İtiraf ve Dertleşme Konusu

Bende bir resmin var. Yüzüme bakıyor da ne oluyor??

Normalde canım fix 2-3 haftada bir baklava(soğuk, cevizli vs) çekerdi. Zehirlenmenin üstünden o kadar zaman geçti hala yiyesim yok. O son yediğim yer soğuttu beni resmen, travma yarattı. Hiçç canım istemiyo.

Akşam grupça AEW izleyecktik (malesef) ama grupta sizden utanıyorum diye bir mesaj gelince, izlemesem mi diyorum.

Bunaldım.

bu gece bayağı düşündüm, ben harbiden çocukluğumu yaşayamamışım. ailem borç harç içinde evlenmiş 12 yaşıma kadar ailemi sadece günde 3 saat görebiliyordum çalıştıkları için. bana bakan kadının oğlu uyuşturucu bağımlısıydı, her gün evde kavga dövüş oluyordu. hatta bir kavganın ses kaydını almıştım aileme dinletmek için. evde duramadığım için parka oynamaya gidiyordum orada da zorbalığa uğruyordum. belki şuan olan gerginliğimin sebebi de budur, bilmiyorum ama cidden boşa gitmiş bir çocukluk. bir diğer farkına vardığım şey sürekli hayatımın ertelenmesi, en büyük hayalim hep bir motorumun olmasıydı. babam ehliyet alırsam alacağını söyledi ama ehliyet için önce yksyi beklemem gerekiyordu. babamla anlaşma yaptım motor için. paranın yarısını ben yarısını babam verecekti her şey tamamdı. 2.gün işten çıkardılar. başka bir kafeye girdim işe 13'de kafeyi açıyorum gece 3'te çıkıyordum. bu sefer de ben katlanamadım ailemi göremiyordum çünkü, oradan da ben çıktım. sonuç olarak hayalim gerçekleşmedi. sağolsun bakkal abiyle aram iyi arada motoruyla geziyordum hevesimi alabiliyordum. çok şükür kötü de olsa şuan bir motorum var ve her sürdüğümde dünyanın en mutlu adamı oluyorum. şu küçük hayali gerçekleştirmek için bile 2 yıl uğraştım, değdi mi ? sonuna kadar. yine de bu şekilde hayatımın ertelenmesinden nefret ediyorum. kendi çocuğum olduğunda ona iyi bir çocukluk vericem ve hayallerini ertelemicem.

İstifayı basıp gitmeme ramak kaldı.

Aykut Kocaman sad edit saatine az kaldı...

Dayı awkoyam şu hayat kocaman bir rekabetten ibaret insan çok yoruluyor

Bir ara bir araya gelip iki kadeh bir şey içip derteleşelim.

Kendimi psikolojik olarak tamamen öngörmeye başladığımdan beri hayatım sıkıcılaştı, bitirdiğim bir oyunun haritasında zevkine tur atıyor gibi hissediyorum her gün. Sosyal olarak hiç olmadığım kadar aktif bir seneye başladım belki de, ama hayal ettiğim kadar efektif olmadı üzerimde. Buna kendimi zaten hazırlamıştım o yüzden alışması zor olmadı, ama başta söylediğim hissiyat garip geliyor. Belki de hayattaki genel amaçsızlıktandır kestiremiyorum.