Hayatımın pek çok döneminde pek çok saçma sapan şey yapmışımdır sanırım aşk için. Sırf morali bozuk diye cepte beş kuruş olmadan yeni girdiğim işi bırakıp saatlerce yol gitmek dahil.
Bugün ne mi yapıyorum? Alkolik değilim, madde bağımlılığım yok, ortalama bir hayat standardı oturtmaya çalışıyorum, hobilerime zaman ayırmaya çalışıyorum, kendime değer veriyorum. Bunlar benim için 6 ay öncesine kadar akla hayale sığmayacak şeylerdi. Kendimden başka herkese değer verdiğim günlerden geldiğim nokta, 10 yıllık dostları tek kalemde silebilecek kadar kendime değer verebilmek. Artık vücuduma biraz seratonin salgılatmak için maddeye, alkole, gece takılmalarına veya ilaçlara ihtiyacım yok. Oturup bir kahve içip sohbet etmek yetiyor. Aşk için ne mi yaparım? Mutlu bir insan olabilirim mesela.