RPG Masanın Başı

Kameralar açılıyor ve kadrajda Roman Reigns ile karşılaşıyoruz. Roman'ın elinde bir kağıdı tuttuğunu ve ikide bir kağıdı elinde hareket ettirdiği göze çarpıyor. Bir süre sonra konuşmasına başlıyor.

Roman Reigns: Bugün gerçekten ilginç bir gün oluyor. Önce elimde duran bu kağıt ardından ise eski bir dostumdan aldığım bir telefon çağrısı. Tek bir imza... Tek bir imza ile izlediğiniz bu sektörü tamamen değiştirebileceğimin farkındasınız, değil mi? Ama asıl daha önemli olan soru... Bunu yapmalı mıyım?

Roman elindeki kaleme bakıyor kısa bir süreliğine ardından kağıda götürüp yazar gibi hafifçe kağıda değdiriyor fakat bastırmıyor ve kağıda bakarken bir yandan da acı acı sırıtıp konuşmaya devam ediyor.

Roman Reigns: Şu an bir dejavu yaşıyorum. Birkaç ay önce bu anın aynısını yaşamıştım. Hatırlıyorum da o zaman oldukça hevesli bir şekilde ve bir saniye bile düşünmeden bu kağıda imza atmıştım. Şu an geldiğim nokta ise karamsarlıklarla dolu. Bu karamsarlıkların sebebi bir korku veya son PGW deneyimim değil. Sadece tüm bunların değip değmeyeceği benim aklımı karıştırıyor. Saatlerdir sadece bu kağıda bakıyorum.

Roman kaleme bırakıyor ve kağıdı alıp bir baktıktan sonra masaya bırakıyor.

Roman Reigns: Öncelikle... Titus'a teşekkür etmeliyim. Çünkü bu... Bu gerçekten iyi bir teklif. Fakat atladıkları bir nokta var. Benim bir fiyatım yok. Çünkü sadece arkama bakı- Hayır, hayır arkama da bakmayın. Sadece suratıma bakın! Ne görüyorsunuz? Güreş tarihinin en başarılı adamını görmek dışında başka ne görebilirsiniz ki? Yani eğer ben istersem o ringe girerim ve şovumu yaparım zaten. Çanta dolusu parayla tavlayabileceğiniz bir adam olmadım hiçbir zaman. Çünkü zaten buna ihtiyacım yok ve eğer anlaşırsak benim kazandığımın 5 katını da siz benim sayemde kazanacaksınız. Çünkü Roman Reigns demek para demek. Fakat kendime soruyorum, daha başarabileceğim, yapabileceğim ne kaldı ki? Ben ulaşılamaz bir noktadayım. Anlıyor musunuz? Şu an orada kendini paralayan çocuklar güreş kariyerlerinin sonunda benim olduğum noktanın yarısında bile bulunamayacaklar. Üzücü fakat gerçekler acıtır çocuklar. Nasıl desem ki? Ben bu sektör için bir tanrı konumundayım. Sanırım en iyi bu şekilde anlatabilirim durumu. 38 yaşındayım ve birçok kez Wrestlemania ana olayı gördüm, birden çok kez dünya şampiyonluğu kaldırdım. Rekabet için gitsem desem? Bakıyorum ve anlaşmalı olduğunuz güreşçiler arasında yakınıma bile yaklaşabilen birisini göremiyorum. 53 yaşında hala bir hayal kırıklığı olmaktan öteye gidemeyenler bile var şirketinizde. Torun sevecek yaşta hala ringin zeminini teri ile ıslatan, başarıya aç hayal kırıklıkları ile dolu bu sektör. Fakat ya ben? Ben daha 38 yaşında onların emeklilik hayallerini süsleyen hayatı yaşıyorum. Yani hepsini kafada toparladığımız zaman bu kağıda imza atmak hiç mantıklı gelmiyor. Değil mi? Ama ben yine de atacağım.

Roman kalemi tekrardan alıyor ve bir anda sözleşmeyi imzalıyor. Roman Reigns resmi olarak tekrardan bir PGW güreşçisi!

Roman Reigns: Tüm bu konuşmanın ardından "bu adam ne yapıyor?" tepkisi almış olabilirim. Ben de dışarıdan bir göz olsam aynen bu tepkiyi verirdim. Fakat konuşmamın başında dikkat ettiyseniz önümdeki kağıt dışında başka bir şeyden daha bahsettim. Bu kağıdı almamın üzerinden daha 1 saat geçmeden bilge bir eski bir dostum beni aradı. Sizin de oldukça yakından tanıdığınız bir dost. Onunla konuşana kadar bu kağıda imza atmak gibi bir planım yoktu. Mr. O'Neil'a nazikçe bir teşekkür edip bu kağıdı yırtıp muhtemelen çöpe gönderirdim. Fakat onunla yaptığım 5 dakikalık süren kısa bir görüşme bile tüm fikrimi bir anda değiştirdi. Zaten o yüzden bilge bir dost dedim ya. Açıkçası içimdeki canavarı tekrar uyandırdı diyebilirim. Bir tazı olduğumu hatırladım, durdurulamaz bir tazı olduğumu. Fakat... Fakat insanların hatırasında bu böyle değil. Eski dostum bana tam olarak bunu hatırlattı. Birkaç ay öncesine kadar böyle olmasına rağmen burada geçirdiğim birkaç hafta bile beni zayıf gösterdi. Çıktığım her maçı kaybettim hatta kendi küçük kuzenimden bile azar yiyecek kadar zayıf gösterdim kendimi. Ben kazanmak için doğmuş bir adamım ve nereye gidersem gideyim veya hangi işi yaparsam yapayım bu konuda hiçbir zaman yanılmadım. Her zaman kazandım. PGW'nun bu başarıyı kazanmasına izin vermeyeceğim. 3 ay önce ne istediğimi bilmiyordum, neden burada olduğumun farkında bile değildim. Kim olduğumu, neler yapabildiğimi ve asıl değerimin ne olduğunu tamamen aklımdan çıkarmıştım. Benim değil, onların bana ihtiyacı olduğunu bir anlık unutmuştum. Her şeyden daha çok etkileyen ise kafamda dönen bazı gereksiz düşüncelerin etkisinde ve bir kimlik arayışındaydım. Fakat aslında kim olduğumu aramama hiç gerek yokmuş. Bunları tekrardan hatırlattığın için teşekkür ederim bilge adam. Benim kim olduğum zaten oldukça açık.



Kamera geriliyor ve kadraj genişliyor. Roman'ın oturduğu koltuğun az önce sözleşmeyi imzaladığı masanın baş koltuğu olduğunu görüyoruz. Kadraj genişledikçe takım elbiseli bir adam da belirliyor Roman'ın tam arkasında.



Paul Heyman: Çıkmaya hazır mıyız şefim?

Roman hafifçe Heyman'a dönüyor ve başıyla onaylıyor. Heyman sırıtıp oradan ayrılırken Roman PGW evreninin masa başına oturmak için bulunduğu masanın başından kalkarken kameralar kapanıyor.​