RPG SummerSlam 2024

Val Venis, villasının karanlık oturma odasında oturuyordu. Elinde boşalmış bir viski bardağı vardı, ancak içindeki boşluktan daha fazla doldurabilecek bir şey olmadığını biliyordu. Kalbinin derinliklerinde bir pişmanlık, içinde bir ağırlık vardı. Mary'ye karşı nasıl davrandığını, onu nasıl incittiğini düşündükçe, bu ağırlık daha da artıyordu. Bir süre daha düşüncelerinin içinde boğulduktan sonra, derin bir nefes alarak ayağa kalktı. Mary'nin arka bahçesine bakan pencereye yaklaştı. Gece, tam da bu saatlerde havuz yatağına biner, üzerinde şarap eşliğinde kitap okurdu. Gerçekten rafine bir zevkti. Pencereye vardığında, onu bu kadar iyi tanıdığı için neredeyse gurur duydu.



Bahçeye inip Mary'nin tarafına ilerlerken, her adımında geçmişin hataları zihninde yankılanıyordu. Mary'nin duygularını nasıl umursamadığını, ona şans bile vermediğini düşündükçe, kendi içinde daha da küçüldüğünü hissetti. Ama bu akşam, tüm bu hataların bedelini ödemeye kararlıydı. Mary'nin bahçesine girdi. Havuzlu kısımda belirdiğinde Mary'nin irkilişi onu tedirgin etti.

Mary: Val?



Val, bir an gözlerini kaçırdı. Bu yüzleşmeyi istiyordu, ama aynı zamanda bundan korkuyordu da.

Val Venis: Mary... Bir süredir seninle konuşmak istiyordum.

Mary bir şey demedi.

Val Venis: Biliyorum, daha önce sana karşı büyük bir hata yaptım. Duygularını görmezden geldim, seni incittim. Bu hatayı telafi etmek istiyorum.

Mary: Şimdi mi fark ettin bunu?

Val, yaklaşıp Mary'nin elini tutmak istedi, ama kendini geri çekti. Bu samimiyetsiz bir hareket gibi gelirdi. Bunun yerine, onun gözlerinin içine bakmaya çalıştı, kendi içindeki pişmanlığı ona göstermek istercesine.

Val Venis: Sana söz veriyorum, Mary. Seni bir daha hayal kırıklığına uğratmayacağım. Her şey aniden oldu ve...

Mary’nin yüzünde bir an için tereddüt belirdi. Val’e güvenmek istiyordu, ama aynı zamanda tekrar kırılmaktan korkuyordu. Derin bir nefes aldı, gözlerini kapattı ve kendini toparladı. Havuz yatağı Venis'in kıyısına yaklaşıp durmuştu.

Mary: Val... Seni affetmek ve bir şans daha vermek istiyorum, ama korkuyorum. Tekrar aynı acıyı yaşamaktan korkuyorum.

Val Venis: O günden sonra hissettiklerimi tarif etmem çok zor. Seni kırdım ve o günden beri, bana bir yabancıymışım gibi davranıyorsun. Haklısın da! Hatamı onarmaya hazırım. Lütfen, bana bir fırsat ver. Benim için ne kadar değerli olduğunun farkına vardım.

Venis bir süredir çömelmiş vaziyette Mary'yle konuşuyordu. Cümlenin sonunda bir sessizlik oluştu. Mary, Venis'in suratını iyice inceledi, gözlerini... Onu hem tartıyor hem seviyordu. Mary'nin şefkatli bakışlarında, buzları hemen erimiş gururlu bir kız yatıyordu. Venis'e yaklaştı. Önce nefes alıp verişlerini dinlediler. Ardından öptü onu. Tutkulu bir öpüşmenin sonunda Mary gülüyor, Venis ise rahatlamıştı. Mary'nin koca gözlerine bakarak fısıldadı.



Val Venis: Seni seviyorum.