RPG Motor

g e c e n i n i l e r l e y e n s a a t l e r i . . .



Kameralarımız lüks bir arabanın, oldukça ıssız bir sokakta ilerleyişini çekiyor. Hafif puslu bir havada ilerleyişini sürdüren araba, ilerlediği yollardan daha da ıssız bir çıkmaz sokakta duruyor. Araba durduktan saniyeler sonra kapısı açılıyor...



Arabadan inen isim PGW Şampiyonu, Alberto Del Rio! Şampiyon arabanın kapısı bir hışımla açıyor açmasına fakat gecenin erken saatlerinde yediği dayaktan dolayı hafif topallayarak, ağır bir şekilde yürüyor. Daha sonrasında ise yüzünde ve vücudundaki bazı yaraları ve bantları görüyoruz. Şampiyon çıkmaz sokağın, çıkmayan kısmına park ettiği arabasının yanında dikilmeye başlıyor. Sanki birilerini bekler gibi. Devamında bu hissimizin boşuna olmadığını anlıyoruz.​

Yüksek bir motor sesi duyuyoruz. Birkaç saniye içinde ise bu motor Alberto'nun bulunduğu sokağa giriş yapıyor. Kamera iyice yaklaşınca bunun bir çeşit scooter olduğunu anlıyoruz. Motoru süren kişi ise...



JD McDonagh! Arkasında ise Dominik Mysterio var. JD motoru durdururken Dominik motordan iniyor.

JD McDonagh: Gelmemi istemediğinden emin misin?

Dirty Dom: Mevzuyu büyütmeye gerek yok. Sen burada bekle... Alt tarafı toprağımla konuşacağım.



Dominik kafasını çeviriyor ve ağır adımlarla çıkmaz sokağın sonuna doğru yürümeye başlıyor. Alberto'nun yanına gelince ise duraksıyor ve imalı bir şekilde ona bakıyor.

Dirty Dom: Mucizeler ese... Bana kalırsa son olanlardan sonra halen ayakta duruyor olman bir çeşit mucize. Cidden hastanede olman gerekmiyor muydu? Hani felç bırakacak şekilde dövdüğümüz o çok sevgili dostunun yanında, huzurlu bir şekilde uzanıyor olman falan... Anlaşılan düşündüğümüzden daha çetin ceviz çıktın. Tam da bu yüzden şu çıkmaz sokakta ikinci bir dayak yemektense güzelce dinlenilmeyi hak ettin.. En azından Finn beni bunun için buraya yolladı. Şimdi dökül bakalım.​

