- Katılım
- 2 Tem 2023
- Konular
- 9
- Mesajlar
- 506
- Beğeni sayısı
- 358
- PG Nakit
- 0
- Favori Güreşçi
- Alexa Bliss
2022 sonunda hayatımda bir daha 2022 gibi bir yıl geçmemesini dilerken kendime yazdığım yeni yıl dilekleri/hedeflerini hangi deftere yazdığımı ararken ve maalesef bulamazken bu konuyu görmek enteresan oldu.
2022 kadar olmasa da iyi bir sene olduğunu söyleyemem. Aslında fena başlamamıştı. 2022’de geçirdiğimiz trafik kazası ve babamı kaybetmem sonrası maddi durumun yerle yeksan olmasını yılın ilk birkaç haftası bir nebze de olsa toparlamıştık. Ardından staj mevzularını bitirip biraz gecikmeli de olsa (144 iş günü staj mı olur aga) Şubat ayında mezun olarak resmen mühendis olduk. Kendime bir amaç edinmek adına yüksek lisans yapmayı hedef koydum ve gerekli sınavlara girmek/mülakatlara girmek vs. uğraşlarıyla Ağustos ayını yüksek lisansa yazılmış olarak bitirdim. Fakat iş bulamamanın verdiği sıkıntılar + beklediğimiz durumların gerçekleşmemesiyle maddi durum yine yokuş aşağı gitmeye başladı. Üstüne psikolojik olarak belki de geçen seneden daha kötü hissetmem ve ailedeki sağlık sorunları eklenince pek hoş kapatmıyoruz seneyi ama bir şekilde kendimi şu güne atmayı başardım.
Bu seneden çok daha büyük beklentilerim vardı aslında. Ama şöyle bir geriye bakınca üniversiteden mezun olmak dışında (ki onu da olmamam pek mevzubahis değildi) sanki bu sene bir arpa boyu bile yol gidememiş hissediyorum. Sözde yüksek lisans öğrencisiyim ama derslere girmiyorum içimde bir gram bile istek yok (bunda biraz her an iş bulursam dondurmak zorunda kalacak olmayı bilmenin de etkisi var) maddi durum girdi olarak biraz düzelse de tam belini doğrultmadığı için borcu da arttırdık, 1 seneyi hanemize artılar ekleyemeden bitirdik, iş bulamadık özellikle ülkenin ekonomik durumunu göz önüne aldıkça (yüksek enflasyon-faiz döngüsünün işsizliği arttırması) geceleri uykularım kaçıyor, iyi anlamda beklediğimiz neredeyse hiçbir şey gerçekleşmediği gibi yeni sorunlar da kısa-orta-uzun vadede önümüzde bekliyor, en önemlisi cidden mental olarak çöküntünün eşiğindeyim. Hala enerjim ve umudum var ama. Mucize bekliyorum. Bu sadece bir yerden yüklü bir para gelsin gibi uçuk bir hayal değil. Bir iş imkanı doğsa, sorunlarımızdan bir taneciği bile çözülse bunu o mucize kabul edeceğim. Evren bana 1 adım atarsa ben 20 adım atacağım ama o 1 adım artık sanki hiç gelmeyecek gibi hissetmeye başladım. Özellikle son 10-15 yılın düzenli bazı rutinlerini artık gerçekleştirememek bile psikolojime hiç iyi gelmedi. Özellikle insanlardan da uzaklaşmaya başladığımı hissetmeye başladım. Geçen 29 Ekim’de bütün gün uyudum evde. Ben ki Atatürkçü olmaya çalışan, Cumhuriyet’in kazanımlarına bağlı bir insan olarak hiçbir kutlamaya katılmadım. Fakat bunun günün anlam ve önemiyle alakası yoktu, insanların mutluluğu batmıştı bana.
