İlk defa gideceğim yere taksiyle gidince kallavi sallamasyonlara başlıyorum. Yok şu işinde çalışıyorum yok şunun şirketi falan diye.
Yalan atma bağımlılığı olan 2 arkadaşım vardı. O tarz bir durum olabilir. Üstelik çoğu durumda yalan atmalarının onlara maddi manevi görünür bir faydası da yoktu ama yine de atıyorlardı.
Yeni deneyeceğim bazı şeylerde sırayla gitmeyi tercih ediyorum. Sevdiğim veya bana daha fazla faydası olacağını bildiğim bir başka seçenek olmasına rağmen örneğin sıralama alfabetikse A'dan, rastgeleyse ilk sıradan başlamak gibi. Mesela en sık gittiğim marketlerde bir abur cubur reyonunda en son neyi aldıysam bir sonrakinde bir yanındaki ürünü alıyorum, canım çok çekmese bile.
Bir süredir, öğünlerde son dilimi yemediğimi fark ettim ve bu tamamen kasıtsız yaptığım bir şey. Mesela 6 dilim güveç var. 5 tane yiyorum. Bir kupa kahve var. İllaki dibini bırakıyorum. Bunlar genelde zoraki bitirmeye çalıştığım şeyler oluyorlar. Herhalde son dilime gelince yapmam gereken şeyin çok büyük bir kısmını yapmanın verdiği şımarıklıkla o son dilimi israf ediyorum. Çok uzun bir süre bundan habersizdim.
Bir de, 31 çekerken ellerimi bırakabiliyorum.
