Bundan 20 sene önce Ring of Honor sahnesine garip saç stilli, ağır İngiliz aksanlı bir adam gelmişti. Henüz 4 senedir bu işi profesyonel olarak yürütüyordu ve dolayısıyla geldiği bu yeni şirket onun bir nevi kendini göstermek için elindeki en büyük şanstı. 6 senelik periyodun neredeyse yarısını şampiyon olarak geçiren bu adamın dünya şampiyonluğu rekorunu geçemediği tek isim Samoa Joe'ydu, Joe şirketin resmen aygırıydı, geçilemeyen duvarıydı. Bundan önceki PURE şampiyonluğu saltanatına Joe'yu yenerek başlayan bu adam, geçilemez denilen bu Constantinople minvalindeki Joe'yu geçmiş, üstüne koyarak da ilerlemişti...
*** *** ***
27 Ağustos 2005
McGuinness başardı! McGuinness yeni PURE Şampiyonu! Bu zorlu maçın üstesinden gelerek Joe'yu deyim neredeyse ROH sahnesinden çekiyor. Hakem PURE kemerini Nigel'ın beline takıyor onun talebi üzerine. Nigel köşeden bir mikrofon kapıyor.
Gördünüz değil mi? Geçtiğimiz senelerde Ring of Honor'ı karısı yapmış, ROH kemerine ambargo koymuş, PURE kemerini aylardır elinde tutan bu adamı bugün sakız gibi çiğneyip tükürdüm! Ben yaptım, ben! Nigel McGuinness! O s*ktiğimin Constantinople'üydü ben ise Fatih'tim! Güreşte mi bilmiyorum ama Ring of Honor'da yeni bir çağ başlattım bayanlar ve baylar... Bu a*** koyduğumun aygırı ise güreş kariyerine Jeff Jarett'ın herkesi kuması yaptığı yere giderek devam edebilir. Burada daha fazla iş yapabileceğini düşünmüyorum çünkü Nigel McGuinness anahtarı devraldı! Nanana Na, Nanana Na, Hey hey hey Goodbye!
*** *** ***
Led ekran açılıyor ve Nigel Mcguinness'ı siyah bir odanın içerisinde görüyoruz.
Çok uzun zaman geçmiş... Dönüp baktığımda endüstride her şeyin baştan aşağı değiştiğini görebiliyorum. Değişmeyen birtakım şeyler var elbette. Onlardan biri de Nigel McGuinness'ın büyüklüğü. Sakatlık sürecimde sektör bitkisel hayata girmişti, ben böyle tanımlıyorum. PGW'nun ortama bomba gibi girişi oldu ve beni de bünyelerine katmalarıyla ne kadar büyük top olduklarını göstermiş oldular. Kanaması olan bu sektöre pansuman yaptılar. Ben Nigel McGuinness olarak şovlardaki yorumculuğumun dışında içimdeki güreşme tutkusunu da burada yaşatmak istedim, öyle olması gerekiyordu. Elinizde böyle bir adam varken ona yaka mikrofonu ve bir sandalye verip öylece bırakamazsınız, bunu her açıdan değerlendirmek istersiniz. Ben yüzyıllardır devam eden saf güreş kültürünü, geleneksel güreşi ayakta tutabilecek tek adamım. Her neyse... Samoa Joe, Will Ospreay ve bla bla bla... Ve daha nice önemsiz birkaç isim şu anda radarımda. Bu adamlar gözümün içine baka baka bu sektörü sırtladığını ve onlara meydan okuyacak t*şaklara sahip bir adam olmadığını söylediğinde içimde kıpır kıpır eden birtakım dürtüler meydana geliyor. Bu iki adam Dünya Şampiyonluğunu beline taksa, bu Big Gold kemerinin prestiji için ne kadar utanç verici olur hiç düşündünüz mü? Ric Flair, Sting, Ravishing Rick Rude... Böyle isimlerin taşıdığı bir unvanı bu adamlara vermek bu kemeri Alundra Blayze gibi çöp kutusuna atmaktan farksız olurdu. Ben bunun yaşanmasını önlemek için o yağ tulumu, ter kokan ucubenin karşısına geçtim, yıllar sonra üstümden takımları çıkardım. Joe ya da yanına yaverlerini almadan ringe adım dahi atamayan o korkak herifin güreşin tarihine saygısızlık yapmasına müsaade etmeyeceğim. Yanınızda bir ordu da olabilir baylar, gerçekten bunları kafama takacak yaşı geçtim ben artık...
24 sene önce okul kantininden bozma, yeraltı bir güreş şirketinden içeri girdiğimde şöyle dedim kendi kendime: "Oğlum Nigel, yol yok çekeceksin, isyan etmenin faydası yok kaderin böyle. Yol belli, eğ başını usul usul yürü şimdi." Ve ben o günden beri usul usul yürüyorum. En b*k ortamlardan en tepeyi görmüş bir adama evrildiğinde bir şeyleri başarmış olmanın verdiği tatmin duygusunun önüne inanın hiçbir duygu, hiçbir his geçemiyor. Şimdi ise 50'sine merdiven dayamış bir adam olarak belki son kez Dünya Şampiyonluğu'nu belime takacağım, bu yol biraz ayağına b*k bulaşacak türden bir yol ama uğruna değer be... Değer.
