RPG Göğüs Kafesimde Üç Saniye

Bir insan..


Bir başkasından iyi olduğunu nasıl ispat edebilir?




Ona bunu yapınca mı?





''Ya da bunlardan birini? Göğüs kafesimin üzerinde üç saniye geçirince mi? Bir canlının, bir başkasından nasıl daha iyi olabileceğini hiç düşünmedim. Ancak bir canlının, nasıl en iyisi olabileceğini çok düşündüm. Cevapsa içimde saklıydı. Göğüs kafesimin üzerinde üç saniye geçirmekle değil, göğüs kafesimin içinde üç saniye geçirmekle en iyisi olunabilir. Yaklaş..''



''Hayatım boyunca, göğüs kafesimin dışında kalanlarla mücadele etmeyi öğrendim. Sizin insani boyutlarınızı genişleteyim. Benim göğsüm, şu kırışmış deri parçasının içindeki bir bölümden ibaret değildi. Benim göğsüm, koca bir alanı kapsıyordu. Kalbim orası için atıyordu. O zamanlar ne şimdi olduğum kadar bencildim, ne yakında olacağım kadar acımasızdım. Çünkü bir nedenim yoktu. En iyisi olduğum her zaman herkes tarafından bilindi, ve bu yüzden hasetlerini içine atmaya çalışırken boğulan da çok olurdu. Ancak alışmıştım. Bir gün.. Bir gün hepsi bitti. Varlık tarihinin ilk kaosu, oraya asla gelmemesi gereken birisiyle başladı ve bugün onun durduğu yerde ben duruyorum. Asla gelmemiş olmam gereken bir yerde. O soyu belirsiz, nereden çıktığı meçhul yaratık yüzünden ben bulunduğum yeri terk ettim. Şimdiyse sizler için soyu tanımsız, nasıl var olduğu meçhul bir yaratığım belki de. Bir gün ben de bu yeri terk edeceğim, gökyüzü yeryüzüne karşı küfrederken yeryüzünden buna bir yanıt elbet verilecek. Konumuza dönelim.. Göğüs kafesim. Şu soyu belirsizin gelmesiyle beraber, kafesim bir insan bedenine sığacak hale gelmişti. Ancak o güne kadar hissettiğim her şey, yani göğüs kafesimin çıktısı sayılacak her şey ilk başta kapladığı koca alana sığabilecek kadar çoktu. Fakat göğüs kafesim küçülse de, hislerim her daim aynı kaldı. İçime sıkışmak zorunda kaldılar. O gün duygularımın yoğunluğu hiç olmadığı kadar çoğalmıştı. O gün için zaten ama, bugün için hala hiç olmadığım kadar tehditkar bir tona ilk ve son kez o gün kavuşmuştum. Çünkü ilk defa bir şeyi anlayamıyordum. Benden güçlü olduğunu varsaydığım tek bir canlı vardı, ancak fiziksel ve mentalin dengesizliğinden kaynaklı, bir anda onun içinde basit bir megalomani bozuntusunun yattığını kabul edememiştim. Öfkelendim. Saldırdım. Kime saldırdığımı, niye saldırdığımı bilmiyordum. Ancak saldırıyordum. Bugün hala etkileri devam eden bir yıkıma sebep oldum. İşte o gün, göğüs kafesimi zapt etmem gerektiğine dair kendime sözler vermiştim. Özellikle buraya ilk düştüğümde, çünkü buranın iki bin yılda hala netleştiremediği şeyleri ben yok edebilirdim bir ihtimal. Buraya neler yapabileceğimi hiç düşünmedim bile. Sadece yaptım.''



''Yapacağım da. Çünkü ben buraya vurduğum her darbede, geçmişimde bıraktığım bir kum torbasının üzerinden kondisyon antrenmanı yapıyorum. Hazırlanıyorum. Sizse sadece bir hazırlıktan ibaretsiniz, şu kemerleriniz, unvanlarınız, değiştirmek için can attığınız lakaplarınız, bana bir motivasyon mu olacaktı bunlar? Sadece birkaç ayda, koşulsuz bir hükmü hepsine yedirmişken daha kanıt mı sunacaktım? Bugüne kadar, iki kişi göğüs kafesimin üzerinde üç saniye geçirmeyi başardı. Şimdi geldiğimiz noktada, ikisine karşı mücadele veriyorum. Ancak hala daha favori olan benim, ve yaşanacağından değil ama sizi temin ederim yirmi sefer üzerime çıksalar yirmi birincide yine favori kalırım. Aslında bu tanrı kompleksine benziyor, tek fark ben bunu anlayabilecek kadar üstünüm.. Daha iyi olduğumu hepiniz biliyorsunuz, ancak nedenini hiç sorgulamıyorsunuz. Onu yapabilecek tek bir canlı vardı, o da bendim ve bunu yaptığım için cezalandırıldım. Hikayelerim benden önce varmıştı sizin aranıza. Sizi bu yüzden anlayabiliyorum, bazı şeyleri sadece kabul etmek için olan hevesinizi. Ancak benim orada kabul etmediğim kadar, burada da etmediğim şeyler var. Gidene kadar, yegane amacım zirvedeki mutlak hakimiyetimi korumak. Bunun için fırsatları yaratan da bizzat benim, ve kimseyi beklemem. Cuma günü.. göğüs kafesimin içinde üç saniye gezintiye çıkaracağım onu. En iyisi olmak için yapması gereken şeyi öğreteceğim, yapabileceğinden değil; yapamayacağını göstereceğim hatta. Bu muhtemelen bir şeyi değiştirmeyecek, ama ben bunu zaten kabul ettim. Artık orantılı güçle bir işimde kalmadı, dayanabilen dayanır ve dayanamayan geldiği yere döner. Gerçek anlamda. Ancak dayanmanın oranı, sekiz milyarda bir kişi. O da bilirkişi. Herkesi bilir, ancak karşısına kimseyi tanımaz.''



''Bu yüzden insanlar onun göğüs kafesinin dışında kalır, istisnalarsa tarihte yerini bu biçimde alır. Sıradaki de alacak, yaptıklarıyla hatırlanacağını sanacakken yapamayacağı tek şeyin üzerinden adının geçmişe kazınacağı gerçeği oldukça acı bir deneyim olacak. O benimkini yaşayamaz ama, ben onunkini yaşadım. Yaşamaya da devam ediyorum, aynısının sözünüyse bir başkası için hiçbir zaman vermem. Vermeyeceğim de, o yüzden ellerini aç ve dua et; cesareti yeterse belki seni benden kurtarır.''


​