir son ve bitiş oldu. Sadece O'Neil'ın fişi gerçekten çekildiyse bir anda çekildiğini düşünüyorum. Wes Lee ile böyle ilerledikten sonra adamın aniden Vince McMahon şekli bitmesi bende bi soru işareti oldu ama bu sona rağmen bu adamın bitmemiş olma ihtimali bile çok minik de olsa var diye düşünüyorum. Wes Lee'ye üzüldüm ama WM'de sevineceğiz gibi duruyor. Tam puan veriyorum elinize sağlık.

Zeke ve Hardy maçları biraz ara sıcak maçlar olduğu için eklenecek pek bir şey yok o yüzden direkt TVC ve ME hakkında yazacağım. TVC'ye girişimi beklemiyordum ve akıl oyunları vs. olsun Dream gibi bir köklü karakteri bu kadar sarsmak da hatun başımıza iyi bir şey deriz. Kazanacağımı da pek beklememiştim zaten okurken. Mahal ile yollar devam eder mi karaktere ne olur bilmiyorum ama gayet keyifli şu an Tiffany ile oynamak. Belki de menajerlikten güreşe kaymışızdır ona da okeyiz. ME'e gelirsek Daniels'ın Cody'e yaptığı hareketten sonra Uso'nun sole survivor olacağını bariz bir şekilde anladım ve bu da maçın şevkini kaçırdı açıkçası. Sonuna kadar hak edilmiş bir şey de anlayınca tat kaçıyor ne olursa olsun. Kendi karakterimin niye tag almadan da aynı şeyi yapabilecekken pin olmaya koştuğunu da anlamadım. Zaten maçta genel de hiçbir şey yapmadı Goldust. En son bu ne alakayı yine Black oynarken Ospreay'in elini sıkınca yaşamıştım. Yine bizim başımıza geldi de eyvallah. Şovu da bence Jey Uso kapatmalıydı o zaferi sonrası. Zaten zamanında belli başarıları almış çok da şov kapatmış isimlerin dönüp dolaşıp hep "aga be aga be" dedirtmesi hem diğer oyunculara bir tık ayıp hem de senaryonun da cılkını çıkartıyor bence. ME adına ekstra olumlu diyebileceğim tek şey de Val Venis'in başta koyduğu ağırlıktı. Gerçek bir şampiyon izledik. Ben şova 6 veriyorum Tiffany, Val Venis ve ortaya sunulan emeklerden ötürü. Elinize sağlık tekrardan.

Akashi' Alıntı:

Zeke ve Hardy maçları biraz ara sıcak maçlar olduğu için eklenecek pek bir şey yok o yüzden direkt TVC ve ME hakkında yazacağım. TVC'ye girişimi beklemiyordum ve akıl oyunları vs. olsun Dream gibi bir köklü karakteri bu kadar sarsmak da hatun başımıza iyi bir şey deriz. Kazanacağımı da pek beklememiştim zaten okurken. Mahal ile yollar devam eder mi karaktere ne olur bilmiyorum ama gayet keyifli şu an Tiffany ile oynamak. Belki de menajerlikten güreşe kaymışızdır ona da okeyiz. ME'e gelirsek Daniels'ın Cody'e yaptığı hareketten sonra Uso'nun sole survivor olacağını bariz bir şekilde anladım ve bu da maçın şevkini kaçırdı açıkçası. Sonuna kadar hak edilmiş bir şey de anlayınca tat kaçıyor ne olursa olsun. Kendi karakterimin niye tag almadan da aynı şeyi yapabilecekken pin olmaya koştuğunu da anlamadım. Zaten maçta genel de hiçbir şey yapmadı Goldust. En son bu ne alakayı yine Black oynarken Ospreay'in elini sıkınca yaşamıştım. Yine bizim başımıza geldi de eyvallah. Şovu da bence Jey Uso kapatmalıydı o zaferi sonrası. Zaten zamanında belli başarıları almış çok da şov kapatmış isimlerin dönüp dolaşıp hep "aga be aga be" dedirtmesi hem diğer oyunculara bir tık ayıp hem de senaryonun da cılkını çıkartıyor bence. ME adına ekstra olumlu diyebileceğim tek şey de Val Venis'in başta koyduğu ağırlıktı. Gerçek bir şampiyon izledik. Ben şova 6 veriyorum Tiffany, Val Venis ve ortaya sunulan emeklerden ötürü. Elinize sağlık tekrardan.

Genişletmek için tıkla ...

