Konuya cevap cer

JavaScript devre dışı. Daha iyi bir deneyim için, önce lütfen tarayıcınızda JavaScript'i etkinleştirin.

Mesaj

<blockquote data-quote="American Psycho" data-source="post: 198909" data-attributes="member: 145"><img src="https://i.imgur.com/gcoQAqz.jpg" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" />
Kameraların karşısında Charles Mason'ı görüyoruz. Yüzünde bir gülümseme var.

Charles Mason: Zenginler ve fakirler. Zenginler ve fakirler. Tüm savaşların temel kaynağı bu değil midir? Dün gece bu savaşın sonuncusunu verdim. Hem de siyahi/fakir kırması bir adama karşı! Bunun ne kadar acınası olduğunu görüyor musunuz? Piramidin en altındaki o adama karşı sürdürdüğüm savaşı kazandım. Acı çekerken attığı çığlıklar... Kulağımdasın. İnsanların bu adama duyduğu sempatiyi anlayabiliyordum. Onda kendinizden bir parçayı görebiliyordunuz: Fakirlik ve ezilme duygusu. İnsanlar hayata tek bir amaçla gelir: Para kazanmak. Doğarsın, konuşmaya başlarsın, seni okula yollarlar. Ne için? İyi bir iş elde edip bir yerlere gelmen için. Charles Mason bunların hiçbirine ihtiyaç duymadı. Benim tek bir amacım vardı, tek bir. Sizin gibi fakirleri bu topluluktan silmek ve daha yaşanabilir bir dünya inşa etmek. İnsanlar bunu çarpıtmaya başladı ve beni kötü bir adam gibi lanse etmeye başladılar. Ben topluma kazandırılamayacak adamların son gördüğü yüzüm. Ben bu dünyanın anahtarını eline almak isteyen O adamım. Charles Mason istediği her şeyi alır. Toplumun size kazandırdığı gereksiz sorumluluk duygularından sizi kurtarmayı teklif ediyorum. Sizler asla benim gibi bir hayat süremeyecek acınası varlıklarsınız. Bir hiç uğruna savaş verip ölüyorsunuz. Tıpkı dün geceki adam gibi. İsmini dahi unuttum. Bir kimliğiniz yok. Bizim gibilerin hayatına anlık olarak girip çıkan zavallı insanlardan fazlası değilsiniz. Onu ellerimle boğarken çırpınmasını hissetmenin verdiği mutluluğu anlatayım mı size? Bir markete giriyorsunuz ve o küçük çocuğunuz masum bir yüz ifadesi ile raftaki oyuncağı sizden istiyor. Biliyorsunuz ki onu alırsanız cebinizdeki paranın yarısı gidecek ama fakirliğin size verdiği son gururlar çocuğunuzu kırmak istemiyorsunuz ve alıyorsunuz. O fakir ebeveynin çocuğunda gördüğü ve hissettiği o zafer gülümsemesi. Hayatlarını vasata dahi yaklaştıramayan işe yaramaz topluluk. Onların hepsine sıra gelecek ve Charles'ın yükselişi durdurulamaz olacak.

<img src="https://i.imgur.com/rvSjRRT.jpg" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" />
Charles Mason aynada kendine bakıyor.

Charles Mason: Ne kadar da mükemmel. İnsanlığın en üst modeli. İstediği her şeye sahip. Avcunun içine sığmayacak hiçbir şey yok. İnsanların elde etmek için bir ömür savaştığı her şeye çoktan sahip olmuş. NOW için bir elmas. Aynada baktığımda beni sevmemenizin nedenini anlayabiliyorum. Fakirlere acı çektirmeye bayılan bir zengin görüyorsunuz. İşte bu yüzden hiçbir zaman ileriyi göremediniz. Üstün körü baktığınız hiçbir şeyin derinliklerini keşfetmeye çalışmadı atalarınız. Dünya için bir yükten ibaretsiniz. Tıpkı sokakta dilencilik yapan o evsiz adam gibi. Sadece belirli parçalara bölmüşsünüz kendinizi. Az fakir, çok fakir, tam fakir. Hayata bu şekilde mi adapte olabiliyorsunuz? Hepinizde değişmeyen tek bir kalıp var: Fakir. Hepinizin sonu bir zenginin ellerinde gözlerinizi kapatıp sevdiklerinizi üzmek olacak. Charles Mason Altın'ı almaya geliyor ve buna dair yapabileceğiniz hiçbir şey yok. Hiçbirinizin geri çekilmesini istemeyeceğim çünkü aynada gördüğüm bu adam katliamdan zevk alıyor, acıdan zevk alıyor, kandan zevk alıyor. Ne kadar çok fakir, o kadar fazla sefalet. Hepiniz benim oyuncaklarım olacaksınız. Bu oyun, benim oyunum olacak. Fakiri öldür, zengini yaşat!