Alberto Del Rio: Mucize olan şu an ayakta duruyor olmam değil chico. Mucize olan, benim. Şu anda Kuzey Amerika’daki tüm ana kemerleri en az birer kez toplamış o adama bakıyorsun. Dile kolay evlat, bunu baban bile yapamadı. Ve görüyorum ki… babanın sahip olduğu her şeyden çok uzaksın. Onur, gurur… hatta tüm Mysterio’larda genetik olan o kısa boy. Babanın Eddie olmadığına emin misin diyeceğim çocuk fakat, bu Guerrero’larda tıpkı siktiğimin Mysterio’ları gibi. Hepsi yerden bitme. Fakat çocuk, senin farklı olduğun belli. Sana baktığımda, onursuz, gurursuz bir adam görüyorum. Ve bu seni tehlikeli bir luchador yapmaya yeter. Ama sana baktığımda gördüğüm bir diğer şey… tam bir Amerikan oğlanı. Dedenin Tijuana’daki mezarında ters döndüğüne eminim ve bunun senin zerre kadar umurunda olmadığına da. Fakat seni anlayabiliyorum, çünkü Mysterio’lar oldu olası biraz… sıkıcıydı. Biz Rodriguez’leri bilirsin, her zaman her şeye biraz toleransımız vardır. O yüzden Dom… beni bir ağabeyin olarak gör ve kafanı karıştıran ne olursa bunu çekinmeden bana sor. Aksi halde, bazı şeyleri kafana vura vura öğretmek zorunda kalacağım. Tıpkı babana yaptığım gibi. O da kalın kafalıydı. Bazı şeyleri anlamamakta çok ısrarcıydı. Sende de onu görüyorum. (Duygulanmış gibi davranıyor.) Ve eğer yeterince uslu bir öğrenci olursan garajımdaki araçlardan bir tanesini seçmene bile izin veririm. Bu sayede belki motora benzeyen o şeyden ve ondan daha ucube arkadaşından kurtulabilirsin. Eminim bu yeni bir mamacita bulmanı kolaylaştırır. Tabii eskisini unutabildiysen, hahahaha. (Dominik’in yüzü belirgin derecede değişiyor.) Bugün seni arkada gördüm evlat, o sarışının nasıl içine düştüğünü de. Fakat Dom, yanındaki bu hidrosefalili arkadaşa rağmen, o kıvırcıkla işin daha zor. Tıpkı kahvaltıdaki soğan gibi bir adam ve evlat, onunlayken her şey çok daha zor olacak. Bir de bana bak! Daha geç olmadan benden özür dile ve bende sana bugüne kadar babanın bile veremediği o şanı, şöhreti ve parayı vereyim. Hollywood’daki en güzel hatunlarla birer gece ayarlayayım, hatta yeterince uslu bir çocuk olursan birkaç hafta sonra kazanacağım ikinci ana kemeri taşımana bile izin veririm. Hahahaha, estúpido. (Alberto yüz ifadesini ve konuşma şeklini tamamen değiştiriyor.) Ne düşünüyordun ha! Uzun süredir kurduğum bu planı, sen ve saz arkadaşlarının tek bir kavgayla değiştirebileceğini mi? Buna hiçbirinizin gücü yetmez! Bu şirkette yapmadığım tek bir şey kaldı ve onu ne pahasına olursa yapacağım. Ne zannediyorsunuz, 80’lerde falan güreştiğinizi mi? Modern zamanın NWO’su olduğunuzu mu? Ben size baktığımda ne görüyorum biliyor musun ese, sokak çöpleri. Belki isminiz birkaç ay sonra bu olur ha, kim bilir? Lockdown’da geleceğinizden haberim olmadığını mı sanıyorsunuz? Haberim olmayan tek bir şey vardı, o da bu kadar aptal olduğunuz. Kiminle aşık attığınızın farkında değilsiniz. O gece gelmeseniz de kemeri Danielson kazansaydı, PGW 50’deki maçın olmayacağını mı sanıyordunuz? Sadece rakip değişecekti tontos, kazanan değişmeyecekti! Benim ve ismimin hem The Miz’den hem de bu siktiğimin meclisinden üstün olduğunu görmediniz mi! O maçın olmasını sağlayan şey ben ve ismim. Ve bunu bu siktiğimin şirketinde benim dışında yapabilecek kimse yok! (Alberto o kadar sinirli konuşuyor ki ağızından tükürükler saçmaya başlıyor, bunu fark ettiğinde frenliyor kendini biraz daha.) Ben PGW’dan da tüm bu sektörden de büyüğüm Mysterio, bunu ister kabul et ister kabul etme fakat günün sonunda yapabileceğiniz tek şey o ringin kenarından beni alkışlamak olacak. Tabii eğer sen ve saz arkadaşların düşündüğüm kadar aptal değilse. Ama bu aramızda bir sır olarak kalsın, bundan hala emin değilim.​

Dominik hayal kırıklığıyla Alberto'ya bakıyor. Sonrasında ise cebinden sigara paketini çıkarıyor ve içinden bir tane aldıktan sonra yakıyor.

"Şimdi daha iyi anlıyorum... İnsanları böyle ağına düşürüyorsun değil mi? Tüm bu tehditkar cümlelerle ve zayıflıklara oynamayla... Anlaşılan bazılarına işliyor. Bana pek işlediğini söylemem. Ben eski Dominik değilim. Yaşadığım saçmalıklar, tüm o talihsizlikler beni değiştirdi ve emin ol bundan mutluyum. Sen ise... Bu hissi yaşamaya çok uzaksın. Değişim senin için sadece isminin ortasına koyduğun ve yılda birkaç defa değiştirdiğin "lakaplardan" ibaret. Saçtığın tükürüklerin arasında senin gerçekten neyden ibaret olduğunu görüyorum... Arrogancia. Orada tarif edilemeyecek kadar büyük, asla değişimi kabullenemeyecek bir kibir yığını var. O olmadan sadece kırılgan, yaşlı ve çaresiz bir adamsın. Tıpkı... tıpkı bu şirkete geldiğin ilk zamanlarda olduğun gibi.

Gülüyor.

