RPG Facelift

Jeff Hardy elinde kolası ile çok sık geldiği bahçede yine sandalyesinde otururken görüyoruz. Bu artık eskimiş bir yöntemiydi. Yeniliklere kapalı mıydı? Yine konuşmasını yapıp gidecekti belki de?



"Yeniden bir şeyleri kurmak her zaman vakit alır. Önce kendi egonu dizginlemen gerekir, arkaya doğru itildiğini benimseyip olayları gözden geçirmek zorundasın. Elbette insanlar birbirlerinin üzerine basmak isteyecek, elbette o can yakan yolları tecrübe etmek istemeyip bunu onlar yerine tecrübe eden insanların hayat ışıklarını sömürecekler. Veya bunun yerine onların temel attıkları mimari eseri istedikleri dünyaya çevirmek isteyenler olacaktır. Hayatın bir parçası maalesef ki böyledir, bir şeyler yapmak zorundasın çünkü her geçen gün zaman; senden bir şeyler almak için yaklaşıyordur. Ondan kaçamazsın, kaçtığını düşündüğün anda ise bunu kendisi yerine yapacak bir dostunu bulur. Zamanla artan sağlık sorunları veya zamanla artan şöhret gibi. Onun karşısında durup akışa yönelmeyi tercih etmeseydim belki de beni bir masa başında berbat bir halde ve kolumda iğne delikleri ile buluyor olacaktınız. Yüzleşmek için elimdeki her şeyi verdim ve artık aynı şeyleri boyayıp resmedemiyorum. Huzurlu hissediyorum çünkü alıştım."

"Ama alışmış olmam benim için problem olan şeyleri göz ardı etmem için yeterli bir sebep değil. Bugün ve yarın sesimi çıkarmak zorundayım. Çünkü gelecekte sizler için sesini çıkaracak kimse kalmadığında bu döngüyü tekrar yaşamanızı istemiyorum. "



"Güzel mizah... (Gülümser) Güreşten henüz para kazanamamış gibi ortaya performansını sergileyecek kadar istekli kişiler olmadığınız için sizlerin beni anlamasını beklemiyordum zaten. Başarılı veya başarısız, bu göreceli bir kavram. Ama sahip olduklarım sayesinde ve bacaklarımın beni taşıyabileceği yüksekliğin farkında olunca elbette kazandıklarım konusunda küstahlık yapabilirim. "

"Bana ilk günden beri bağımlı diyen insanlar gibi olup çizmiş olduğum sanatı yorumlamış olarak kalmak mı istiyorsun yoksa sonunda kendi eline bir fırça alıp benim eserimin üzerine farklı bir sanatla karşılık mı vermek istiyorsun?"

"Neyden bahsediyorum ben? "

Yorulmuş muydu? Hayır tabii ki. Keşke oraya gidip sözünü kesip hiçbir şey olmamış gibi ilerlemek de çok isterdi. Ama bazen insanların yerini bilmesi gerektiğine inanıyordu.

"Buranın yüzü olmak mı? Bunu sen istesen de buna izin vereceklerine inanmanı çok masum buldum. Henüz itilecek kadar gözüne ışık gelmedi. "

"Kullandığın metaforlar, aşağılamaya çalışman ve bize olan tehditkar duruşun. Bunlar tahmin edilebilir şeyler. Kendi merdivenini oluşturmak yerine bizim oluşturduğumuz basamaklara sıkıca tutunmak istiyorsun. Ne kadar yaratıcı olmaya çalışsan da tahmin edilemez değilsin. Kullandığın ucuz tema ve ucuz hakaretlere karşılık vermekten daha önemli problemlerim var. "

"Bir hastalık mı? (Tekrar eğlenir gibi hisseder ve içeceğinden bir yudum daha alır)"

"Yeni era, yeni bir oyun. Önemli taşları tehdit etmek için önce piyonları temizlemen gerekir. "

Jeff içeceğinin bittiğini fark eder ve bir yenisini almaya doğru yönelir.



"Özlem duymuyorum ama şikayet ettiğim dönemlerden bile daha farklı bir durumdayız. Değiştirilmeye çalışılan ve problem olarak görülen durumlara yaklaşım kimseyi rahatsız etmese de beni oldukça rahatsız ediyor. Gelenekselci bir yapıya sahip değilim ancak ortada problemler oluşacak ise bunu önceden tahmin edebildiğimi düşünüyorum. Daha önceki iki dönem gibi. Eğer bir taraf seçmiş olsaydım günah keçisi olarak seçileceğimden emindim. Her şeyin ben de farkındaydım, aynı Mayhem gibi. Acele etti, doğruyu savunmuş olsa bile hakkını elinden aldılar ve onu o yapan ne varsa parça parça söktüler. Onu starship paini vurması gerektiğini düşündüğü ana kilitlemek istediler ve başardılar. Tıpkı benim aylar önce o kafesin tepesinden atlamamı durdurmak istemem gibi. "

"Kırılma anına gönderip bizi yıpratmak istediler. İmza dolu bir kağıdı parçalayıp beyaz bir sayfa ile yola devam etmek için. O kağıdın lekeli ve lanetli olduğu düşüncesi ile profesyonel bir işe başlamak gibi hissetmeye çalışmak. Bu fazla zavallıca."

