RPG Birinci Sayfa

"Beklentiler; seni çöplükten çıkarmak için hayatın oluşturduğu kıvılcımlardır."



İsmimi tehlikeye sokacak çok şey yaptıktan sonra ismimi korumayı başardım diyemiyorum. İsmimi değerli tutan; benden umudunu kaybetmemiş hayranlarımdı. Bir çok profesyonel insan hayranlarının onlar için öneminden ve onlar için neleri ifade ettiğinden bahseder. Hatta çoğu profesyonel bu işi hayranlarının taleplerini karşılamak için yaptığını bile iddia edebilir. Güreş maçına kafa bir şekilde çıktıktan sonra insanların beni bir daha desteklemeyeceğinden emindim ama bir grup insan bunun havalı olduğunu düşünüp beni örnek almaya çalıştıklarını görmek canımı gerçekten sıkıyordu. Çünkü bu herkesin yapabileceği bir şey değildi, bunu yapmak için bir cesaret gerekiyordu değil mi? Herkesten farklı olduğunu göstermek için en güzel yöntemlerden birisi? Böyle düşündüklerini görmek madde kullanımını bırakmamda etkisi olduğunu söylemek istiyorum. Ve böyle düşünen insanlar için bunun bir cesaret olmadığını, bağımlılığının ne kadar tehlikeli noktalara gelebileceğini göstermek için pişmanlıklarımı ayağıma bağlayıp şehir şehir güreşmeye devam ettim. Tekrar etmek istiyorum, uyuşturucu etkisindeyken ringe girmem bir cesaret değildi, bir bağımlılıktı. Bu beni farklı yapmamıştı hiçbir zaman. İdolumun karşısında bir aptal gibi görünmüştüm. Bu tarz olaylarımın üzerinden yıllar geçti, yıllardır temiz çıkıp ailemle bunu kutlayabiliyorum ancak hiçbir zaman peşimi bırakmıyor. Bağımlılık; kurtulduğun zaman bile sana leke olup kafanın içine giren ve seni en zayıf anında tekrar lekeleybilecek bir davranıştır. Kendini güvende hissetmek için son bir defa o davranışı yapmaktır.

"Seni kurtardığı için hiçbir kavram iyi olmak zorunda değildir."

Alkol ve sigara bağımlısı olmak bana normal geliyordu. Çünkü bunları yasal olarak herkes fazlasıyla tüketebiliyordu. Ve istediğim zaman kafa olup rahatlıkla uyuyabiliyordum. Size az evvel söylediğim gibi, bağımlılık bir lekedir. Birinden kurtulmak için diğerlerine geçmen gerekir, daha sağlıklı bir bağımlılık veya daha az zararlı bir bağımlılık. Sigara içmek benim spor aktivitelerimi zorlayan bir şey değildi, ailemde de olan bir davranışdı, sigara kokusunu almak veya sigarayı içime çekmek beni ailemin yanında hissettiriyordu. Sanki bu davranış benim bir zorunluluğumdu. Kızlarımı aklıma getirdim, beni ne kadar sevdiklerini düşündükten sonra onların da aynı şeyi hissedebileceğini düşündüm. O an kızlarımın sigara icmesinden korktum ve sorumluluk alacağımı iddia ettiğim anlarda en büyük sorumsuzluğu yapıyordum. Sigara dumanını sevdiğimi zannediyordum, aslında benim için kötü bağımlılıklarım arasındaki en masumuydu. Kimsenin sigara içmemin yüzüme vurmaması da gayet normaldi. Bunu keşke birisi bana söyleyebilseydi, kızlarımın beni sigara kokusu ile hatırlamasından endişe edip bunu nasıl telafi edebilirim diye çok fazla düşündüm. Elbette gelecekte bir gün buralarda olmadığım zamanlar olacak ve onların güvende hissetmek için sigara içtiğini düşünmek beni temiz hissettirmedi.

"Ben sadece yasal olarak temizdim."



