Nature Boy'un Maç Rehberi

@Beast Incarnate'ın açtığı konuyu görünce canımın çektiğini söylemiştim. Ancak bu konudaki yıldız sistemi Meltzer'den alışık olduğunuz usulde değil, yıldız sisteminin mucidi merhum Norman "Weasel" Dooley'nin sistemine tabii olacak. Tercihimin sebebi ise Weasel'ın maç beğenisinin subjektif olduğunu bilmesi ve bunu eğlence için yapmasıdır.

Bu sisteme göre elimizde olan puanlar şunlardır.

DUD –
1 – Berbat bir maç
2 – İdare eder. Beklentiyi karşıladı.
3 – İyi maç oldu he!
4 – Oha lan, n'aptılar öyle!

Listeye konu açıldıktan sonra izlediğim maçları tabii tutacağım. İzledikçe konu güncellenecek.​

AEW Dünya Takımlar Şampiyonlukları Maçı — BULLET CLUB GOLD vs. FTR©
Maçı ancak izleyebildim. Bahsedeceğim iki husus var. İlki iki takımın da seyirciyi maçın içine dahil etmek için gösterdiği Bütün maç boyunca aksiyonu takip ettirdiler. Sonucunu bile bile izlediğim halde, 1 saat süreceği için yavaş başlayan maçı beni sıkmadan izlettiler. Nasıl bittiğini anlamadım açıkçası.

Aşağıda resim ile ekleyeceğim anı izleyenler hatırlar. FTR, klasikleşen Superplex & Diving Splash kombinasyonu yapmak için Jay White'ı ayarladılar. Dax köşeye tırmanmaya başladığı anda tüm stadyum ayaktaydı. Superplex oldu, oldukları yerde zıpladılar. Cash köşeden atladı ama Jay White dizlerini kaldırdı. Seyircinin şoka oluşu ve Juice'un resimdeki şahane Frog Splash'i... Maçtaki her hareketin bir anlam ifade etmesi için tabiri caiz ise bu iki takım kıçlarını yırttı. Bu da Young Bucks gibi ucube, spot takımlarının hiçbir maçında olmayan bir unsur.



İkincisi ise maçtaki küçük detaylar. İki takım da asla hakemin yetkinliğini sorgulatacak işlere kalkışmadılar. Her zaman güreşçilerin ayakları apronda, elleri tag ipinde beklediler. Bullet Club Gold maç boyunca rakiplerini kışkırttılar, hakem bakmazken hileye başvurdular. FTR da bunlara karşılık olarak, BC Gold'un dikkat dağıtmasını onlara karşı kullanıp hileye başvurdular. Dax Harwood'un, Abdominal Stretch bağlarken ipi tutarak Jay White'ın karnındaki baskıyı artırması; ve bunu seyirciye alkışlatabilmesi tam anlamıyla usta işiydi mesela.

Bu maç en iyi FTR maçı mıydı? Benim açımdan değildi. Hala Briscoe'larla yaptıkları üçlemenin ilk iki maçı bu maçın önünde benim gözümde. Yine de bu, AEW üzerinde yapılmış en iyi takım maçının bu olduğu gerçeğini değiştirmiyor. AEW'da FTR'ın karşısına konacak hakiki bir Heel takım sıkıntısı yaşanıyordu. Jay ve Juice bence bu açığı kapattılar. FTR'ın heel turn yapması gibi bir durum yaşanmazsa bu adamları takım olarak görmeliyiz. Çünkü yapabileceklerinin bu maçtan çok daha iyi olma ihtimali var.

Rehber Puanı: 3 Yıldız.
​

Bayadır kayda değer maç görmedim. O yüzden eskilere dönmeye karar verdim. Hazır Great American Bash’i geride bırakmışken efsanelerden birine yorum yapalım.

Four Horsemen (Arn Anderson, Tully Blanchard, Ric Flair, Lex Luger & JJ Dillion) vs. Dusty Rhodes, Road Warrior Animal, Nikita Koloff, Road Warrior Hawk & Paul Ellering
Elime Network geçince bu maçı tekrar izlemek istedim. Daha önce hiç bu göz ile bakmamıştım. İlk söyleyeceğim şey maçın ne kadar farklı olduğu. Dusty’nin çocuğunu ucubeye çevirmişler resmen!

Maçta masa, sandalye, kendo çubuğu, raptiye, çivili tahta, florasan lamba bekliyorsanız aklınıza tüküreyim. WarGames bir kafes maçı. Kafesin kendisi bir silah iken başka şeyleri sokmak maçın gimmickini önemsizleştiriyor.

Maç başladığında Dusty ve Arn amansızca vuruşuyorlar ve daha ilk karşılaşmadan Dusty kanayarak çıkıyor. Ardından atılan yazı tura ile Horsemen ilk girme avantajını alıyor ve bundan sonra devam edecek olan, heel takım sayıca fazla olduğu için üstünlüğü ele alır - face taraf girince comeback atar dengesi başlıyor. Ortada bir maç olmadığını ve bir kavga yaşandığını hissediyorsunuz. Menajerler JJ Dillion ve Paul Ellering de ringe sıraları ile girdiklerinde The Match Beyond başlıyor. Road Warriors doğruca JJ’e yönelip onu maçtan çekilmeye zorluyorlar. Maç bittikten sonra durumı fark edemeyen diğer güreşçiler bir süre dövüşmeye devam ediyor.
Rehber Puanı: 3 Yıldız​