Eski yöntemleri bitirmeden önce gittiğin yolu kontrol etmen gerekir. Ayağa kalktıktan sonra nereye düştüğünü son bir kez kontrol etmek gibi. Aynı hataları yapmamak için.

Daha önce dediği gibi, kimse hata yapmadan öğrenemezdi.

Tanıdık bir yüzün elinde sandalyesi ve fazladan içeceği ile geldiğini görürüz.

"Biraz içini dökmeye ne dersin dostum?"

Out: @Netuno​

Ospreay sandanlyesini yavaşça masanın diğer tarafına koyuyor. Ortamda nostalji rüzgarları esiyor.

Will Ospreay: Her zaman bu böyle miydi? Dokunduğum bu atmosfer, bana evim gibi hissettirmiyor. Bilmiyorum. Değişen biz miyiz yoksa onlar mı? Aldığımız yaralar mı bizi bu yanlızlığa itti bilmiyorum. Belki de insanların beklentisi yüzündendir. Her zaman zirvede olamazsın. Zirveler aşılmak için varlar. Benim zirvemi sen aştın. Ancak senin zirveni aşamadılar. Aksine senin ayağını kaydırdılar. Aynı Mayhem'e olduğu gibi. Benim bıraktığım ev bu değildi. Eskiden sadece ringin içine çıkar ve kendi hikayelerimizi anlatırdık. Bizim yöntemimiz buydu. Bill ile yaptığımız buydu. O yüzden bütün kariyerimiz boyunca çatışmış olsak bile, son anında onunla ayrıldığımızda, onun yanında durmayı tercih ettim. Bilmiyorum cidden. O zamandan bu zamana devirler geçmiş gibi. Biz mi çok eskide kaldık acaba?

Bir süre sessizlik oluyor. İkisi de birbirine bakmadan içeceklerini yudumluyorlar.

"Belki de şu anda bile hata yapıyoruz..."

Sessizlik sürmeye devam ediyor.

"Ancak bizim öğrenme şeklimiz bu. Hata yapmak. Hata yaptıkça daha sağlam basıyoruz yere. Aynı hataları bir daha yapmamak için hatalar yapıyoruz."

Elindeki soda kutusunu çalkalıyor. Yüzünde buruk bir gülümseme ve boş gözlerle gökyüzüne bakıyor.

Will Ospreay: Buraya gelirken ne olacağını cidden bilmiyordum. Ama buraya dönmem gerektiğini biliyordum. Başka bir yerde yaşayamayacağımı biliyordum. Buraya gelirken ise aklımda bir kişi vardı. O da sendin. Neden sendin bilmiyorum ancak sendin. Belki de her şeyi sana bırakıp gittiğim içindir. Burada tüm değişime rağmen senin değişmeyeceğini bildiğim içindir belki. Belki de sadece öyle umduğum içindir. Senin karşına çıkmak.., PGW Kemeri için rövanş maçına çıkmak... Tabii ki de bunlar olmadı. En azından seni Rumble maçında görmeyi isterdim. Ringde seni bekledim. Bilmiyorum ne hissetmem gerekirdi. Belki anlık olarak öfke ya da hayal kırıklığı hissi. Ancak bunların hiçbiri yok. Sadecee talihsizlikti. Senin bir suçun yoktu. Sen her zaman elinden gelenin en iyisini yaptın. Her zaman sana doğru gelenin peşinden koştun. Ve her zaman birbirimizin hikayesindeydik. Sen Cornette'e karşı geldiğimde arkamda olan tek kişiydin. Ben ise meşaleyi sana kadar güvenli bir şekilde taşımakla meşguldüm. Zamanı geldiğinde ise sana devrettim. Şimdi ise buradayız. Ne kemerler ne de gösteriş. Sen, ben ve hatıralar. Eskilerden geriye kalanlar... Unutulmaya yüz tutanlar...

Masanın üstünde boş boş duran teneke kutuyu bir rüzgar sarsıyor.

"Ancak hala ayaktayız. Hatalar yapıp düşmeye ve tekrar ayağa kalmaya devam ediyoruz. Hala öğreniyoruz. Tüm bu hislerin içinde yaşamaya devam ediyoruz. Önemli olan da bu. Kimin bizi ne olarak çağırdığı kimin umurunda. Bir dünya bizi yalnız bıraksa bile eski bir dostum nasıl olsa hala arkamda."

Hardy, Ospreay'e yanındaki içeceklerden birisini uzatıyor. İkisi içeceklerini tokuşturduktan sonra bir yudum alıyorlar. Böylece görüntülerin sonuna geliyoruz.​