İşin özeti şu ki 2022 kadar olmasa da 2023’te sıkıntılı bir seneydi. Benin açımdan olan sıkıntıların sebebi yılın getirdikleri değil aksine getirmedikleriydi. 2024’e hayatım açısından devranın iyi anlamda döneceği bir yıl olması umuduyla giriyorum. Moralim yok, enerjim ve isteğim günden güne azalıyor ama umudumu hiçbir zaman kaybetmemeye çalışacağım.
2022 kadar olmasa da iyi bir sene olduğunu söyleyemem. Aslında fena başlamamıştı. 2022’de geçirdiğimiz trafik kazası ve babamı kaybetmem sonrası maddi durumun yerle yeksan olmasını yılın ilk birkaç haftası bir nebze de olsa toparlamıştık. Ardından staj mevzularını bitirip biraz gecikmeli de olsa (144 iş günü staj mı olur aga) Şubat ayında mezun olarak resmen mühendis olduk. Kendime bir amaç edinmek adına yüksek lisans yapmayı hedef koydum ve gerekli sınavlara girmek/mülakatlara girmek vs. uğraşlarıyla Ağustos ayını yüksek lisansa yazılmış olarak bitirdim. Fakat iş bulamamanın verdiği sıkıntılar + beklediğimiz durumların gerçekleşmemesiyle maddi durum yine yokuş aşağı gitmeye başladı. Üstüne psikolojik olarak belki de geçen seneden daha kötü hissetmem ve ailedeki sağlık sorunları eklenince pek hoş kapatmıyoruz seneyi ama bir şekilde kendimi şu güne atmayı başardım.
Bu seneden çok daha büyük beklentilerim vardı aslında. Ama şöyle bir geriye bakınca üniversiteden mezun olmak dışında (ki onu da olmamam pek mevzubahis değildi) sanki bu sene bir arpa boyu bile yol gidememiş hissediyorum. Sözde yüksek lisans öğrencisiyim ama derslere girmiyorum içimde bir gram bile istek yok (bunda biraz her an iş bulursam dondurmak zorunda kalacak olmayı bilmenin de etkisi var) maddi durum girdi olarak biraz düzelse de tam belini doğrultmadığı için borcu da arttırdık, 1 seneyi hanemize artılar ekleyemeden bitirdik, iş bulamadık özellikle ülkenin ekonomik durumunu göz önüne aldıkça (yüksek enflasyon-faiz döngüsünün işsizliği arttırması) geceleri uykularım kaçıyor, iyi anlamda beklediğimiz neredeyse hiçbir şey gerçekleşmediği gibi yeni sorunlar da kısa-orta-uzun vadede önümüzde bekliyor, en önemlisi cidden mental olarak çöküntünün eşiğindeyim. Hala enerjim ve umudum var ama. Mucize bekliyorum. Bu sadece bir yerden yüklü bir para gelsin gibi uçuk bir hayal değil. Bir iş imkanı doğsa, sorunlarımızdan bir taneciği bile çözülse bunu o mucize kabul edeceğim. Evren bana 1 adım atarsa ben 20 adım atacağım ama o 1 adım artık sanki hiç gelmeyecek gibi hissetmeye başladım. Özellikle son 10-15 yılın düzenli bazı rutinlerini artık gerçekleştirememek bile psikolojime hiç iyi gelmedi. Özellikle insanlardan da uzaklaşmaya başladığımı hissetmeye başladım. Geçen 29 Ekim’de bütün gün uyudum evde. Ben ki Atatürkçü olmaya çalışan, Cumhuriyet’in kazanımlarına bağlı bir insan olarak hiçbir kutlamaya katılmadım. Fakat bunun günün anlam ve önemiyle alakası yoktu, insanların mutluluğu batmıştı bana.
İşin özeti şu ki 2022 kadar olmasa da 2023’te sıkıntılı bir seneydi. Benin açımdan olan sıkıntıların sebebi yılın getirdikleri değil aksine getirmedikleriydi. 2024’e hayatım açısından devranın iyi anlamda döneceği bir yıl olması umuduyla giriyorum. Moralim yok, enerjim ve isteğim günden güne azalıyor ama umudumu hiçbir zaman kaybetmemeye çalışacağım.
