RPG This Fire Burns, Always. (bu şirkete silinemeyecek bir iz bırakacağım.)

T H I S F I R E B U R N S! Royal Rumble'daki sürpriz girişten sonra PGW'da bu müziği ikinci defa duyuyoruz. CM Punk burada! NOW'a vedasını ettikten sonra ilk defa konuşmak üzere burada, PGW'da! İnanılmaz bir destek alıyor. Kendisinin yüzünde ise mutluluktan ziyade daha tedirgin bir bakış olduğunu görüyoruz. Punk resmen hiçbir zaman olmadığı kadar tetikte.



Seyirciler onunla el sıkışmak için ekstra bir çaba gösterseler de Punk'ın onları çok umursadığını söyleyemeyiz. Seri adımlarla ringin yolunu tutuyor ve hiç vakit kaybetmeden ringe giriyor. Görevliden mikrofon alır almaz konuşmaya başlayacakken seyircilerin yüksek sesi ona izin vermiyor.

W E L C O M E. B A C K.



CM Punk: Yalan söylemeyeceğim, bu bok çukurunda aylar sonra tekrar bulunmak o kadar da kötü hissettirmiyor.

Seyircilerden karışık tepkiler geliyor.

CM Punk: Sanırım bunda sizin etkiniz kadar tüm bu yol boyunca aldığım derslerin de etkisi var. İnsan kendisinde olan problemleri çözünce dışarıda kalan her şey önemini yitirmeye başlıyor. Sanırım PGW ile benim aramda olan şey de bundan ibaret. Bu nefret dinamiği bir saniyeliğine bile olsa pozitif bir bakış açısını içine almadı. Çünkü burası bana lise yıllarımı hatırlatıyordu. Her gün, belli saatlerde içinde bulunmak zorunda olduğum o koridorları, her bir zerresinden nefret etsem de aynı sınıfta solumak zorunda olduğum narsist zorbaları hatırlatıyordu. İşin özü, ilk adımımı attığımda bile burası benim için PTSD deneyiminden fazlası değildi. Ama yine de çabaladım. Bilirsiniz insan bazen suçu kendinde bulur ve henüz başlangıçtaysa çabalamak ister. Önyargılarını, yeri geldiğinde içgüdülerini bile susturmak adına uğraşır. Ben de bunu yaptım. Bekledim ve sorunun kendimde olduğunu düşündüm. Belki de yeri geldi sorunun KENDİM olduğunu düşündüm. Günlerce, haftalarca, aylarca... En nihayetinde cevabı en acı şekilde aldım millet. Gecenin sonunda burayla işimin bittiğinin haberini aldığım o telefonda 45 yaşımda aldığım en kötü dersi aldım. Ben hiçbir zaman asıl problem değildim. Problem bu yerdi. Bu kara delikten farksız olan yerdi...



CM Punk: Sanırım kara delikten daha güzel bir tanım bulunamazdı değil mi? (Gülüyor) Buranın yuttuğu tek güreşçi ben değilim ama emin olduğum tek bir şey var ki eskisinden daha güçlü bir şekilde dönen tek kişiyim. Çünkü bazen bir amaç, bir intikam uğruna yaşamak en iyi versiyonlarımızın açığa çıkmasını sağlar. Ne kadar bu his zaman zaman bizi yıpratsa, tasvir edilemeyecek kadar rezil bir insan yapsa da günün sonunda, ışıklar kapandığında hiç olmadığımız kadar iyi hissederiz. İşte PGW, namı diğer kara delik bana bunu yaptı. Bana sadece öfke vermedi. Bana yaşamak için bir neden verdi. Ayağa kalkıp her sabah intikam hırsıyla daha iyisi olmaya çalışmam için bir neden... Bunun için buraya olan nefretimin içinde fazlasıyla garip duracak bir minnettarlık bile bulunmakta. Kendi düşmanını bile isteye, göz göre göre yaratan bu şirket... Belki de biraz olsun benim ağzımdan bile saygı görmeyi hak ediyordur.

Punk bıyıkaltı bir gülümsemeyle devam ediyor.