Goldust'ın maçta bu kadar etkisiz olması aslında biraz da maçtaki çoğu karaktere göre biraz daha yeni yeni oturuyor olmasıydı. Wes Lee'nin önüne siper olma motivasyonuna anlam verememe durumunu da bununla bağdaşlaştırabiliriz aslında. Biraz daha onu Gacy ile izleyip analiz edip sonrasında kafamızda oturtabiliriz. Maçın elenme sırası bellidir elemenin nasıl olacağı ise bazen maçı yazan arkadaşımızın inisiyatifindedir ama Goldust'ın elenişi planlıydı diye biliyorum. O an her şey olmuş olabilir. Belki Gacy'den bir talimat aldı, belki "sevgi" teması altında Team Chairman'e kendisini çok fena şekilde bağlı hissetti ve bunu yaptı onu sonradan bir mantığa oturtabiliriz. Pin olmadan bunu yapabilirdi ama bu biraz da orada Goldust'ın aslında Gacy'nin bağlı olduğu bir oluşum için her şeyi yapabileceğini epik bir şekilde gösterme çabasıydı. Olay tamamen epikleştirmek, duygusallaştırmak denebilir. Kısa bir kahramanlık sekansı sayılabilir. Hatta Goldust, normal koşullarda bu maçta Johnny Mayhem'den sonra ilk elenen güreşçi olacaktı ama biz bu sekansı yazmak istedik. Ospreay ve Malakai'nin el sıkma mevzusunun yazarın kararı olduğunu ve benim de o dönem alakasız bulduğumu zaten söylemiştim ama Goldust'ın bu sekansı bence güzeldi ya. Bunların dışında zaten şovu Humberto'nun dönüşünün kapatması aslında Jey'in zaferine gölge düşürmemeli çünkü şovun sonuna koyduğumuz sinematik sahneler aslında hep yaptığımız şey. En basit ve mantıklı gelecek önerme ise PURE. Şirketin son şovu olan Wrestlemania I: End of the Line'da bile şirket bir ring-içi finaliyle değil sinematik tamamlanmıştı. Ben böyle okuyucunun kendi seçebileceği alternatif bir son gibi düşünüyorum bu tür sinematikleri. Yani ayrı ayrı finaller. Jey Uso, 10 aydır oyuncunun da büyük çabası ve gayretiyle tam bu gece yeşermiş Rikishi'nin bir tohumu. PGW'de, diğer tüm Anoa ailesi üyelerinden katbekat daha başarılı bir tohum. Bu şirketin hikayesinde Roman Reigns bile tutunamamışken o Sole Survivor oldu ve hikayesini tamamladı. Öte taraftan benim Sonbahar'dan beri oynadığım bir Mr. O'Neil var ve onun da bir sona sahip olması gerekiyordu. Ringde Jey Uso'nun karşısına dikilip dümdüz ayrılıp Team PGW'nin kutlamasını seyretmek yerine kuzenini gömdüğü adam tarafından harcanma sinematiğinin şovun sonuna entegre edilmesinin bence Civil War'a bir zararı olmazdı. Kaldı ki Humberto kesin dönecekti ve dönebileceği en uygun senaryo O'Neil'i harcamaktı. Bu da ancak bu şovda olurdu. Ama dediğim gibi bu sinematikler benim hep sevdiğim işler ve ana olayın bitişinden tamamen bağımsızlar. İşin özü. Jey'in sole survivor olacağı bir tık belli kaçmış olabilir ama maç içinde değil bence sürecin son zamanlarında bile çok belliydi. Çünkü ilk planlarımızda, hatta aylar önceki planlarımızda PGW'i kurtarıp sole survivor olup kendi hikayesini olumlu bir yönde tamamlayacak olan Johnny Mayhem son virajda çok düşük bir aktiflik gösterince hikayesini olumsuz yönde tamamladı ve Jey Uso bayrağı devraldı. Bu zaferi Mayhem'den başka sadece onun elde edebileceği aslında biraz açıktı. Dediğim gibi, tek amacımız hikaye tamamlamak ve bu şov bana göre üç hikaye tamamlandı. Johnny Mayhem, Jey Uso, Mr. O'Neil. Mayhem ve O'Neil için her şey mutsuz son ile biterken bugüne kadar pek yüzü gülmemiş Jey Uso için bu gece özel ve güzeldi. Şova dair güzel eleştirilerin için teşekkürler dosto, durum bu şekilde.

keka' Alıntı:

