Konuya cevap cer

JavaScript devre dışı. Daha iyi bir deneyim için, önce lütfen tarayıcınızda JavaScript'i etkinleştirin.

Mesaj

<blockquote data-quote="Netuno" data-source="post: 223081" data-attributes="member: 22">Ospreay sandanlyesini yavaşça masanın diğer tarafına koyuyor. Ortamda nostalji rüzgarları esiyor.

Will Ospreay: Her zaman bu böyle miydi? Dokunduğum bu atmosfer, bana evim gibi hissettirmiyor. Bilmiyorum. Değişen biz miyiz yoksa onlar mı? Aldığımız yaralar mı bizi bu yanlızlığa itti bilmiyorum. Belki de insanların beklentisi yüzündendir. Her zaman zirvede olamazsın. Zirveler aşılmak için varlar. Benim zirvemi sen aştın. Ancak senin zirveni aşamadılar. Aksine senin ayağını kaydırdılar. Aynı Mayhem'e olduğu gibi. Benim bıraktığım ev bu değildi. Eskiden sadece ringin içine çıkar ve kendi hikayelerimizi anlatırdık. Bizim yöntemimiz buydu. Bill ile yaptığımız buydu. O yüzden bütün kariyerimiz boyunca çatışmış olsak bile, son anında onunla ayrıldığımızda, onun yanında durmayı tercih ettim. Bilmiyorum cidden. O zamandan bu zamana devirler geçmiş gibi. Biz mi çok eskide kaldık acaba?

Bir süre sessizlik oluyor. İkisi de birbirine bakmadan içeceklerini yudumluyorlar.

&quot;Belki de şu anda bile hata yapıyoruz...&quot;

Sessizlik sürmeye devam ediyor.

&quot;Ancak bizim öğrenme şeklimiz bu. Hata yapmak. Hata yaptıkça daha sağlam basıyoruz yere. Aynı hataları bir daha yapmamak için hatalar yapıyoruz.&quot;

Elindeki soda kutusunu çalkalıyor. Yüzünde buruk bir gülümseme ve boş gözlerle gökyüzüne bakıyor.

Will Ospreay: Buraya gelirken ne olacağını cidden bilmiyordum. Ama buraya dönmem gerektiğini biliyordum. Başka bir yerde yaşayamayacağımı biliyordum. Buraya gelirken ise aklımda bir kişi vardı. O da sendin. Neden sendin bilmiyorum ancak sendin. Belki de her şeyi sana bırakıp gittiğim içindir. Burada tüm değişime rağmen senin değişmeyeceğini bildiğim içindir belki. Belki de sadece öyle umduğum içindir. Senin karşına çıkmak.., PGW Kemeri için rövanş maçına çıkmak... Tabii ki de bunlar olmadı. En azından seni Rumble maçında görmeyi isterdim. Ringde seni bekledim. Bilmiyorum ne hissetmem gerekirdi. Belki anlık olarak öfke ya da hayal kırıklığı hissi. Ancak bunların hiçbiri yok. Sadecee talihsizlikti. Senin bir suçun yoktu. Sen her zaman elinden gelenin en iyisini yaptın. Her zaman sana doğru gelenin peşinden koştun. Ve her zaman birbirimizin hikayesindeydik. Sen Cornette'e karşı geldiğimde arkamda olan tek kişiydin. Ben ise meşaleyi sana kadar güvenli bir şekilde taşımakla meşguldüm. Zamanı geldiğinde ise sana devrettim. Şimdi ise buradayız. Ne kemerler ne de gösteriş. Sen, ben ve hatıralar. Eskilerden geriye kalanlar... Unutulmaya yüz tutanlar...

Masanın üstünde boş boş duran teneke kutuyu bir rüzgar sarsıyor. 

&quot;Ancak hala ayaktayız. Hatalar yapıp düşmeye ve tekrar ayağa kalmaya devam ediyoruz. Hala öğreniyoruz. Tüm bu hislerin içinde yaşamaya devam ediyoruz. Önemli olan da bu. Kimin bizi ne olarak çağırdığı kimin umurunda. Bir dünya bizi yalnız bıraksa bile eski bir dostum nasıl olsa hala arkamda.&quot;

Hardy, Ospreay'e yanındaki içeceklerden birisini uzatıyor. İkisi içeceklerini tokuşturduktan sonra bir yudum alıyorlar. Böylece görüntülerin sonuna geliyoruz.</blockquote>