CM Punk: Prestige Grand Wrestling ile olan bu durumum tek taraflı bir şey değil. Hiçbir zaman da olmadı. Çünkü ne kadar "iyi adam" olmaya çalışırsam çalışayım buradakiler için son kullanma tarihim geçeli uzun bir zaman olmuştu. İnsanlar buraya ilk adım attığımda beni Jeff Hardy ile kıyasladı. Onun da bir bataklığa düştüğünü ve oradan çıkıp kendisini "PGW Şampiyonu" yapmayı başardığını, benim ise sadece mızmızlandığımı söylediler. NOW'a gidip zavallı Jeffrey'nin aylar boyu uğraşsa çıkaramayacağı maçları çıkardığımda ise bir balon gibi patlayıp sönüp gittiler. Keşke tek örnek bu olsaydı fakat bu sesler bir kere olsun durmadı. Bill Goldberg bana kariyerimi bitirecek bir sakatlık hediye ettiğinde yine aynı insanlar işimin bittiğini söylediler. Bir Cody Rhodes bile olamayacağımı düşündüler... (Gülüyor) Günün sonunda Cody'nin her gece düşleyip bir türlü başaramadığı şeyi yaptım, Bill Goldberg'ın utanç verici güreş kariyerini bitiren adam oldum. Ve tüm bunlara... Tüm bunlara rağmen insanların gözünde aynıydım. "Problematik ve güreşmek için artık fazlasıyla narin Phil." Royal Rumble'dan anladığım kadarıyla sevgili Jey, bu genelleşmiş görüşü tüm benliğiyle sahiplenmişti. Bir hoş geldin karşılaması yerine gözümün içine bakarak sarf ettiği o kelimeler, bana her sabah uyandığımda tiksinmeme neden olan o kalabalığın yansımasıymış gibi geldi. Meğerse PGW'da inanılmaz bir saltanat yaptığı söylenen Pure şampiyonu Jey Uso, uğruna savaştığım her şeyin birleşimi haline gelen şımarık bir çocukmuş. Zavallı babasından tüm dersleri aldığını sanan fakat bu sektörün en temel dersini dahi es geçmiş bir hergele. Şu an evinde beni dinliyorsan Jey, o kaçırdığın dersin adı "saygı" idi. Bunu ya yolun en başında öğrenirsin ve aynı şekilde karşılanırsın ya da es geçerek hayatının hatasını yapıp bunun ne olduğunu en acı şekilde öğretirsin. Senin başına gelen ikincisiydi. Çünkü bana... Lanet olsun ki başka bir şans bırakmadın çocuk.

Soluklanıyor ve devam ediyor.

CM Punk: Verdiğim derslerden benim kişiliğimden ettikleri kadar nefret eden daha fazla kişinin olduğunu biliyorum. Hatta bazılarınızla bu sayede yıllar sonra tekrardan karşılaşma şansı elde ettim. Bununla bir sorunum yok. Çünkü artık başka bir yol yok. Artık hepimiz aynı cehennemdeyiz. Bu yüzden benimle uğraşın. Çünkü ben her birinizle, teker teker uğraşacağım. Beni yakaladığınızı düşündüğünüz her an aslında sizi başa döndüreceğim. Hepinizi hiç bitmek bilmeyen bir döngüye sokacağım. Aramızdaki bu kovalamaca asla bitmeyecek PGW. Ta ki ben "her şeye" sahip olana kadar. No Way Out... Bu filmin gösterime çıkacağı tarih. 25 Mayıs'tan sonra size buranın eski eviniz olmadığını tam anlamıyla göstereceğim.



CM Punk: Artık ne yırtacağım bir tişört, ne de bu şirketin adından söküp gönderme yapacağım bir harf var. Bunu fazlasıyla iyi biliyorum. Artık sadece ben ve yaşamak zorunda olduğum bu yer var. NOW'a geldiğim ilk gün size dediğim gibi şu an bulunduğum bu yerde, bu gemide profesyonel güreş katledildi. Herkes bunun farkındaydı, ya gözlerini kapadılar ya da umurlarında bile olmadı. Ben onlardan olmadım. Bir tekne inşaa ettim ve sesim kısılana kadar karşı gemide işlerin yolunda gitmediğini haykırdım. Şimdi ise her bir zerresine emek verdiğim tekmem karşıdakiler tarafından yağmalandı. Hayatta kalmam için, intikamımı almak için ise bu gemiye binimekten başka bir seçeneğim kalmadı. Artık benim için tek bir gaye var... Bu yere, arkada korkuyla beni izleyenlere profesyonel güreşin ne demek olduğunu kafalarına vura vura anlatmak. Hak ettiğiniz şey bu, ihtiyacınız olan şey bu. Çünkü sizler benden evimi aldınız. Ben ise bunun karşılığında sizin en değer verdiğiniz şeyi söküp alacağım. En tepede olanınızdan tut, tüm işi arka alanda oturmak olmasına rağmen sadece bana nefret kusup tükürük saçmakla gününü geçirenlerinize kadar hepinizin bu şirkete dair korktuğunuz tek şeyi... Geçmişinizi alacağım. Tarihinizi alacağım. Bu şirketin en büyük sayfasına, asla söküp atamayacağınız bir iz bırakacağım. Üstünü ne kadar karalamaya çalışsanız da güneşten bile fazla parlayacak olan o izi, o lekeyi...



CM Punk: İşte o zaman... Ödeşeceğiz.

Punk elindeki mikrofonu kaldırıyor ve birkaç saniye sonra öylece yere bırakıyor. Çoğunluğu olumlu olmak üzere aldığı karışık tepkilerle arka alanın yolunu tutuyor.​