Çok eski bir web tarayıcısı kullanıyorsunuz. Bu veya diğer siteleri görüntülemekte sorunlar yaşayabilirsiniz.. Tarayıcınızı güncellemeli veya alternatif bir tarayıcı kullanmalısınız.
İlk sene playoff finalinde son dakika golüyle mağlup olduktan sonra ertesi sene sıfır heyecanla girdiğimiz sezonda "Göztepe" önünde 1 puan ile şampiyon olup üst lige çıkıyoruz. Seneye işimiz epey zor para pul yok, kadro hiç iç açıcı olmayacak. Bakalım...
Bursasporla 2023-24 sezonu 2. ligden playofflarla çıktık. Çok gol atan ama çok da gol yiyen bi takımdık. Zaten yiyoruz diyip genç kaleciyle oynamamak hataydı bi çıtır.
24-25 sezonu 1. ligden namağlup yükseldik. Mustafa Tahir Baba anormal sayılara çıktı. İsak Vural'ı kiralamak da sezonu inanılmaz değiştirmişti. Türkiye Kupasında ise kendimizi aştık ve yarı finale kadar yükselmeyi başardık.
12'ye çıkan yabancı sayısı ve yaptığımız satışlarla birlikte orta sıralarda oyalanmaya pek de niyetimiz yoktu. Esposito'yu deadline day'de, büyük büyük primler vererek bir şekilde ikna ederek yaşlanan "Mr. Skor"muzu değiştirdik. İspanya'dan bulduğum 18 yaşındaki regen forvetim Pedro Luaces de iyice topçu olmaya başlarken altyapıdan yükseltip 2 yıldır oynattığımız kalecimiz de bar koymaya, Man. City tarafından izlenmeye başlamıştı. Gel gelelim Porto, Milan, Dortmund gibi birkaç büyük takımdan gelen 6-7M euroluk teklifleri reddettiğimde de sesini çıkarmıyordu. Kabus gibi başlayan sezonun ikinci yarısında kendimizi toparladık ve inanılmaz bir sezon finaline imza attık.
Gel gelelim son sezona.. Oyuncularımızın gelişmesi ve birkaç iyi takviyeyle birlikte takımı sezon öncesi bakışta ortalara taşımayı başardık.
Hiç beklemediğim şekilde Javier Fernandez'i 8.5'a okutunca (bence ederi en fazla 2.5'tu), transfer bütçesine yansıyan %20luk kısmını imza parası ve maaş kaynaklarına aktararak kadroyu olabildiğince geliştirdik. Fakat sorun, takımın hiçbir rotasyonu olmamasıydı. İlk yarıya kötü başlasak da, ardından toparlarayak boyunca iyi ilerlesek de takımın yorulmasıyla birlikte ocak ayında geldiğimizde üst üste pek çok sakatlık yaşanmıştı bile. Ocak transfer döneminde normal şartlarda asla imzalamayacağım veteran futbolcuları 6 aylık kontratlarla takıma kattım.
Dediğim gibi sezona süper başlasak da aralık ayında pilimiz tamamen tükenmişti.
Sezonu rolantiye alıp Avrupa ve Türkiye Kupasında elimizden geleni yapmaya ve ligi rotasyonlarla oynamaya başladık.
Avrupada kolay kura, kolay bir grup aşaması geçirmemize yaradı.
Sezonun ikinci yarısı olmayacak şeyler oldu. Weghorst her iki kornerden birinde skor buluyordu neredeyse, hele ki Avrupada. Newcastle deplasmanında bir biz attık, bir onlar. Nihayetinde 86.dakikada attığımız gole cevap verecek zamanları olmadı. Yine bir beraberlik sonrası ikinci karşılaşmada Celtic'i ilk yarıdan üçleyerek üst tura yürüdük. Rennes de aynı kaderi paylaştı. İlk maçta ilk yarıdan bulduğumuz 3 golle birlikte final kapısı açıldı. Maçın çok büyük bir kısmını önde götürdük, topa bastık. Beraberlik golünü yedikten sonra santradan, topu bile koklatmadan muhteşem organizasyonla öne geçtik. Tekrar topa bastık ama 89da yediğimiz gole tepki veremedik. Uzatmalara giden maçı her ne kadar öldürmeye çalışsak da Juventus penaltılara ve olası bir mucizeye izin vermedi.
Weghorst oyunu kırdı. Verschaeren'in skor katkısı ve McAtee'nin devamlılığına söylenebilecek hiçbir şey yoktu bile. Luaces ne zaman içeri atsam işleri değiştirdi. Esposito uzun süre sessiz kalsa da sezonun sonlarında toparlandı ve hiç azımsanamayacak istatistiklerle tamamladı sezonu. Rafa muhteşem bir hikaye yazıyordu, ancak Ocak ayında 4 aylık bir sakatlık geçirdi ve ikinci sezon kendisini listeye kaydetmedim. Yerine kiraladığımız Douda Traore fena performans vermese de martta takıma altyapıdan katılan 15 yaşındaki Atahan Demir'i de rotasyona katarak bir şekilde yokluğunu toparladık. Tabii şimdi elimizde 34 yaşında son 4 aydır top oynamayan ve 660 bin euro maaş alan bir futbolcu kaldı. Sonu hayrolsun.
