Nereden başlamam gerekiyordu ki?
Kendime yeni bir yol açtım, kendimi bu döngüden kurtarmam gerekiyordu. Ya tetiği kafama doğrultmam gerekiyordu ya da her şeyin başladığı noktaya dönmem gerekiyordu. Ama bu döngünün başlangıcını hatırlamıyorum. İlk defa alkol ve uyuşturucu aldığım 22.yaş günüm mü? Annemi kaybettiğim gün mü? Yoksa abimle beraber bahçede güreşmeye başladığım günler miydi? Anlamak için bunu denemek zorundayım. O noktaya gidip işi bitirmek istiyorum çünkü tetiği kendime doğrulttuğum zaman gözlerim beni korkutuyor. Zamanında açmak için uzun bir uğraş gösterdiğim gözler, şimdi bana ne kadar tiksindirici olduğumu hatırlatıyor. Kurtulabilir miydim? Başlangıca dönersem evet ama dönemez isem aynı şeyleri tekrar yaşamayı da göze almalıyım. Ne yaşadığımı bile hatırlamadığım bir döngüde neyin doğru ve neyin yanlış olduğunu hatırlayamasam da nasıl durduracağımdan ilk defa bu kadar emin oluyorum.
Hoşuma giden tüm etkinliklerden zamanla sıkıldığımı biliyordum. Ama bu bağımlılığımdan kurtulamamıştım çünkü her seferinde beni içine çeken bir duygu vardı. Artık kaçmak bir çözüm değildi.
Beni güvende hissettiren şeyi yok etmem gerekiyordu.
Jeff Hardy yastığının içindeki bir kaç gram toz parçasını çıkarıyor ve elinde bir bıçak ile tuvalete yöneliyor.
Birleştirmek için önce parçalaman gerekir.
Jeff bıçak ile poşeti deler ve tüm uyuşturucu lavaboya düşer. Jeff musluğu açar ve bakmaktan korktuğu gözlerine son kez bakar.
Beni güvende hissettiren her şeyden uzaklaştım. Bunu yapmam gerekiyordu. Aylardır kullanmıyorum ve bunun sebebinin zor günlerde bir zulamın olduğunu düşünüyor olmam beni zayıflatıyor.
Bu döngüyü bitirmenin tek yolu; Bu döngüyü tüm acıları ile yaşayıp bitirmek.
Geri döneceğim. Eskisinden daha kötü veya daha iyi bunun bir önemi yok. Tüm eleştirilerinize kulağımı kapatıp, tüm gürültüyü duymayacak yüksekliğe çıkıp ve sonucunda ne olacağını umursamadan yine o kafesin tepesinden atlayacağım. Yine kaybedeceğim, evimi korumayacağım ama bir daha asla beni silemeyeceksiniz. Beni kötüleyip hak edip hak etmediğimi tartışacaksınız ama benden daha çok hak ettiğini düşündüğünüz insanların çekip gittiğini göreceksiniz.
Hak ettiğimi, iyileşeceğime inanmayan herkese kanıtlayacağım ve işte o zaman öldürdüğüm gözlerimi tekrar açacağım ve tekrar o yüksekten aşağıya baktığımda bir şeyi düşünmüyor olacağım.
Kendime yeni bir yol açtım, kendimi bu döngüden kurtarmam gerekiyordu. Ya tetiği kafama doğrultmam gerekiyordu ya da her şeyin başladığı noktaya dönmem gerekiyordu. Ama bu döngünün başlangıcını hatırlamıyorum. İlk defa alkol ve uyuşturucu aldığım 22.yaş günüm mü? Annemi kaybettiğim gün mü? Yoksa abimle beraber bahçede güreşmeye başladığım günler miydi? Anlamak için bunu denemek zorundayım. O noktaya gidip işi bitirmek istiyorum çünkü tetiği kendime doğrulttuğum zaman gözlerim beni korkutuyor. Zamanında açmak için uzun bir uğraş gösterdiğim gözler, şimdi bana ne kadar tiksindirici olduğumu hatırlatıyor. Kurtulabilir miydim? Başlangıca dönersem evet ama dönemez isem aynı şeyleri tekrar yaşamayı da göze almalıyım. Ne yaşadığımı bile hatırlamadığım bir döngüde neyin doğru ve neyin yanlış olduğunu hatırlayamasam da nasıl durduracağımdan ilk defa bu kadar emin oluyorum.
Hoşuma giden tüm etkinliklerden zamanla sıkıldığımı biliyordum. Ama bu bağımlılığımdan kurtulamamıştım çünkü her seferinde beni içine çeken bir duygu vardı. Artık kaçmak bir çözüm değildi.
Beni güvende hissettiren şeyi yok etmem gerekiyordu.
Jeff Hardy yastığının içindeki bir kaç gram toz parçasını çıkarıyor ve elinde bir bıçak ile tuvalete yöneliyor.
Birleştirmek için önce parçalaman gerekir.
Jeff bıçak ile poşeti deler ve tüm uyuşturucu lavaboya düşer. Jeff musluğu açar ve bakmaktan korktuğu gözlerine son kez bakar.
Beni güvende hissettiren her şeyden uzaklaştım. Bunu yapmam gerekiyordu. Aylardır kullanmıyorum ve bunun sebebinin zor günlerde bir zulamın olduğunu düşünüyor olmam beni zayıflatıyor.
Bu döngüyü bitirmenin tek yolu; Bu döngüyü tüm acıları ile yaşayıp bitirmek.
Geri döneceğim. Eskisinden daha kötü veya daha iyi bunun bir önemi yok. Tüm eleştirilerinize kulağımı kapatıp, tüm gürültüyü duymayacak yüksekliğe çıkıp ve sonucunda ne olacağını umursamadan yine o kafesin tepesinden atlayacağım. Yine kaybedeceğim, evimi korumayacağım ama bir daha asla beni silemeyeceksiniz. Beni kötüleyip hak edip hak etmediğimi tartışacaksınız ama benden daha çok hak ettiğini düşündüğünüz insanların çekip gittiğini göreceksiniz.
Hak ettiğimi, iyileşeceğime inanmayan herkese kanıtlayacağım ve işte o zaman öldürdüğüm gözlerimi tekrar açacağım ve tekrar o yüksekten aşağıya baktığımda bir şeyi düşünmüyor olacağım.