Goldust'ın maçta bu kadar etkisiz olması aslında biraz da maçtaki çoğu karaktere göre biraz daha yeni yeni oturuyor olmasıydı. Wes Lee'nin önüne siper olma motivasyonuna anlam verememe durumunu da bununla bağdaşlaştırabiliriz aslında. Biraz daha onu Gacy ile izleyip analiz edip sonrasında kafamızda oturtabiliriz. Maçın elenme sırası bellidir elemenin nasıl olacağı ise bazen maçı yazan arkadaşımızın inisiyatifindedir ama Goldust'ın elenişi planlıydı diye biliyorum. O an her şey olmuş olabilir. Belki Gacy'den bir talimat aldı, belki "sevgi" teması altında Team Chairman'e kendisini çok fena şekilde bağlı hissetti ve bunu yaptı onu sonradan bir mantığa oturtabiliriz. Pin olmadan bunu yapabilirdi ama bu biraz da orada Goldust'ın aslında Gacy'nin bağlı olduğu bir oluşum için her şeyi yapabileceğini epik bir şekilde gösterme çabasıydı. Olay tamamen epikleştirmek, duygusallaştırmak denebilir. Kısa bir kahramanlık sekansı sayılabilir. Hatta Goldust, normal koşullarda bu maçta Johnny Mayhem'den sonra ilk elenen güreşçi olacaktı ama biz bu sekansı yazmak istedik. Ospreay ve Malakai'nin el sıkma mevzusunun yazarın kararı olduğunu ve benim de o dönem alakasız bulduğumu zaten söylemiştim ama Goldust'ın bu sekansı bence güzeldi ya. Bunların dışında zaten şovu Humberto'nun dönüşünün kapatması aslında Jey'in zaferine gölge düşürmemeli çünkü şovun sonuna koyduğumuz sinematik sahneler aslında hep yaptığımız şey. En basit ve mantıklı gelecek önerme ise PURE. Şirketin son şovu olan Wrestlemania I: End of the Line'da bile şirket bir ring-içi finaliyle değil sinematik tamamlanmıştı. Ben böyle okuyucunun kendi seçebileceği alternatif bir son gibi düşünüyorum bu tür sinematikleri. Yani ayrı ayrı finaller. Jey Uso, 10 aydır oyuncunun da büyük çabası ve gayretiyle tam bu gece yeşermiş Rikishi'nin bir tohumu. PGW'de, diğer tüm Anoa ailesi üyelerinden katbekat daha başarılı bir tohum. Bu şirketin hikayesinde Roman Reigns bile tutunamamışken o Sole Survivor oldu ve hikayesini tamamladı. Öte taraftan benim Sonbahar'dan beri oynadığım bir Mr. O'Neil var ve onun da bir sona sahip olması gerekiyordu. Ringde Jey Uso'nun karşısına dikilip dümdüz ayrılıp Team PGW'nin kutlamasını seyretmek yerine kuzenini gömdüğü adam tarafından harcanma sinematiğinin şovun sonuna entegre edilmesinin bence Civil War'a bir zararı olmazdı. Kaldı ki Humberto kesin dönecekti ve dönebileceği en uygun senaryo O'Neil'i harcamaktı. Bu da ancak bu şovda olurdu. Ama dediğim gibi bu sinematikler benim hep sevdiğim işler ve ana olayın bitişinden tamamen bağımsızlar. İşin özü. Jey'in sole survivor olacağı bir tık belli kaçmış olabilir ama maç içinde değil bence sürecin son zamanlarında bile çok belliydi. Çünkü ilk planlarımızda, hatta aylar önceki planlarımızda PGW'i kurtarıp sole survivor olup kendi hikayesini olumlu bir yönde tamamlayacak olan Johnny Mayhem son virajda çok düşük bir aktiflik gösterince hikayesini olumsuz yönde tamamladı ve Jey Uso bayrağı devraldı. Bu zaferi Mayhem'den başka sadece onun elde edebileceği aslında biraz açıktı. Dediğim gibi, tek amacımız hikaye tamamlamak ve bu şov bana göre üç hikaye tamamlandı. Johnny Mayhem, Jey Uso, Mr. O'Neil. Mayhem ve O'Neil için her şey mutsuz son ile biterken bugüne kadar pek yüzü gülmemiş Jey Uso için bu gece özel ve güzeldi. Şova dair güzel eleştirilerin için teşekkürler dosto, durum bu şekilde.

Genişletmek için tıkla ...

Goldust aslında en azından biraz güreşip şu hareketi yapsa yine kafamda hiçbir soru işareti olmayacaktı da direkt böyle veda edince üstüne düşülüp düşülmediği konusunda tereddütlerim vardı güzel açıklamışsın sen de şu an okeyledik mevzuyu. Zaten verdiğim sözden ötürü bir ekstrem aksilik yaşamazsam hep devam edeceğim Goldust'la ileride de tekrar bakarız artık durumuna. Siz kapanışları iki farklı olay şeklinde tasarlıyor olabilirsiniz de okuyucunun aklında hep ağırlıklı olarak son mevzu kalıyor bana göre. Humberto'da geri dönmüş gibi değil de yine adı geçmiş gibi duruyordu o yüzden böyle bir yorum yaptım. Senin mevzuda ve Jey Uso'nun kazanmasında herhangi bir tartışılacak durum yok zaten. Uso'nun kazanması klasik geriye düşmüş takımın ayakta kalan ismi şeklinde değil de daha böyle karambolden olsa daha tahmin edilemez olup, etkisi daha iyi olurdu. Bir de üstüne sinematik girince benim gözümde tam patlayıcı etkiyi veremedi sadece. Bu benim dediğim okeydir anlamına gelmiyor bu arada yorum sadece. Direkt 10 atıp geçmektense böylesi daha okey gibi geliyor. Baltalamak ya da sitem olarak algılanmasın gerçi Tiffany'i de ne kadar beğendiğimi de söylemişim anlaşılmamıştır da tekrardan yineleyelim. Rica ederim dosto kolaylıklar tekrardan.