[QUOTE="Netuno, post: 223081, member: 22"] [CENTER][I]Ospreay sandanlyesini yavaşça masanın diğer tarafına koyuyor. Ortamda nostalji rüzgarları esiyor.[/I] [COLOR=rgb(65, 168, 95)][B]Will Ospreay: [/B][/COLOR]Her zaman bu böyle miydi? Dokunduğum bu atmosfer, bana evim gibi hissettirmiyor. Bilmiyorum. Değişen biz miyiz yoksa onlar mı? Aldığımız yaralar mı bizi bu yanlızlığa itti bilmiyorum. Belki de insanların beklentisi yüzündendir. Her zaman zirvede olamazsın. Zirveler aşılmak için varlar. Benim zirvemi sen aştın. Ancak senin zirveni aşamadılar. Aksine senin ayağını kaydırdılar. Aynı Mayhem'e olduğu gibi. Benim bıraktığım ev bu değildi. Eskiden sadece ringin içine çıkar ve kendi hikayelerimizi anlatırdık. Bizim yöntemimiz buydu. Bill ile yaptığımız buydu. O yüzden bütün kariyerimiz boyunca çatışmış olsak bile, son anında onunla ayrıldığımızda, onun yanında durmayı tercih ettim. Bilmiyorum cidden. O zamandan bu zamana devirler geçmiş gibi. Biz mi çok eskide kaldık acaba? [I]Bir süre sessizlik oluyor. İkisi de birbirine bakmadan içeceklerini yudumluyorlar. [/I] [B]"Belki de şu anda bile hata yapıyoruz..."[/B] [I]Sessizlik sürmeye devam ediyor.[/I] "Ancak bizim öğrenme şeklimiz bu. Hata yapmak. Hata yaptıkça daha sağlam basıyoruz yere. Aynı hataları bir daha yapmamak için hatalar yapıyoruz." [I]Elindeki soda kutusunu çalkalıyor. Yüzünde buruk bir gülümseme ve boş gözlerle gökyüzüne bakıyor.[/I] [COLOR=rgb(65, 168, 95)][B]Will Ospreay:[/B][/COLOR] Buraya gelirken ne olacağını cidden bilmiyordum. Ama buraya dönmem gerektiğini biliyordum. Başka bir yerde yaşayamayacağımı biliyordum. Buraya gelirken ise aklımda bir kişi vardı. O da sendin. Neden sendin bilmiyorum ancak sendin. Belki de her şeyi sana bırakıp gittiğim içindir. Burada tüm değişime rağmen senin değişmeyeceğini bildiğim içindir belki. Belki de sadece öyle umduğum içindir. Senin karşına çıkmak.., PGW Kemeri için rövanş maçına çıkmak... Tabii ki de bunlar olmadı. En azından seni Rumble maçında görmeyi isterdim. Ringde seni bekledim. Bilmiyorum ne hissetmem gerekirdi. Belki anlık olarak öfke ya da hayal kırıklığı hissi. Ancak bunların hiçbiri yok. Sadecee talihsizlikti. Senin bir suçun yoktu. Sen her zaman elinden gelenin en iyisini yaptın. Her zaman sana doğru gelenin peşinden koştun. Ve her zaman birbirimizin hikayesindeydik. Sen Cornette'e karşı geldiğimde arkamda olan tek kişiydin. Ben ise meşaleyi sana kadar güvenli bir şekilde taşımakla meşguldüm. Zamanı geldiğinde ise sana devrettim. Şimdi ise buradayız. Ne kemerler ne de gösteriş. Sen, ben ve hatıralar. Eskilerden geriye kalanlar... Unutulmaya yüz tutanlar... [I]Masanın üstünde boş boş duran teneke kutuyu bir rüzgar sarsıyor. [/I] "Ancak hala ayaktayız. Hatalar yapıp düşmeye ve tekrar ayağa kalmaya devam ediyoruz. Hala öğreniyoruz. Tüm bu hislerin içinde yaşamaya devam ediyoruz. Önemli olan da bu. Kimin bizi ne olarak çağırdığı kimin umurunda. Bir dünya bizi yalnız bıraksa bile eski bir dostum nasıl olsa hala arkamda." [I]Hardy, Ospreay'e yanındaki içeceklerden birisini uzatıyor. İkisi içeceklerini tokuşturduktan sonra bir yudum alıyorlar. Böylece görüntülerin sonuna geliyoruz.[/I][/CENTER] [/QUOTE]

İnsan doğrulaması

Ara

Ara

Konuya cevap cer