Charles Mason'ın yüzünde pislik bir gülümseme oluşurken kameralar kapanıyor.</blockquote>

[QUOTE="American Psycho, post: 198909, member: 145"] [CENTER][IMG]https://i.imgur.com/gcoQAqz.jpg[/IMG] [B]Kameraların karşısında Charles Mason'ı görüyoruz. Yüzünde bir gülümseme var. Charles Mason: [/B]Zenginler ve fakirler. Zenginler ve fakirler. Tüm savaşların temel kaynağı bu değil midir? Dün gece bu savaşın sonuncusunu verdim. Hem de siyahi/fakir kırması bir adama karşı! Bunun ne kadar acınası olduğunu görüyor musunuz? Piramidin en altındaki o adama karşı sürdürdüğüm savaşı kazandım. Acı çekerken attığı çığlıklar... Kulağımdasın. İnsanların bu adama duyduğu sempatiyi anlayabiliyordum. Onda kendinizden bir parçayı görebiliyordunuz: Fakirlik ve ezilme duygusu. İnsanlar hayata tek bir amaçla gelir: Para kazanmak. Doğarsın, konuşmaya başlarsın, seni okula yollarlar. Ne için? İyi bir iş elde edip bir yerlere gelmen için. Charles Mason bunların hiçbirine ihtiyaç duymadı. Benim tek bir amacım vardı, tek bir. Sizin gibi fakirleri bu topluluktan silmek ve daha yaşanabilir bir dünya inşa etmek. İnsanlar bunu çarpıtmaya başladı ve beni kötü bir adam gibi lanse etmeye başladılar. Ben topluma kazandırılamayacak adamların son gördüğü yüzüm. Ben bu dünyanın anahtarını eline almak isteyen O adamım. Charles Mason istediği her şeyi alır. Toplumun size kazandırdığı gereksiz sorumluluk duygularından sizi kurtarmayı teklif ediyorum. Sizler asla benim gibi bir hayat süremeyecek acınası varlıklarsınız. Bir hiç uğruna savaş verip ölüyorsunuz. Tıpkı dün geceki adam gibi. İsmini dahi unuttum. Bir kimliğiniz yok. Bizim gibilerin hayatına anlık olarak girip çıkan zavallı insanlardan fazlası değilsiniz. Onu ellerimle boğarken çırpınmasını hissetmenin verdiği mutluluğu anlatayım mı size? Bir markete giriyorsunuz ve o küçük çocuğunuz masum bir yüz ifadesi ile raftaki oyuncağı sizden istiyor. Biliyorsunuz ki onu alırsanız cebinizdeki paranın yarısı gidecek ama fakirliğin size verdiği son gururlar çocuğunuzu kırmak istemiyorsunuz ve alıyorsunuz. O fakir ebeveynin çocuğunda gördüğü ve hissettiği o zafer gülümsemesi. Hayatlarını vasata dahi yaklaştıramayan işe yaramaz topluluk. Onların hepsine sıra gelecek ve Charles'ın yükselişi durdurulamaz olacak. [IMG]https://i.imgur.com/rvSjRRT.jpg[/IMG] [B]Charles Mason aynada kendine bakıyor. Charles Mason: [/B]Ne kadar da mükemmel. İnsanlığın en üst modeli. İstediği her şeye sahip. Avcunun içine sığmayacak hiçbir şey yok. İnsanların elde etmek için bir ömür savaştığı her şeye çoktan sahip olmuş. NOW için bir elmas. Aynada baktığımda beni sevmemenizin nedenini anlayabiliyorum. Fakirlere acı çektirmeye bayılan bir zengin görüyorsunuz. İşte bu yüzden hiçbir zaman ileriyi göremediniz. Üstün körü baktığınız hiçbir şeyin derinliklerini keşfetmeye çalışmadı atalarınız. Dünya için bir yükten ibaretsiniz. Tıpkı sokakta dilencilik yapan o evsiz adam gibi. Sadece belirli parçalara bölmüşsünüz kendinizi. Az fakir, çok fakir, tam fakir. Hayata bu şekilde mi adapte olabiliyorsunuz? Hepinizde değişmeyen tek bir kalıp var: Fakir. Hepinizin sonu bir zenginin ellerinde gözlerinizi kapatıp sevdiklerinizi üzmek olacak. Charles Mason Altın'ı almaya geliyor ve buna dair yapabileceğiniz hiçbir şey yok. Hiçbirinizin geri çekilmesini istemeyeceğim çünkü aynada gördüğüm bu adam katliamdan zevk alıyor, acıdan zevk alıyor, kandan zevk alıyor. Ne kadar çok fakir, o kadar fazla sefalet. Hepiniz benim oyuncaklarım olacaksınız. Bu oyun, benim oyunum olacak. Fakiri öldür, zengini yaşat! [B]Charles Mason'ın yüzünde pislik bir gülümseme oluşurken kameralar kapanıyor.[/B][/CENTER] [/QUOTE]

İnsan doğrulaması

Ara

Ara

Konuya cevap cer