PGW'yu yarım yamalak takip ettim denebilir ama Rikishi-Seed hikayesi en eski hatırladıklarımdan. Maçtan önce Uso'yu sole survivor olarak tahmin etmek zor değildi ama sona kalınca insan bir acaba? oluyor yalan olmasın. Milattan önce kalan rpg'lerden sonra ilk kez bu kadar başarılı bir oyunculuk dönemi geçirdiğim için her şov ve her paragraftan aldığım keyif katlanıyor. Kendi karakterinin başarısından ziyade long-term storytelling ve tamamı uzun süreli aktif oyunculuğa dayanan başarı endeksi yüzünden Uso'nun hikayesi, benim TTC'den çok daha fazla tatmin etti mesela. Hem yazarları hem de Elazığlı kardeşcanı tebrik ederim tekrar.

Dream'in kemeri Omega'dan beri salmak niyetinde olup bir türlü salamayış patlatıyor. Emekli olmadan önceki 2 sezonu son dk. golüyle Bursa'yı Süper Lig'de tutan Batalla şekli bir performans. Mahal'ın boşa çıkmasıyla Tiffy ne yapacak bakalım. Sedyeyle götürülme işi in-ring dışı booklamak mı yoksa ringe döner mi meraktayız.

HIV Zeke Heath Slater şekli bir reign kasacak herhalde. Danielson'a hoşgeldin diyelim. Direk tekli kemer potalarından birine atılır gibi.

Angelico'nun hikayesi bir şey olacakmış da ayın üyesi rankı kapıp kayıplara karışan Mami yüzünden eksik kalıyormuş gibi geliyor hep. Doğrusu başından beri pek yükselemedim o hikayeye. Kpss mağduruyla nasıl bir hikayeye girecekler görelim.

Masturbate'in ve Jeff Hardy'nin post-champion dönemi de olamayanlardan gibi. Oyuna dair görmeyi en sevmediğim şeyler hep arada derede kalan karakterler oluyor. Dominik'i 1 ay içinde bırakma sebebim de oydu açıkçası. O dönem Adam Cole'un sivri yükselişi yüzünden Stardust'a mapus kalmış gibiydim. Yazar tarafını katiyen suçlamamakla beraber oyuncu tarafı da ne yapacağını bilemiyor böyle durumlarda.

Tam oldu olacak derken tüm partnerlerimin ÖLME işi feci yormuştu. Başından karakteri olabildiğine ringden uzak oynatmak istiyordum ama işin sonunda TTC ve Civil War'un sonuncusu olmak varmış. Kendi adıma her şeyiyle çok memnumum karakterimden. İlk başta ONS'deki maça bayağı içerlemiştim böyle bir yanı hiç istemediğimden dolayı ama Goldust ile çok iyi bağdaştı. Sef'e de ayrı teşekkür etmem lazım partner olduğu için.

Bir de maç yazımıyla alakalı bir şey ekleyeyim. Ctrl+F ile karakter adını aratınca maç içerisinde karakterlerin ismi çok sık yazıldığından dolayı bazen arama çin işkencesine dönebiliyor. Bu paragrafı uzun tutmak için bir trickse takılmayız ama bilinç dışıysa hafif kırpılabilir. Aynı şekilde bazı karakterlerin ismi veya soyismi daha çok öne çıktığından mesela Joe Gacy'i Joe yerine Gacy diye belirtebilirsiniz. Ufak detaylar tabi.

Elinize sağlık her şey için. Daha iyisi de yapılır diyerekten 9.

Gündüz kafasıyla 5v5 maçı tekrardan bir okudum. Benim bu maç hakkında en tatmin olduğum şey içinde yer alan her karakterin kendi loreuna bir şeyler katarak elenmesi oldu diyebilirim. Bu hem pozitif hem negatif.

