NOW RPG: Paranın Açamayacağı Kapı Yoktur

Kusursuz bir akşam. Gecenin karanlığını partilerin büyüsü, binaların ışıkları bir de ben aydınlatıyorum.

Kameralarımız lüks bir eve ışınlanıyor.

Charles Mason'ı içkisini yudumlarken görüyoruz.

Charles Mason: Mükemmel... Bu mükemmel dünyanın en tepesinde olmak. Hiç kimseden emir almadan istediğin her şeyi yaklaşık 30 yıldır yapabilmek. Bu dünya bizim gibilerin uğruna dönmeye devam ediyor. (Usulca dışarıda çalışan temizlikçisine bakıyor) Hayat onun için ne kadar acımasız. Sistemin en altında acı çekişiyor. Ayaklarımıza kapanıp para için yalvarıyor, sabaha kadar çalışıyorlar. Kötülüğün temeli paradır derler. Ne kadar komik. Bu sözü işe yaramaz fakirin biri uydurmuş. Para varsa her şey elinin altındandır. Peki siz işe yaramaz pislikler neyi elde edebiliyorsunuz? Hayatınız boyunca bizim gibilerin kölesi olup boynunu bükmekten başka ne gibi bir hayata sahipsiniz? Charles Mason istediği her şeyi elde edebilir. Cebimden çıkaracağım birkaç banknot ile istediğime sahip olabilirim. Paran yoksa koca bir hiçsin. Siz işe yaramaz adamların olduğu dünyayı çeviren bizleriz. Küçük bir çocukken istediğim her şeye sahip olabiliyordum. Etrafımda gördüğüm o işe yaramaz ailelerin çocukları ise bir oyuncak uğruna benimle arkadaş olmaya çalışıyordu. Şimdi ne yapıyorlar? Benden iş dileniyorlar. Charles Mason demek para demek. Charles Mason demek şöhret demek. Charles Mason onlar için birer tanrı. Gittiğim her yere kaosu getirdiğimi söylüyorlar. Neden? Neden Charles Mason adının geçtiği yerde kaos, acı, keder oluyor? Çünkü tahammül edemiyorum. Etrafımda fakir insanlar görünce dayanamıyorum. Kafamın içinde bir ses sürekli "vur ona, vur ona" diye bana sesleniyor. Kendimi bu zevkten alıkoyamıyorum. Bir fakirin kanı akarken zevk alıyorum. Siz acı çekerken ben keyif alıyorum. Bu benim için bir yaşam tarzı. Bundan keyif almak varken neden beni kötü biri gibi gösteriyorlar anlamıyorum. Her daim üst basamakta olan bir adamın zevkleri mi daha önemli yoksa siz fakirlerin mi? Ben yazarım, sizler oynarsınız. Bu dünyanın ana kuralı bu değil midir? Şimdi bu şirkete bolca kan, sertlik ve acı getireceğim. Önüme çıkan herkese büyük bir keyifle acı çektireceğim. Para bende, güç bende. Bu şirketin anahtarı benim elimde olacak. Kirli bir oyun oynamak isteyen var mı? Buyursun. Evimde yeteri kadar oda var. Sizin küçük idolleriniz ağlarken kanlarınız içinde gülümseyeceğim. O kirli kanınız akarken zevk alacağım. Charles Mason bir şey istiyorsa gider ve alır. Renksiz, soluk, sıkıcı hayatlarınıza ışık, bolca kan ve bol bol banknot katacağım. Bu mükemmel hayatımda ihtiyacım olan son parçayı burada tamamlayacağım: Fakiri yok edip kendi yükselişimi yazacağım. Yazar da benim başrol de. Ben ne istersem onu yaşayacaksınız. Bunca lüksün içinde asla doyamıyorum. Evet, evet bu da benim doyumsuz tarafım. Her zaman daha fazlasını isteyeceğim. Aldıkça daha fazlasına elimi uzatacağım ve fakirlerin kirli hayatlarıını da ellerinden alacağım. Her şeyi istiyorum, her şeyi. Akan kan, fakirin kanı olsun (Charles Mason "şerefe" dercesine bardağını kaldırıyor).

Charles Mason içkisini yenilerken kameralar kapanıyor.​