Ekran kapanıyor...
*** *** ***
27 Ağustos 2005
McGuinness başardı! McGuinness yeni PURE Şampiyonu! Bu zorlu maçın üstesinden gelerek Joe'yu deyim neredeyse ROH sahnesinden çekiyor. Hakem PURE kemerini Nigel'ın beline takıyor onun talebi üzerine. Nigel köşeden bir mikrofon kapıyor.
Gördünüz değil mi? Geçtiğimiz senelerde Ring of Honor'ı karısı yapmış, ROH kemerine ambargo koymuş, PURE kemerini aylardır elinde tutan bu adamı bugün sakız gibi çiğneyip tükürdüm! Ben yaptım, ben! Nigel McGuinness! O s*ktiğimin Constantinople'üydü ben ise Fatih'tim! Güreşte mi bilmiyorum ama Ring of Honor'da yeni bir çağ başlattım bayanlar ve baylar... Bu a*** koyduğumun aygırı ise güreş kariyerine Jeff Jarett'ın herkesi kuması yaptığı yere giderek devam edebilir. Burada daha fazla iş yapabileceğini düşünmüyorum çünkü Nigel McGuinness anahtarı devraldı! Nanana Na, Nanana Na, Hey hey hey Goodbye!
*** *** ***
Led ekran açılıyor ve Nigel Mcguinness'ı siyah bir odanın içerisinde görüyoruz.
Çok uzun zaman geçmiş... Dönüp baktığımda endüstride her şeyin baştan aşağı değiştiğini görebiliyorum. Değişmeyen birtakım şeyler var elbette. Onlardan biri de Nigel McGuinness'ın büyüklüğü. Sakatlık sürecimde sektör bitkisel hayata girmişti, ben böyle tanımlıyorum. PGW'nun ortama bomba gibi girişi oldu ve beni de bünyelerine katmalarıyla ne kadar büyük top olduklarını göstermiş oldular. Kanaması olan bu sektöre pansuman yaptılar. Ben Nigel McGuinness olarak şovlardaki yorumculuğumun dışında içimdeki güreşme tutkusunu da burada yaşatmak istedim, öyle olması gerekiyordu. Elinizde böyle bir adam varken ona yaka mikrofonu ve bir sandalye verip öylece bırakamazsınız, bunu her açıdan değerlendirmek istersiniz. Ben yüzyıllardır devam eden saf güreş kültürünü, geleneksel güreşi ayakta tutabilecek tek adamım. Her neyse... Samoa Joe, Will Ospreay ve bla bla bla... Ve daha nice önemsiz birkaç isim şu anda radarımda. Bu adamlar gözümün içine baka baka bu sektörü sırtladığını ve onlara meydan okuyacak t*şaklara sahip bir adam olmadığını söylediğinde içimde kıpır kıpır eden birtakım dürtüler meydana geliyor. Bu iki adam Dünya Şampiyonluğunu beline taksa, bu Big Gold kemerinin prestiji için ne kadar utanç verici olur hiç düşündünüz mü? Ric Flair, Sting, Ravishing Rick Rude... Böyle isimlerin taşıdığı bir unvanı bu adamlara vermek bu kemeri Alundra Blayze gibi çöp kutusuna atmaktan farksız olurdu. Ben bunun yaşanmasını önlemek için o yağ tulumu, ter kokan ucubenin karşısına geçtim, yıllar sonra üstümden takımları çıkardım. Joe ya da yanına yaverlerini almadan ringe adım dahi atamayan o korkak herifin güreşin tarihine saygısızlık yapmasına müsaade etmeyeceğim. Yanınızda bir ordu da olabilir baylar, gerçekten bunları kafama takacak yaşı geçtim ben artık...
24 sene önce okul kantininden bozma, yeraltı bir güreş şirketinden içeri girdiğimde şöyle dedim kendi kendime: "Oğlum Nigel, yol yok çekeceksin, isyan etmenin faydası yok kaderin böyle. Yol belli, eğ başını usul usul yürü şimdi." Ve ben o günden beri usul usul yürüyorum. En b*k ortamlardan en tepeyi görmüş bir adama evrildiğinde bir şeyleri başarmış olmanın verdiği tatmin duygusunun önüne inanın hiçbir duygu, hiçbir his geçemiyor. Şimdi ise 50'sine merdiven dayamış bir adam olarak belki son kez Dünya Şampiyonluğu'nu belime takacağım, bu yol biraz ayağına b*k bulaşacak türden bir yol ama uğruna değer be... Değer.
Ekran kapanıyor...