Şöyle baştan başlarsam Johnny Mayhem, açık bir şekilde negatife düşen tek karakter oldu. Ancak o da dümdüz elenmek yerine aslında Val Venis'in ihanetinin geldiği andaki gibi, duygularının üzerine gidip mantığını kullanmadığından kaybetti yine. Karakterin bu aradaki süreçte kendine bir şey katamamış olduğunun mesajı kadar bence Mayhem'in bu bağlamda ne kadar dürtüsel biri olduğunun tekrardan üzerinden geçilmesi güzeldi. Cody'nin bulunduğu yerde baskınlığını hissettirme durumunun bence yansıtıldığını düşünüyorum bunun dışında, Johnny Mayhem bildiğimiz lider olsa bile bence arkasındaki en büyük destek Cody'di. Nitekim Christopher Daniels en başından beri bu hikayede huzursuz ama Cody'den başka maçın öncesinde ona ters çıkan hiç kimse olmamıştı. Bu bahsettiğim destek fiziksel olandan ziyade mental bir destek. Nitekim takımın kötü başladığı bir maçta Jey'in tamamlayamadığı işi tamamlamak için ringe girip bunu başarması da bunu gösteriyor bana kalırsa. Bunun haricinde ismi geçmişken Daniels'tan bahsedebilirim. Bulunduğu takıma ihanet edeneceğini geçen haftaki Payback şovunun ardından itibaren düşünmeye başlamıştım. Hatta bahis liginde Team PGW'e son adam olarak yazdığım isimde oydu. Bu elbette zor bir tahmin değil, Daniels'ın dümdüz PGW için savaşması ve takımdaşlık göstermesi bayağı garip olurdu. Ancak şu saatten sonra Daniels için bir sürpriz beklemem de bir o kadar garip olur, karakter açıkça çıkabileceği en yüksek yerde zaten. Buraya kadar gelirken envai çeşit hikayede kendini bize tanıttı ve bizde onu tanıdık. Bunun dışında detay olarak Daniels kendi bencilliğini saklamaktan çekinmeyen birisi (Son haftalık şovdaki Mayhem segmentinde olduğu gibi), ancak bunu tüm PGW evreninin gözüne gözüne sokarak yapması beni etkiledi. Zaten bunu bekliyor olsam da görmesi her şekilde keyifliydi Kafamdaki tek soru acaba Daniels tag istediğinde o tag'i alabilseydi ne yapacaktı (Ne yapacaktıdan ziyade nasıl yapacaktı) olarak kalacak, cevabı belki başka bir evrende karşımıza çıkar diyelim. Bu arada girişi gerçekten inanılmazdı, WrestleMania için özel titantron çalışmalarına başladım ben şimdiden. Alberto'ya gelecek olursak bence onun bu hikayedeki yeri Johnny Mayhem'i desteklemekten çok O'Neil'a karşı gelmesinden kaynaklıydı. Bir noktada Cody'nin tam tersi aslında (Cody her ne kadar fiziksel olarak da destekte bulunmuş olsa da), mental destek kısmı pek yokken fiziksel destek olarak üç kişiyi eleyerek Team PGW adına maçı kurtaran isim oldu desek bence yanlış olmaz. Garza'nın intikamını bir sahada ADR, diğer sahada da Humberto almış oldu böylelikle. Bu açıdan da tutarlı bir maçtı. Jey Uso'ya en son geleceğim. PGW'e geçecek olursam Goldust ile başlayabilirim, maçtaki 10 kişi içinde PGW'e en son giren kişi olmasından ötürü karakteri en bulanık olanda oydu benim için. Karakterinden ziyade potansiyelleri yani. Joe Gacy'nin partnerleri hep zayıf kalırken bence ilk defa tatmin edici birisini buldu kendine. Böylesine önemli bir maçta sözünü ikiletmeden kendini feda edebilmesi bunu gösteriyor, bunu yapabilecek olması da aslında Goldust'ın inandığı şey uğruna ne kadar gözünün kara olduğunun da bir göstergesi. Karakter fiziksel olarak pek varlık gösterememiş olsa da bence karakter gelişimi açısından oldukça verimli bir gece geçirdi. En azından ben Civil War öncesine göre Goldust hakkında daha fazla fikir sahibiyim artık. Bunun dışında Val Venis, Johnny Mayhem'e ilk maçı kaybetse de devamında yaptıkları ve aynı gece ana kemeri almasıyla benim gözümde 1-1'lediği Sex War'u her ne kadar Team Chairman kaybetse de 2-1 önde kapattı. Bu maçın burada bittiğini de ringin içinde yaptığı konuşmaya bağlıyorum, ben artık bu iki karakterin yolunun kesişeceğini düşünmüyorum ki kesişmemeli de. ''Çünkü bugünden sonra, ikimizin de bu ringde işi bittiği zaman herkes bu farkı oldukça iyi anlayacak.'' Benim düşüncemi en çok destekleyen cümle de bu sanırım. Val Venis her ne kadar Johnny Mayhem'i aynı konu