Kendimi bildim bileli filmlerden çok etkilenirim. Çok sayıda filmde/dizide gözümün dolduğu, ağlamışlığım olmuştur. Aklıma spesifik olarak gelenler ise Forrest Gump (Forrest'ın fahişe ruhlu kadından çocuğunun olduğunu öğrendiği ve aynı zamanda onunla tanıştığı sahne. Su içmek, yemek yemek gibi rutin bir durummuşçasına 5-6 yaşlarındaki ilk defa gördüğü oğlunun yanına gidip oyun oynamaları. Karısı ölünce küçük çocuğun yarım akıllı bir babaya kalması, vs. beni etkilemişti.) Bir de Interstellar. Ayrılık ve özlem işin içine girdiğinde hassaslaşıyoruz.