Bray Wyatt: "Öhöm. Bilmiyorum - hepiniz benim hakkımda bunu okuyabilir misiniz bilmiyorum, ama-- ben, inanılmaz derecede minnettarım ve burada olduğum için gerçekten çok gerginim, ama ben bunun olacağını hiç düşünmemiştim. Ve bu, bu, bu tam burada, bu sadece benim, tamam mı? Evet, bu benim tanımadığım bir versiyonum... size daha önce hiç tanıtmama gerek kalmamıştı. Bu sadece ben, ben, ben, ilk defa gerçek ben ve ah, sadece seninle paylaşmak istiyorum, bilirsin, bu-- hayatımın bu son yılında, ben-- ben, ben birçok şeyi kaybettim. ben ah, kariyerimi kaybettim-- ben de seni seviyorum. kaybettim, kariyerimi kaybettim. özgüvenimi kaybettim. bana çok ama çok yakın olan iki kişiyi kaybettim. ve ben-- ve ben... Yolumu kaybettim ve öyle bir noktaya geldim ki burada ya da başka yerde yaptığım her şeyin anlamsız olduğunu, yaptığım hiçbir şeyin kimse için önemli olmadığını düşündüm. yanılmışım. yanılmışım. kendime acımayı bırakıp yeniden dünyaya çıkıp insanları görmeye karar verdiğimde, her yerde insanlar vardı, şöyle derlerdi: "Teşekkürler Bray dostum. Eve döndüğünde?" Ah. Ve sonra arada bir... tanışacağım gerçekten olağanüstü biri olurdu ve sen, öyle olduğunu biliyorsun. Ve bu insanlar bana gelirlerdi ve onlar da "Bray, sana sadece teşekkür etmek istedim dostum, çünkü ihtiyaç anındaydım ve bana yakın olan insanları kaybettim, özgüvenimi kaybettim, kendimi zayıf hissettim ve savunmasız hissettim. . Ve bu zayıflamış durumdayken senin sözlerini buldum Bray. Sözlerini buldum ve sana teşekkür etmek istedim dostum. Hayatımı kurtardın Bray!" Gerçek şu ki ben... ben böyle şeyler düşünmüyorum... Ve bununla ilgili olan şu ki, bugün burada oturabilirim ve hepinizin gözlerinin içine bakabilirim ve şunu söyleyebilirim ki, zayıf olduğumda, savunmasız olduğumda, moralim bozulduğunda oradaydınız. , o yüzden şunu söylemek istedim: Teşekkür ederim! Hepiniz hayatımı kurtardınız! Beni yalnız bırakmadın. Ne zaman kaçıp saklanmaya çalışsam, beni bulmak için oradaydın. Bir şeyleri geride bıraktığımda onları buldun, beni kovaladın! Sebep sensin--
Uncle Howdy: Ah küçüğüm, küçüğüm. Gel, Gel. Benimle gel, hayatın bitti. Geleceği unut, geçmişi unut. Hayat bitti. Son nefesini ver. Kiminle uğraştığın hakkında hiçbir fikrin yok, değil mi? Ama yapacaksın. Yapacaksın.