üzerinden eleştirse ve onun bu yüzden kaybettiğini düşünse de kendisinin elenmesinde de aslında daha önce birkaç kere yaşadığı rehavet + şehvete kapılma durumu söz konusu. Bu açıdan SEX'in en başında ne kadar uyumlu bir eşleşme olduğunu görüyoruz, Venis'in hikayesi de eğer kötü sonla biterse Mayhem'e benzer bir durum yaşayacağını çıkarıyorum buradan. Bunun dışında Angelico'yu pas geçiyorum çünkü onun bu hikayedeki önemini muhtemelen önümüzdeki şovlarda anlayacağız, kapalı kutu konumunda benim için. Maçın geneli açısından Daniels'ın saldırısı ile sarsılsan PGW, eğer Angelico'nun geri dönüp Wes Lee'nin elenmesine önayak olma durumu olmasa bence orantısız güçlü gözükecekti. Bu açıdan iyi bir karardı kesinlikle şimdiki hali. Wes Lee'ye gelecek olursam, Angelico ile hikayesinin örtüşeceğini düşündüğüm için bende o da biraz kapalı kutu ama Team Chairman davasını önemsemeyip Val Venis'e cash in yapmaya yeltenmesi bence oldukça önemli bir detaydı. Yani Wes Lee nitekim FallenStarboy dönemine girene kadar biraz daha tuttuğunu koparmaya çalışan hırçın bir adamdı ancak artık ona karşı da dikkatli olunması gerektiğini ve ne yapabileceğinin çok da kestirilemeyecek olması mesajının gayet güzel yansıtıldığını düşünüyorum. Joe Gacy'e gelecek olursam, bence alacağı yavaş yavaş belli olan pushun ilk damlasını gayet güzel aldı bu şovda. Wes Lee ve Val Venis gibi iki devin olduğu kadroda ADR'yi eleyebilmek, 1v1'e kalan isim olabilmek önemli detaylar. Bunun haricinde Goldust ile bence ilk değerli partnerini buldu ve onun açısından olumlu bir karakter gelişimi bu, her ne kadar baştaki menajervari durumdan biraz uzaklaşmış olsa da bence şirket açısından gelecekte önemli bir tehdit olacak. Zaten bir önceki PPV'de de fiziksel olarak öne çıkmıştı, ve şimdi bir benzeri yeniden yaşandı. Şovlarda da diyorum Daniels dışındaki favori karakterim Joe Gacy benim, izlemekten çok keyif alıyorum en başından beri. Gümbür gümbür de geliyor açıkçası. Sona kalansa Jey Uso, bana kalırsa ringe adım attığı andan itibaren şirketin en potansiyelli 2-3 isminden biriydi. Oyuncusunun performans olarak gelişimi bir kenara, bu gelişimin şovlara hafta hafta yansıtılmış olması beni açıkçası oldukça keyiflendiriyordu. Dümdüz babasının oğlu konumunda olan ve aylarca bunla geçilen dalgayla baş etmek zorunda olan, O'Neil'dan zamanında darbe de yemiş olan ve babasından ötürü çok da ses çıkaramayan Jey'in bugün geldiği konum gerçekten inanılmaz. Karakter mental gelişimi için çok önemli bir yol kat etti açıkça, kendi geleceği uğruna savaştığı her şeye karşı bence bugün bir galibiyet aldı. Başta Mr. O'Neil olmak üzere. Şu dakikadan sonra Jey Uso bence PURE kemerini kaybetmeye gerek kalmadan ana kemer potasına da oynayabilir, ortada kemerin olmadığı başka bir duygusal hikayeye de damlayabilir. Her iki ihtimalde bence Jey Uso'nun fiziksel gücünü vurgulamak için olacak ama, kazanamasa bile sonuna kadar yine savaştığı. Bunu da zamanla göreceğiz. Uso vs. O'Neil demişken O'Neil'ın da bu durumu kabullenmesinden görüyoruz ki Neil, Team PGW'e kaybettiği kadar Jey Uso'ya karşı verdiği mücadeleyi de kaybetti ve geceyi iki mağlubiyetle kapattı. Zaten sonra kendisi de kapandı. Yani üzerine söylenebilecek daha ne var bilmiyorum, ben bunu o yağmur efektinin geldiği tüm segmentler için düşünüyorum aslında. Kimse yaşattığını yaşamadan ölmezmiş diyelim, O'Neil'ın arkasından beelki Wes Lee üzülür ama bunun yansımasını şovlarda görür müyüz orası işin muallak tarafı. Bir de bunun dışında O'Neil belki ringin içinde maç devam ederken görülebilirdi, elbette bunlar tercih ama karakterin sonu olan gecede aldığı ekran süresi bir tık düşüktü bana kalırsa. Tabi takımın adı Team CHAIRMAN ama bu fikrim şov esnasında da sabitti. Bunun dışında Humberto'yu yeniden şirkette görmek güzel, O'Neil'a bunu yapabilecek çok kişi olabilirdi aslında ama hiçbiri bu kadar anlamlı olmazdı. Onun neler katacağını görmek için de bir o kadar heyecanlıyım.

