Nasılsınız, Keyfiniz Nasıl?

Kendimi yaşlanmış bir penisin altındaki toplar gibi hissediyorum. Her deliğe girip gram keyif alamıyorum ve sadece sallanıp mutsuzum. İşte tam olarak böyleyim.

Nasılım bilmiyorum, hayattan keyif alıyor muyum bilmiyorum ama sanırım almıyorum. Hayatımdan zerre memnun değilim, üniversiteden sonra bir hevesle babamın dükkanındaki işlere dahil oldum fakat son birkaç aydır bu işin bana göre olmadığını yavaş yavaş anlıyor gibiyim, en azından denedim ve tecrübe edindim iyi taraftan bakarsak fakat babamın yanından ayrılırsam da ne yapabilirim, nasıl bir iş bulabilirim o konuda kafam çok karışık ve bilmezin de içindeyim. Hala gitmediğim ve hiçte gitmek istemediğim bir askerlik var, onu halletsem bile nasıl bir işte neler yapabilirim bir gram fikrim yok. Onun haricinde arkadaşım, kız arkadaşım falan hiç kimse yok zaten hani konuşup kafa dağıtabileceğim, fikir alıp içimi dökebileceğim birisi işte... Tek başıma bir cendereye düşmüş, boğuluyormuşum gibime geliyor. Hayata dair umudum ve beklentilerim yavaş yavaş azalıp, ölmeye başladı artık hiçbir şey beklemiyor ve istemiyor gibiyim. Bilmiyorum...

Bilmem ki. Yani bunun üzerine düşünecek bir vaktim olmadı hiç. Haftanın 3 günü otelde çalışıyorum. 5 gün okul var. Okulda kimsenin yapmadığı bir şeyi yapıp tam 6 yıl sonra festival yaptık 20 gün önce. Bunu yaptığımızı gören okul, 29 Ekim kutlamalarını da bizim kulübe yıktı. 20 gündür de onunla uğraşıyorum. Daha önce birbirini tanımayan 10 kişi, 1500 kişilik etkinlik organize edip bir de bunu hiçbir öğrenciden bir kuruş para almayıp sponsorlarla halledeceğiz derdine düşünce derbi günü Rams Park'a gidip Galatasaraylı Yönetici ve İş İnsanları Derneğinden para dilenirken bulduk kendimizi. Burada yeni arkadaşlar edindik, eski arkadaşlara, kız arkadaşıma ve kendime zaman ayıramadım. Derslere zaman ayıramadım. Aslında bin parçaya bölündüm de kimseye yetemedim.

100. Yıl kutlamalarına birkaç gün kaldı, onu atlatınca akademik hayata dönüş. Otelden istifa ediyorum bugün, yerime birini aldığı gün işten çıkıp bir reklam şirketinde kreatif tarafta kendimi denemek için birkaç reklam senaryosu yazıp kendimi kanıtlamaya çalışacağım. Hayat iyi mi? Bilmem. Belki iyi olur.

Genel olarak iyi değilim.

İş çok yoğunlaştı, değerli bir arkadaşımızın ayrılmasıyla üstüme gelen yük daha da artacak Kasım itibariyle. Seviyoruz ediyoruz da bazen mental olarak çok zorluyor. Geçen hafta bi kendime krizi oldu zaten zor toparladım. Hikomla podcaste devam ediyor oluşumuzdan memnunum baya ama, gittiği yere kadar da gitsin istiyorum.

Onun haricinde nasıl hissedeceğime dair en ufak bi fikrim yok. Anlık, günlük yaşıyorum artık. Geleceği düşündüğüm, planlama yaptığım bir evreyi bile kafamda canlandıramaz oldum.

Ve fırsat bulabilirsem önümüzdeki kısa-orta vadede biraz workshop vs. kovalamak istiyorum. Belki kendimi farklı açılardan geliştirebilecek fırsatlar yaratırım kendime.

Gloom' Alıntı:

Aynı. Monoton. Keyifsiz ama çok mutsuz değil henüz.

Genişletmek için tıkla ...

Aynı bu kasa. Hayattan tat alamıyorum.

Öfkeli ve sıradaki rounda hazır.

Hastaneye gittim çiş tahlili istediler kutuya işedim tüpe dokdurmaya çalışıyom dolmuyo bozuk mudur nedir sonra orda hemşireye dedim bu çalışmıyo diye başka tüp verdi bastırdı tüp doldu öyle çalıştı böyle şeyler hep benim başıma gelir

lastik patlak sıkıntıdayız

İyiyim daha iyi de olacağım. Şu anki tek gündemim evlenen tanıdıklar. Bu hızla giderse tek bekar ben kalacağım gibi görünüyor. :D