Kameralar tekrar açılıyor. Sahne, kasvetli bir odada geçiyor. Duvarlar rutubetli, zemin taş ve soğuk. Malakai Black'in yüzünde maskesi ile görünüyor ve biraz sonra Malakai Black'in maskesini çıkardığını görüyoruz.
Malakai Black, odanın tam ortasında siyah bir koltukta oturuyor. Siyah cüppesi yere kadar uzanmış, başı hafifçe eğik. Çevrede derin bir sessizlik var, yalnızca uzaktan gelen metalik bir su damlasının yankısı duyuluyor. Malakai, maskesini çıkartıp başını kaldırarak karanlık gözleriyle kameraya bakıyor ve sessizliği bozuyor.
Malakai Black:
Mitolojiler… İnsanlığın korkularını ve arzularını taşa, kağıda, kelimelere hapsettiği hikayeler. Kahramanlıklar, trajediler, tanrılar ve canavarlar. İnsan, kendi küçük zihinlerinde bu masalları yarattı. Çünkü kaosun ve karanlığın anlamını hiçbir zaman kavrayamadılar. Ama siz… Siz burada, bu arenada, beni izleyenler… Gerçeği görmeye hazır olun. Çünkü ben, o masalların karanlık kısmıyım. Ben, gölgelerin arasında unutulan ilahım. Korkunun, acının ve intikamın ruhuyum. Ve Money in the Bank’te… o çanta benim ellerimde yükseldiğinde, tanrılar tahtlarından düşecek. Diğerleri ne vaat ediyor? Cesaret? Şan? Belki bir zafer hikayesi mi? Onlar kendilerini Perseus, Herkül, belki de Achilles sanıyor. Ama unuttukları bir şey var: Onların hikayeleri zaferle değil, trajediyle sona erdi. Perseus taş kesildi, Herkül zehirle can verdi, Achilles bile tek bir zayıf noktayla yok oldu. Çünkü her kahramanın bir sonu vardır. Ama karanlığın… karanlığın sonu yoktur. O çanta... Ah, o çanta. Göz kamaştırıcı bir ödül, değil mi? Herkesin tırnaklarıyla kazımak istediği bir güç sembolü. Ama o çanta benim için bir taçtan fazlası. O, bir kehanet. Merdivenin zirvesine tırmandığımda, Prometheus'un ateşini çalan değil, ateşin kendisi olacağım. Ve bu dünyayı, bu düzeni yakacağım. Her basamak bir kurban alacak. Her tırmanış bir ruhu parçalayacak. Merdivenin altındakiler, yukarıda gördükleri ışığın aslında bir ateş olduğunu anlayacaklar. Çünkü ben, Malakai Black, yalnızca gölgelerde yaşamıyorum. Ben, karanlığın kendisiyim. Titanlar, Olimpos tanrıları, yeraltı krallıkları… Mitolojilerde her biri güçlüdür, ama sonunda hepsi karanlığa döner. Çünkü kaos başlangıçtır. Ve ben, kaosun saf halini taşıyorum. Siz bu arenada bağırıyorsunuz, ama farkında değilsiniz… Sesleriniz bile karanlıkta kayboluyor. Çünkü o çanta benim elime geçtiğinde, sadece bir kazanan olmayacak. Bir felsefe, bir gerçeklik doğacak. Gökyüzü kararacak, yer titreyip çökene kadar bu dünya benim egemenliğimde yaşayacak. Herkesin bir sonu var, benimse sadece bir başlangıcım. Money in the Bank’te göreceğiniz şey bir zafer değil. Bir çağın kapanışı ve karanlık bir dönemin yükselişi olacak. İşte o zaman hepiniz bir gerçekle yüzleşeceksiniz: Mitolojilerin sonunda hep bir ışık kalır. Ama bu kez ışık bile karanlıkta kaybolacak.
Her biriniz mitolojilerdeki kahramanların yankılarını taşıyorsunuz. Kendi hikayelerinizde birer tanrı, birer efsane olduğunuzu sanıyorsunuz. Ama mitolojilerde tanrılar bile karanlıkla baş edemez. Onlar, kaosun kendisiyle yüzleşemez. Ve işte burada, Money in the Bank’e giden yolda, o kaosu size tanıtmak benim görevim olacak. Dark STG... Gölgelerin içindeki figür. Belki sen, karanlığı anladığını sanıyorsun. Ama gölgelerde yaşayan biri için kötü bir haberim var: Gölgelerin efendisi benim. Senin bildiğin karanlık, benim yarattığım kaosun yalnızca bir fısıltısı. Jeff Hardy... Korkusuz atlayışlarınla iz bıraktığını düşünüyorsun. Ama geçmiş, senin gibi kahramanları acıyla yutmuş bir girdaptır. İkarus, güneşe çok yaklaşarak kanatlarını yaktı. Senin hikayen de farklı olmayacak. Çünkü merdivenin zirvesine doğru yükseldiğinde, düşüşün daha da acı olacak. Carlito... 'Cool' olmanın seni güvende tutacağını mı sanıyorsun? Apollon’un güzelliğiyle tanınması gibi sen de bir maskenin ardına saklanıyorsun. Ama ben, maskeleri yırtar, sahte ışığı karanlığa gömerim. Cool olmak, karanlığın içinde sana hiçbir şey kazandırmayacak. Kofi Kingston... Işığın ve neşenin temsilcisi. Ama mitolojide en korkunç trajediler, en parlak kahramanların başına gelir. Senin aydınlığın, karanlığımın içinde bir mum ışığı gibi sönecek. Ve o zaman anlayacaksın: Neşe, karanlığa karşı koyamaz. Finn Balor... Sen, Demon King. Gücünü karanlıktan aldığını düşünüyorsun. Ama şunu unutuyorsun: Ben, karanlığın en saf haliyim. Senin 'Demon' dediğin şey benim gölgelerimde yalnızca bir yankıdır. Ve Money in the Bank’te, Demon King'in tahtını devirip onu da karanlığın içine gömeceğim. Ve işte o çanta… Hepinizin gözünde birer umut ışığı. O çantayı ele geçirmek için canınızı ortaya koymaya hazırsınız. Ama unuttuğunuz bir şey var: Bu çanta, bir ödülden fazlası. O, bir lanet. Ve ben, o laneti taşıyacak olanım. Merdivenin her basamağı sizin ruhlarınızı alacak. Her yükselişimde, size ne kadar küçük ve çaresiz olduğunuzu hatırlatacağım. Prometheus, tanrılara meydan okuduğunda, karanlık bir cezayla yüzleşti. Siz de aynı sonla karşılaşacaksınız. Çünkü Money in the Bank’te yalnızca bir kazanan olacak. Ve o kazanan, gölgelerin tek hakimi, karanlığın yüzü… Malakai Black. Hikayeleriniz burada sona erecek. Jeff Hardy'nin cesareti, Kofi Kingston'ın aydınlığı, Carlito'nun maskesi, Finn Balor'un şeytanı ve Dark STG’nin gölgeleri… Hepsi benim karanlığımın içinde kaybolacak. Çünkü karanlıkta, hepimizin gerçek yüzü ortaya çıkar.
O merdivenin zirvesine çıktığımda, yalnızca bir şey hatırlanacak: Tanrılar bile karanlıkla baş edemez. Ve ben, karanlığın ebedi hükümdarıyım.
Kamera yavaşça uzaklaşır. Malakai, kameranın son kaydığı karede tamamen karanlığa gömülür. Karanlığın içinde yankılanan bir fısıltı duyulur
"Karanlık hepimizi bekler..."
