İnsanın edecek kelimesi kalmıyor belli bir süreden sonra. Hala Facebook'taki grupta o da varmış da bir gün mesaj atacakmış gibi geliyor. Keşke her gün onun için dua etmekten ya da cenazesinden kalan yapay çiçeğin dallarını saklamaktan daha fazlasını yapabilseydim. Konuşacak ne kadar çok şeyimiz olurdu, ne güzel geçerdi o sohbetler diye düşünmeden edemiyorum hatırladıkça. Umarım iyi arkadaş olabilmişizdir ona. Bir doğum gününde, bir de ölüm yıldönümünde Tugay'ı ne kadar özlediğimi hatırlatıyor bana hayat. İyi ki de hatırlatıyor. Allah rahmet eylesin, mekanı cennet olsun.