RPG One and Only

Yerin yedi kat altında açıyoruz kameralarımızı. Büyük bir kalabalık var, scratchler, beatler, punchlinelar, havada uçuşuyor.



Biz kameramızla ilerledikçe, içerideki insanlar bize öfkeli suratlarla bakıyorlar. Daha sonra bir ses bütün bu uğultuyu sonlandırıyor.

??: Ey.

Bu sessizlik sağlandıktan sonra, aynı ses konuşmasını sürdürüyor.

"Aklındaki bütün karmaşayı kafiyelerle ifade etmek tercihin olabilir.. Fakat hayat her zaman dörtlüklerden ibaret değildir. İnsanoğlu hayatı boyunca birçok meyvenin tadına bakmak için hayatına devam eder. Bir yenisine uyanır, bir diğer yenisine, bir diğerine. Kimi zaman bulutların üstüne çıkarır seni hissettiklerin, kimi zaman yerin yedi kat altında, dört duvarın dibine fırlatıverir. Bir ev inşa edersin. Bir diğer evin cesedinin tozu dumanına bakarak defterine birkaç dörtlük karalarsın. Ömrüm bu şekilde geçti. Eğer beni değerlendiriyorsak yazıp çizmek kolay iş. Beynimin içindeki çarkların durduğuna pek rastlanmamış. İz bırakmak da aynı şekilde. Bana güven, iyi ya da kötü birçok yerde iz bıraktım. Duvarlarda, sokaklarda, asfaltlarda, düşünebileceğin bütün ritimlerde...suratlarda... Compton'ın karmaşasını midemden geçirdim. Anlayabiliyorum. Bütün bu para akışı, göğe saçılmış banknotlar, Doktor'un evinden uzak bir adam olması için inşa edilen basamaklardı ama ne yüzeysel plan... Anlayamıyorsunuz. Ev, dört tarafı duvarlarla çevrili bir kutu değildir. Ev, bir cadde değildir. Ev, bir eyalet değildir. Ev, bir ülke değildir. Ev, Dünya'dır. Ben nereye gidersem, ev orasıdır. Alberto, Compton ile başlayarak beni sokağa attığını düşünüyor. Hala evimdeyim. Odanın içinde, elinde asma kilidi tutan en gerçek kişiyim. İnanın bana, cehennemin kilidi boynunda asılı, anahtarları ise çıplak, ölü elleri olan birisini içeri kilitlediğinizi düşünüyor olursanız bir Doktor'a görünmeniz gerekebilir. İşleri yerin altından çıkartalım çocuklar. Işıkları iyice açalım, gözleri de öyle, çünkü yalnızca bir tane Doktor var."

"Ve şu anda tam olarak ona bakıyorsunuz."​