"Aile isimlerine bu kadar dikkat eden bir adamın ikinci sınıf bir aile tarafından perişan edilmesi gerçekten trajikomik. Garzalar mıydı? Ah... en azından onları buna pişman ettin ve onlardan akıllı olduğunu kanıtladın. Tüm olayın da bu değil mi zaten? İlk darbeyi alıp sonrasında rakibini nakavt edecek yolu bulmak. Garza seni köpek ettiğinde de, Carillo ve Titus seni sırtından bıçakladığında da, Punk ve Uso seni hiçe saydığında da sen her zaman ilk darbeyi yiyen oldun. Fakat hepsinde de öyle bir yol buldun ki altın kemerlere en son yazılan isim senin ismin oldu. Hepimiz kabul etmeliyiz ki hepsinden zeki bir adamsın Alberto. Ancak üzücü haber şu ki artık zekanı kullanacağın bir durum kalmadı... En azından biz çevreni sardığımız sürece, her koşulda sevgili dostun Ricardo ile aynı çaresizliği tadacağını anlamışsındır. Anlayacağın... Senin için bir çıkış yolu bulunmuyor."

Dominik sigarasından bir fırt daha çekiyor.

"Kabullenmek Alberto. Belki de ihtiyacın olan şey budur. Artık zamanının dolduğunu kabullenmek..."

Dominik şimdi sigara paketini Alberto'ya uzatıyor...​

Alberto sigara paketinden bir adet sigarayı alıp, kendi çakmağıyla yakıyor. İlk dumanını da Dominik’in tam suratına üflüyor.



Alberto Del Rio: Perişan… Ciddi misin chico? O ikinci sınıf çocuklara, birinci sınıf bir ders verdim. İkisinin de kariyerini sonsuza kadar bitirdim. Geri dönmeye çalıştıklarında ise… sonu eskisinden de kötü oldu. Ve günün sonunda burada olan benim Dom, Garza’lardan birisi değil. Sadece benim! Başımın ucunda bir mezar taşı yerine, belimde şirketin en büyük kemeri var. Ve sen buna perişan olmak mı diyorsun? Bu konuda asla anlaşamayacağız. Fakat anlaşabileceğimiz birkaç konu var. Tıpkı dediğin gibi, tüm olayım bu chico. İlk darbeyi almak ve sonrasında rakibimi nakavt edecek yolu bulmak. Çünkü ilk darbeyi almadan, onun asla ne kadar güçlü vuracağını bilemezsin. (Sigaradan bir nefes daha çekiyor içine ve tıpkı ilk çektiği nefes gibi bunu da Dominik’in suratına üflüyor.) Ve sizin ilk darbeniz… beklediğimden de cılızdı. Günün sonunda yumruklarınız, beni isminizdekinden daha az yargıladı. Ama şimdi buradayız değil mi? Tam karşımda nakavt olmayı bekleyen rakibim ve onu beklerken motorun üstünde zangır zangır titreyen ucube. Korkma. Sana bugün bir şey yapmayacağım. Çünkü karşımda liderin yerine seni görüyor olmam bile seni bağışlamak için bir sebep. Fakat aynı bağışı liderin için yapmayacağım, çünkü ancak bir korkak buraya kendisi yerine küçük bir çocuğu gönderir. (Sigaradan bir nefes daha alıyor.) Kabulleniyorum chico. Benim devrimin henüz yeni başladığını kabulleniyorum. (Sigaradan bir nefes daha alıyor, iyice sona yaklaşıyor sigara.) Fakat senin de kabullenmen gereken şeyler var. Benim için… (Çektiği son nefesle beraber sigarayı bitiriyor.) her zaman bir çıkış yolu var.



Alberto bitirdiği sigarayı yere atıp, arabasına geçerken üzerini çiğniyor. Daha sonrasında arabasına biniyor ve birkaç metre ilerliyor. Devamında ise arkasından bakan Dominik’e geri geri yanaşıyor ve camını indiriyor.



No me gustan nada los motociclistas.
(Motorculardan hiç hoşlanmam.)



Dominik, Alberto’nun geri geri gelip neden bunu söylediğini anlamaya çalışırken Alberto o meşhur gülümsemesiyle camını kapatıyor tekrardan. Dominik, Alberto’nun bunu neden dediğini anlarken iş işten geçiyor.



Alberto hatırı sayılır bir hızla ilerlerken üstünde JD McDonagh olan scootera vuruyor! Çarpışmanın etkisiyle JD McDonagh kendini sürüklenmiş bir halde yerde bulurken, ona koşa koşa gelen Dominik'i görüyoruz. Alberto ise bunları hiç umursamadan arkasına bile bakmadan hızını arttırarak yoluna devam ediyor, kameralarımız da yerdeki JD McDonagh'ın başında bekleyen Dominik'in Alberto'ya attığı bakışlarla kapatıyor.