RPG Dark JD

Biliyor musun bir zamanlar içimde bir ses yankı yapıyordu. Tüm bu kaybedilen savaşlar, ele geçirilemeyen ganimetler ve içimde ağlayıp duran o çocuk... Kim olduğumu bana söylüyordu. Dark STG, o senin sesin değildi. Beni çağırıyorsun.. Karanlığın içine çekmeye çalışıyorsun… Ama sen o karanlıkta kendini kaybetmişsin. O kadar derinlerdesin ki ne olduğunu unutmuşsun. Benim gibi bir adamı böylesine sıradan bir yolculuğa davet ediyorsun, sanki bu yola düşmek kolay bir şeymiş gibi… Ama bilmiyorsun ki karanlık benim dostum. Fakat benim tanrım değil.



Bu dünyada insanlar seni yönlendirebilir, sana güç verebilir ama gerçek güç sikik bir kitapla verilmez. O güç sadece kazanılır. Yumruklarla kazanılır ahbap. Tıpkı Carlito'nun senin kıçını tekmeleyip tekrardan kendi benliğini kazanacağı gibi. İşte o zaman sen de gerçek gücün ne olduğunu anlayacaksın. Fakat öncesinde benimle halletmen gereken bir mesele var. Senin yolun, senin kitapların beni ilgilendirmiyor. Savaş mı istiyorsun? Beni kendi orduna almak mı istiyorsun? Ne yazık ki o orduda yerim yok. Ben kendi yolumdan gitmeye devam edeceğim. Dostlarımla birlikte...​