Alkollü bir şekilde gündelik hayatımdaki aktiviteleri yapmak, önemli etkinliklerde bulunmak bir zaman sonra beni uyuşturucunun etkisinde iken yaptığım davranışları hatırlatıyordu. Bu evreleri biliyordum aslında, bana zarar verme evresini geçip, sevdiklerime zarar vermeye başladığım evreye gelmiştim. Çoğu zaman eşimle kavga ediyorduk, ona hep sinirliydim, neden sinirli olduğumu hatırlamıyorum ama muhtemelen ya bir şeyi unutmuştum ya da yanlış bir şey söylemiştim. Bağımlılık geçmişi olan insanların en kötü dönemi; artık eskisinden daha fazlasına ihtiyaç duyduğu andır. Bir açlık gibi, sinirli hissediyorsun çünkü bir an önce güvende hissetmek istiyorsun. Bağımlılığın bizi güvende hissettiriyor olmasının tek sebebi aslında sorunlardan kaçıyor olmamızdır. Gelecekte bu alışkanlıklar yüzünden daha büyük sorunlar ile yüzleştiğim zaman çok zorlandım. Hatta geçmiş dönemlerimde bu zorlukları alışkanlıklarıma geri dönerek kurtulmaya çalıştığım da oldu. Aynı hataları yapmaya gerek yoktu, hele insanların da olduğu bir yerde huzuru bozacak kadar içmeme hiç gerek yoktu. Yine yerimde duramamıştım. Kardeşimin hayal kırıklığı ile "Sen ne yaptın?" Diyen yüz ifadesi bana bulanık görünmüyordu. Onca olaya rağmen yüzsüz gibi arenaya gelip güreşmeye devam edebiliyordum. İnsanların, benim bağımlılıklarımın devam etmesine şaşırmaması bana gerçeği göstermişti; Artık yaşlanıyordum, genç yaştaki yeteneğimi heba etmemi istemeyen güreş severler artık benim sorunlarım ile ilgili mizahlar yapıyordu. Kurtulmuş olmam veya kurtulmamış olmam onlar için artık önemli değildi. Artık çoktan yeteneğini ve potansiyelini heba etmiş, disiplinsiz bir güreşciydim. Yıllardır sağlıklı bir yaşam sürüyor olmama rağmen geçen şov belli bir kesimin bu bakış açısını sürdürdüğünü gördüm. Onlar için artık güreş yeteneğini heba eden insandan fazlası olmuştum, güreş için bir hakarettim artık.

"Sana sunulan fırsatları nasıl değerlendirir isen insanlar da sana o şekilde tepki gösterme hakkına sahip oluyor.'

Geçmişimin havalı olduğunu düşünen gençler de elbette olacaktır. Ben de onlar gibi düşünürdüm, gençlik kendini tanıma evresidir çünkü. Gençken aldığımız kararların eğlenmeye yönelik ve anı yaşamaya dayalı olduğunu düşünürdüm. Çünkü yetişkin olduğun zaman eğlenmek için vaktin olmadığını düşünür ve rutin bir hayatın olacağına inanırdım. Gençliğin sana vermiş olduğu özgür zaman aralığı sana bitmeyecek gibi gelir ama kırklı yaşlara geldiğin zaman ailene miras olarak çok kötü bir leke yapıştırdığını gördüğün an dünyan başına yıkılır. Kendimi ve ailemi bir kez daha rezil etmeyi başarmıştım, "Bu herif uslanmaz, bağımlının teki. İstediği kadar tedavi görüp destek alsın yine de aynı şeyleri yapmaya devam edecek." Gibi söylemlerin haklı olması canımı yakıyordu. Yeğenim ve kızlarım benim yüzümden belki de zorbalığa uğrayacak ve bunun tek sorumlusu ben olacaktım.

"Sağlıklı ve düzgün bir yaşamı sadece kendimiz için yaşamıyoruz."​