Konuya cevap cer

JavaScript devre dışı. Daha iyi bir deneyim için, önce lütfen tarayıcınızda JavaScript'i etkinleştirin.

Mesaj

<blockquote data-quote="Hacken" data-source="post: 206301" data-attributes="member: 28">Bu adam, Bryan Danielson. Musluğu kapatıp bir peçete alıyor. Ellerini kuruladığı esnada aynadan Venis’e bakarak hafif bir tebessüm ile konuşmaya başlıyor:


Bryan Danielson: Kaçıncı sıradan gireceğimin benim açımdan önemli olduğunu mu düşünüyorsun Venis? İster 2 ister 30 hiç farketmez. Bunun bir önemi yok çünkü benim yapmam gereken şey oraya çıkıp gittiği yere kadar güreşmek. Ben, böyle biriyim. O ringin içinden ibaretim. Hayatım boyunca yaptığım gibi kanımın son damlasına kadar savaşacağım. Küçümsediğin NOW’da da olsam farklı bir şey yapmayacaktım ve bundan duyduğum gurur aynı şekilde baki kalacaktı. Haksız galibiyetler için hamle yapmadan sonuç ne olursa olsun oraya çıkıp güreşirim. Ben bu tapınağın koruyucusuyum, bu da benim görevim. Senin gibi kariyerini sadece başarılara odaklayan adamların, bu sporun felsefesine verdiği yaraları iyileştirmek de diğer bir görevim. Kemer koleksiyonun, başkalarını etkiliyor olabilir. En çok önemsediğin (alaycı bir tavırla) şey olan kadınlar, bundan etkileniyor olabilir. Fakat benim umurumda değil. Bunları kazanırken güreşseverlere ve o ringe duyduğun saygı, kazandığın unvanları değerli kılan şey. Ve bu konuda Venis, sınıfta kaldığını söylemem yanlış olmaz.


Aynaya bakmayı bırakan Bryan, yüzündeki ciddiyet ifadesiyle volta atarak konuşmasına devam ediyor.


Bryan Danielson: Bate’in olmadığı yerde bile bu manipülatif tavrından vazgeçmediğini görmek gerçekten ilginç. Benim ona mentorluk yapmak gibi bir çabam yok. Kimseye karşı bu gayede olmadım. Öğrencilerime de tavsiyeler vermekten öteye geçmedim; onlara mentorluk yapmadım. Çünkü yaşayarak görecekler. Büyük bir hatanın çehresinde olmadıkları sürece de bu çizgiyi korumaya devam edeceğim. Bate, çok yetenekli bir güreşçi. Bir yıldız adayı fakat belli başlı problemleri var. O yaşlarda hangimizin yoktu ki? Hatalar yaparak öğrenirken bu denli büyük bir şeyin içine saplanmamasını istiyorum, hepsi bu. Özgüven probleminin ve kariyeri adına bir şeyler yapma isteğinin, bütün hayatına etki edecek yaralar bırakmasını istemiyorum. Benim yapmak istediğim, sadece küçük bir yönlendirme. Aslında Venis, sana da iyilik yapıyorum. Çünkü sen, elden ayaktan düşünce yahut gizlediğin yalnızlık korkunla yüzleşip zihninin derinliklerinde kaybolduğunda bu çocuk, tek başına hayatın üstesinden gelmeye çalışacak. Ve senin gölgende yetişmiş olan bu ağaç, yalnız kaldığında her gün sana lanet edecek. O günler geldiğinde böyle bir hatanın sorumluluğunu fark edecek durumda olup olmayacağın meçhul olacak ama bunları, bugünden baktığında dahi görebilirsin.


Bryan, elini kuruladığı peçeteyi hala atmadığını fark ediyor. Çöpün yanına gelip peçeteyi attıktan sonra kapıya doğru yavaş adımlarla hareket ediyor.


Bryan Danielson: Bir hususta çok haklısın. PGW, diğer yerlerden farklı. İzleyicilerin tavrı ve ringe çıktığımızda yaşadığımız atmosfer, burayı gördüğüm yerlerin hepsinden özel kılıyor. Fakat her yerde olduğu gibi, buradaki sorunlar da çözülmek için bekliyor. Onların şampiyonu olmadığın halde omzunda kemerlerini taşıman gibi. Bana karşı nasıl bir tutum içindesin, bilmiyorum. Ciddi bir rakip olduğumu mu düşünüyorsun? Yoksa alaycı tavrınla “bana kemerle vurduğun anın unvanına en yakın olduğum an” gibi bir düşünce ile içten içe kendini mi avutuyorsun? İnanmak istediğine inanabilirsin. O gün geldiğinde yanında kalan son &quot;gerçek&quot; kişiye doğruları göstermekle kalmayacağım, aynı zamanda güreşseverleri bu eziyetten kurtaracağım.


