Konuya cevap cer

JavaScript devre dışı. Daha iyi bir deneyim için, önce lütfen tarayıcınızda JavaScript'i etkinleştirin.

Mesaj

<blockquote data-quote="Netuno" data-source="post: 149366" data-attributes="member: 22">Şovdan bir saat sonra Will Ospreay'in arenadan çıktığını görüyoruz. Medyanın ise onu beklediğini görüyoruz. Göz alan ışıklar etrafında Ospreay etrafına bakınıyor.

???: Bay Ospreay bir açıklamaya yapacak mısınız?

Işıkların arasından bir el gelip, Ospreay'in elini yakalıyor ve ışığın içinde ona yol gösteriyor.

&quot;William...&quot;

???: Will orada ne oldu?

&quot;Beni duyuyor musun?&quot;

???: Bu kayıpla ilgili ne sö-

&quot;Onun için yorucu bir geceydi, şimdi izninizle onu buradan götürmek istiyorum.&quot;

Will Ospreay: Beni oraya götür.

&quot;Will ne demek istiyorsun?&quot;

Will Ospreay: Beni eve götür.

&quot;Merak etme Will. Birazdan orada olacağız.&quot;

Ospreay'in gözleri kapanıyor...

Essex, İngiltere
Şovdan birkaç saat sonra...

Will Ospreay: Neredeyim ben?

Bea Priestley: İngiltere'desin Will, evdesin.

Will Ospreay: Gerçekten oldu, değil mi?

Bea Priestley: Kendine bu kadar yüklenme Will. Elinden geleni yaptın. 

Priestley elindeki kupayı masanın üstüne bırakıyor. Ospreay masanın üstündeki kupayı eline alıp, içindekini kokluyor.

Bea Priestley: Bitki çayı. Sana bu haldeyken kafein vereceğimi düşünme. Kafanı toplamana iyi gelir. 

Will Ospreay: Teşekkürler ışıklardan beni kurtaran kadın.

Ospreay hafifçe gülümseyip çaydan bir yudum alıyor. Arkasına iyice rastlanıyor. Çayından bir yudum daha alıyor. Sonrasında çayı masaya koyuyor. Odadaki koltukta ona bakan Priestley'e gözü kayıyor. Sonrasında Ospreay'de ilk defa gördüğümüz bir yüz ifadesini görüyoruz. Bu rahatlama. Bea stresli bir şekilde tırnağını ısırıyor. Ancak Ospreay sakince çayından bir yudum daha alıyor.

Bea Priestley: Şimdi ne olacak peki?

Will Ospreay: Hmmm. İlginç bir soru. Açıkçası Bea, bilmiyorum. Bunca zamandır taşıdığım şey, herkes tarafından ödül olarak görüldü. Ancak ben onu bir kamçı olarak sırtımda hissettim her zaman. Şimdi ise, özgürüm. Artık düşünmek zorunda değilim. Artık planlar yapmak zorunda değilim. Artık sadece kendim olarak varım Bea. Tamamen zincirlerimi kırmış bir şekilde buradayım. Destansı şampiyon, en büyük isimleri yenen kişi, bu kadar basit bir şekilde yenildi. Bir insan olarak yenildi. Çünkü hepimiz sonunda insanlarız. Sonunda hepimiz insanız. Süperkahramancılık oynasak da, hepimiz etten ve kemikten ibaret canlılarız. Artık hiçbir şey olmak zorunda değiliz. Bunca zaman yaşarken, düşmana inat bir gün fazla yaşamak olarak görüyordum her şeyi. Ancak şu an her şey çok berrak. Her şey çok temiz. Bir yağmur üstümden bütün kirlerimi yıkamış gibi. Aşk dolu bir hissiyat. Özgürlük. Artık ne şampiyonluk, ne seyirciler, ne O'Neil, ne de beni sürekli azaltan o hırs. Sadece huzur Bea. Bilmemenin getirdiği huzur. Sakatlanmış kanatlarını yıllar sonra gökyüzüne çırpan kuşun duyduğu o huzur. Sen, ben ve bu ev. İstediğim tek şey bu. Ne bir kamera, ne bir seyirci, ne de güreş kıyafetleri. 

Bea Priestley: Bırakmaktan mı bahsediyorsun Will? Ama bu doğru olur mu?