Bu maçtan bağımsız olanlar arasında Zeke ve Bate maçları biraz daha tadımlıktı üzerlerine söylenecek çok fazla şey yok. Ben Bate'in bu mağlubiyete göstereceği reaksiyonu merak ediyorum ama. Daha fazla merak ettiğimse @Hacken abimin Bryan Danielson'u elbette. TVC potasında da bence feud bir süre daha devam edebilsin diye böyle bir yol izlenmiş gibi, çünkü burada Velveteen eğer Jinder'ı yenseydi Jinder'ın tekrar aynı kemere oynaması anlamsız olurdu. Öte yandan Jinder bence Velveteen'i Tiffany'den alacağı bir destekle yense Velveteen zayıf gözükmezdi çünkü çatlak ikilinin ivmelenmesi son dönemde gerçekten inanılmaz. Ancak bu da bir tercih ve saygı duyarım, bekleyelim görelim nereye varacağını.

Genel şov yorumu olarak, şirketin tamamını kasıp kavuran bir hikaye varken TVC hariç diğer maçların biraz ekran süresi doldurma havası vermesi vardı ama bu bence gayet olağan. Her maç epik olmamalı zaten, bunu söylediğim maçlarda kendi içinde keyifli ve takibi açısından oldukça eğlenceliydi. Emeğinize sağlık cümleten, yola devam.

Erken oy sebebiyle Main Event'ın başında gitmek zorunda kaldık. Emeği geçen, takip eden herkesin eline sağlık. Main Event maçından başlıyorum değerlendirmeye.

Öncelikle Mayhem ve Venis'in anlattığı hikayeyi geri döndüğümden beri fazlasıyla beğeniyorum. Venis'in dominasyonu ve Winnerlığı zaten ortada. Mayhem'in temsil ettiği şey de bende ciddi anlamda etki bıraktı. Ne olursa olsun çabalayan fakat sürekli kaybeden, buna rağmen yılmayan bir bookinge sahip. Bu birleşim, yazar ekibinin takdiri hak ettiğini gösteriyor. Mayhem'in bitikken yaptığı geri dönüş, ardından kimseye tag vermeyip işi bitirmeye çalışması tamamı ile karakterin özeti. Neden bir kaybedene dönüştüğü harika betimlenmiş. Venis'in onun hareketini kulalnarak işi bitirmesi her ne kadar klasikleşmiş olsa da bir o kadar etkili. Bu hikaye tarihe mi gömüldü bilinmez ancak bir süre görmeyeceğimiz kesin.

Cody ve Daniels kısmı ise tam beklenildiği gibi. Daniels, egoist bir karakter çizse de Cody'nin iyi adam rolü hatta özellikle en sonda hala tag vermek yerine bir şeyler anlatmaya çalışması, bazı açılardan Daniels'ın bu çıkışını izleyici için de haklı olarak adlandırılmasına sebep veriyor. İkisi de çok kaliteli oyuncular ve karakterler bunun paralelinde harika işleniyor. Cody'de çizilmek istenen liderlik ve itici iyi adam olma hususu, bu büyük maçta da gözler önünde. Öte yandan yıllardır tanıdığım ve Brookes, Del Sol gibi ilginç deneyimlerine şahit olduğum Ozan'ın ustalık eseri oluyor Daniels. Cody'nin elenmesine sebep olup neden çekip gittiğine dair kallavi uzunlukta ve çok lezzetli bir şeyin geleceğine hiç şüphem yok.

2009'dan beri olan RPG tarihinin en müthiş karakteri Goldust, kendisine yakışır bir şekilde elendi, razıyız. Sefa'nın sahip olduğu karakterler, birbirinden farklı da birlikte de RPG'deki hikaye yelpazesinin inanılmaz derecede genişletiyor. Bundan önce Goodwin fan club kurucu üyesinin de partner sorunu varmış sanırım. Goldust o yüzden cuk oturdu denebilir. Kaliteli birliktelik devam edecek.

Del Rio ya da buradaki adıyla El Patron, şov takip işini bıraktığımda Main Eventer'lardan biriydi. Muazzam hikayenin bir parçası, eski şampiyon. Yine hem ring içinde hem de diyaloglarda aynı Main Eventer'lığı koruyarak bir dönüş gerçekleştirmiş. Akıbetini merak ettiklerimizden.