Sözlerini bitiren Bryan Danielson, kapıdan çıkmaya yöneldiği esnada-</blockquote>

[QUOTE="Hacken, post: 206301, member: 28"] [CENTER][B][I]Bu adam, Bryan Danielson. Musluğu kapatıp bir peçete alıyor. Ellerini kuruladığı esnada aynadan Venis’e bakarak hafif bir tebessüm ile konuşmaya başlıyor:[/I] Bryan Danielson: [/B]Kaçıncı sıradan gireceğimin benim açımdan önemli olduğunu mu düşünüyorsun Venis? İster 2 ister 30 hiç farketmez. Bunun bir önemi yok çünkü benim yapmam gereken şey oraya çıkıp gittiği yere kadar güreşmek. Ben, böyle biriyim. O ringin içinden ibaretim. Hayatım boyunca yaptığım gibi kanımın son damlasına kadar savaşacağım. Küçümsediğin NOW’da da olsam farklı bir şey yapmayacaktım ve bundan duyduğum gurur aynı şekilde baki kalacaktı. Haksız galibiyetler için hamle yapmadan sonuç ne olursa olsun oraya çıkıp güreşirim. Ben bu tapınağın koruyucusuyum, bu da benim görevim. Senin gibi kariyerini sadece başarılara odaklayan adamların, bu sporun felsefesine verdiği yaraları iyileştirmek de diğer bir görevim. Kemer koleksiyonun, başkalarını etkiliyor olabilir. En çok önemsediğin (alaycı bir tavırla) şey olan kadınlar, bundan etkileniyor olabilir. Fakat benim umurumda değil. Bunları kazanırken güreşseverlere ve o ringe duyduğun saygı, kazandığın unvanları değerli kılan şey. Ve bu konuda Venis, sınıfta kaldığını söylemem yanlış olmaz. [B][I]Aynaya bakmayı bırakan Bryan, yüzündeki ciddiyet ifadesiyle volta atarak konuşmasına devam ediyor.[/I] Bryan Danielson: [/B]Bate’in olmadığı yerde bile bu manipülatif tavrından vazgeçmediğini görmek gerçekten ilginç. Benim ona mentorluk yapmak gibi bir çabam yok. Kimseye karşı bu gayede olmadım. Öğrencilerime de tavsiyeler vermekten öteye geçmedim; onlara mentorluk yapmadım. Çünkü yaşayarak görecekler. Büyük bir hatanın çehresinde olmadıkları sürece de bu çizgiyi korumaya devam edeceğim. Bate, çok yetenekli bir güreşçi. Bir yıldız adayı fakat belli başlı problemleri var. O yaşlarda hangimizin yoktu ki? Hatalar yaparak öğrenirken bu denli büyük bir şeyin içine saplanmamasını istiyorum, hepsi bu. Özgüven probleminin ve kariyeri adına bir şeyler yapma isteğinin, bütün hayatına etki edecek yaralar bırakmasını istemiyorum. Benim yapmak istediğim, sadece küçük bir yönlendirme. Aslında Venis, sana da iyilik yapıyorum. Çünkü sen, elden ayaktan düşünce yahut gizlediğin yalnızlık korkunla yüzleşip zihninin derinliklerinde kaybolduğunda bu çocuk, tek başına hayatın üstesinden gelmeye çalışacak. Ve senin gölgende yetişmiş olan bu ağaç, yalnız kaldığında her gün sana lanet edecek. O günler geldiğinde böyle bir hatanın sorumluluğunu fark edecek durumda olup olmayacağın meçhul olacak ama bunları, bugünden baktığında dahi görebilirsin. [B][I]Bryan, elini kuruladığı peçeteyi hala atmadığını fark ediyor. Çöpün yanına gelip peçeteyi attıktan sonra kapıya doğru yavaş adımlarla hareket ediyor.[/I] Bryan Danielson: [/B]Bir hususta çok haklısın.[B] [/B]PGW, diğer yerlerden farklı. İzleyicilerin tavrı ve ringe çıktığımızda yaşadığımız atmosfer, burayı gördüğüm yerlerin hepsinden özel kılıyor. Fakat her yerde olduğu gibi, buradaki sorunlar da çözülmek için bekliyor. Onların şampiyonu olmadığın halde omzunda kemerlerini taşıman gibi. Bana karşı nasıl bir tutum içindesin, bilmiyorum. Ciddi bir rakip olduğumu mu düşünüyorsun? Yoksa alaycı tavrınla “bana kemerle vurduğun anın unvanına en yakın olduğum an” gibi bir düşünce ile içten içe kendini mi avutuyorsun? İnanmak istediğine inanabilirsin. O gün geldiğinde yanında kalan son "gerçek" kişiye doğruları göstermekle kalmayacağım, aynı zamanda güreşseverleri bu eziyetten kurtaracağım. [B][I]Sözlerini bitiren Bryan Danielson, kapıdan çıkmaya yöneldiği esnada-[/I][/B][/CENTER] [/QUOTE]

İnsan doğrulaması

Ara

Ara

Konuya cevap cer