Angelico... Mami, oynayabildiğinde ne kadar harika bir oyuncu olduğunu gösteriyor. O ekibin hepsi öyle gerçi. Yine aynı şekilde oynamayı sürdürürse bambaşka bir feud izletebilir bize Starboy ile. Birkaç şov karakterinin altyapısının temeli iyi atıldı. Devamı için beklemedeyiz. Buradaki Wes Lee saldırısı da tatlı olmuş. Wes Lee demişken ekibin bu şovda karakter çizgini en net belirlediği isimlerin başında geliyor bence kendisi. Önceki şovları yarım yamalak bilmeme rağmen şu Cash-in hareketi kafamda çizmeye çalıştığım, Starboy'a cuk oturmuş.

Joe Gacy... Yükselecek kardeşim. Apaçık bir şekilde fırsatı ne denli iyi kullandığı ortada. Hem sahibinin stili hem de karakterin potansiyeli düşünüldüğünde tepeye oynayan bir güreşçimiz daha geliyor.


Furkan'ın ve karakterinin gelişimi inanılmaz. Jey Uso, adeta Indy'nin Mance Warner'ı, WWE'de 2010'ların ikinci kısmındaki Kofi'si, kısacası taraftarın sevgilisi ve ilerlemenin simgesi. Buradan öncelikle kendisini tebrik ediyorum. Jey Uso'nun Sole Survivor olma ihtimali bence de hiç az değildi. Maçın başında aldığı reaksiyon ve maçı bitiriş şekli ve maç sonunda geçmişteki hikayenin bağlandığı yer, inanılmaz keyif verdi. 5 aylık bir hikayenin dolaylı sonucundan bahsediyoruz arkadaşlar. Biz, RPG'yi bunlar için seviyoruz.

O'Neil'in heellik performansı ve hikayenin temelinde oynadığı rolü de övmeden geçmek olmaz. Bundan sonra ne olur bilinmez ancak bambaşka bir şey izlememizin en önemli sebeplerinden biri. Yazana da oynayana da eyvallah diyelim.

Gel gelelim RPG'nin en iyi hikayesinin PPV ile bağlanışına. Arda ile konuştuğumuzda da bu hikayenin normal bir seviyede olmadığından bahsettim. Muazzam filmin sonundaki after credit gibi son kesitin veridiği his bambaşka. Garza'lar hiçbir zaman unutulmayacak.

Başta söylediğim gibi emeği geçen herkesin eline sağlık. Muazzam bir şovdu. Geçiş maçlarının da olması çok normal böyle bir M.E. varken. Ben, hikayelerin hem ring içinde hem ring dışında anlatılışları ve bu şovda yansıtılışları sebebiyle 10 veriyorum.

Kendim ve karakterim hakkında da birkaç kelam edeyim. Öncelikle bu gelişim benim son run'ım mı olur, bilmiyorum. Uzun bir süre buradayım ama aciliyeti olan bir aksilik olmazsa, bunun garantisini verebilirim. RPG'ye 2009'da başladım. Burada hala bulunan birkaç arkadaş da o dönemlerden tanıdığım kişiler. Birlikte oynadık, eğlendik, geliştirdik. Her şeyi harmanlayarak ortaya bir şey çıktı. Siz ve sizin gibiler bunu en üste taşıdınız yıllarca. Kalitesini, oynanabilirliğini ve keyfini arttırdınız. Öncelikle buna vakit ayırdığınız ve emek verdiğiniz için ayrıca teşekkür ederim emeği geçen, burada olan olmayan herkese. Modum düşük de olsa, yorgun da olsam hala bilgisayarın başına 2009 yılındaki heves ile oturuyorum. Aynı şekilde şovu bekliyor aynı şekilde keyif ve heyecan duyuyorum. Bunların yanında RPG, çocukluğumdaki ben ile bağlantı kurabildiğim ve bunun paralelinde saf mutluluk diye adlandırdığımız şeyi hissedebildiğim bir yer. O yüzden Danielson'ı seçerken karakterin üstünde ciddi bir hikaye olmayışı beni çok mutlu etti. Hiçbir zaman Bryan Danielson oynamadım. Ama o dönemler en sevdiğim maçın da ROH döneminde kendisine ait olması gibi çok fazla sevdiğim şeyi vardı. Şarkısı, stili, büyüklüğü. Yine aynı dönem WWE'ye gelişi ve yükselişi. Ben bir yerde güreşten geçici olarak kopsam da onun zirveye çıkışını sonrasında bayıla bayıla izledim. O geçmiş köprüsünü kurup bana aynı şeyleri hissettirdiği için Bryan'ı seçebilmem ayrıca mutlu etti.