Ospreay arkasındaki yastığı alıp iyice kabartıyor. Sonrasında yastığı başının altına koyup kanepede uzanıyor.

Will Ospreay: Ne fark eder ki Bea? Artık kimseye bir şey borçlu değilim. Zaten insanlar kontratımın biteceği gün için saat sayıyor. Bugün beni burada bıraksan, kim kapımı çalacak? Bizi önemsediklerini mi sanıyorsun? Biz sadece başka insanların hayatında figürandık. Bazılarının hedefi, bazılarının ise kötü karakterleri. Onları ileri sürükleyen bir güçtük. Ancak şu an, dünyanın en altındaki kişiyim. Ne tuhaf ki, bedenim en dipteyken, ruhum ise en yukarıda. Özgürlüğümdeyim. Hayat garip. Her yerden kaybetmişken, her şeyi kazanmış gibiyim. Şimdi kalksam ne olur ki? Kalkıp bu yaşlı güneşe niye bağırayım ki? Ruhum özgür. Duygularım aşk dolu. Bedenim yorgunluktan bitik ama sanki sonsuzluğa dokunuyor gibi. Bu duygu bana yeni geldi Bea. İlk kez bunu hissediyorum. Bu şu anda, dünyadaki her şeyden daha önemli. Kazanmaktan ya da kaybetmekten daha önemli. Bu huzur Bea. Huzur. Bilmiyorum Bea. Belki de, her şeyi bırakıp, sadece burada uyurum. Nasıl olsa kim beni arayacak ki? Kaybeden bir adamı kimse umursamaz. Gerçi O'Neil kıçıma tekmeyi vurmak için arayabilir. Sana tavsiyem Bea... Bilmiyorum. Sen de bilmiyorsun. Bilmemenin tadını çıkart. 

Bea Priestley: Bu da ne demek oluyor şimdi? Senin kafana çok mu sert vuruyorlar. Will bana cevap ver! Will?

Will Ospreay uzandığı yerde uyuyor. Priestley gülerek başını sağa sola sallıyor. Sonrasında Ospreay'in uzandığı kanepenin ucundaki battaniyeyi alıp üzerine örtüyor. 

Bea Priestley: İyi geceler Will

Görüntüler böylece son buluyor...</blockquote>

[QUOTE="Netuno, post: 149366, member: 22"] [CENTER][I]Şovdan bir saat sonra Will Ospreay'in arenadan çıktığını görüyoruz. Medyanın ise onu beklediğini görüyoruz. Göz alan ışıklar etrafında Ospreay etrafına bakınıyor.[/I] [B]???: [/B]Bay Ospreay bir açıklamaya yapacak mısınız? [I]Işıkların arasından bir el gelip, Ospreay'in elini yakalıyor ve ışığın içinde ona yol gösteriyor.[/I] "William..." [B]???: [/B]Will orada ne oldu? "Beni duyuyor musun?" [B]???: [/B]Bu kayıpla ilgili ne sö- "Onun için yorucu bir geceydi, şimdi izninizle onu buradan götürmek istiyorum." [B]Will Ospreay:[/B] Beni oraya götür. "Will ne demek istiyorsun?" [B]Will Ospreay: [/B]Beni eve götür. "Merak etme Will. Birazdan orada olacağız." [I]Ospreay'in gözleri kapanıyor... Essex, İngiltere Şovdan birkaç saat sonra...[/I] [B]Will Ospreay:[/B] Neredeyim ben? [B]Bea Priestley: [/B]İngiltere'desin Will, evdesin. [B]Will Ospreay: [/B]Gerçekten oldu, değil mi? [B]Bea Priestley:[/B] Kendine bu kadar yüklenme Will. Elinden geleni yaptın. [I]Priestley elindeki kupayı masanın üstüne bırakıyor. Ospreay masanın üstündeki kupayı eline alıp, içindekini kokluyor.[/I] [B]Bea Priestley:[/B] Bitki çayı. Sana bu haldeyken kafein vereceğimi düşünme. Kafanı toplamana iyi gelir. [B]Will Ospreay: [/B]Teşekkürler ışıklardan beni kurtaran kadın. [I]Ospreay hafifçe gülümseyip çaydan bir yudum alıyor. Arkasına iyice rastlanıyor. Çayından bir yudum daha alıyor. Sonrasında çayı masaya koyuyor. Odadaki koltukta ona bakan Priestley'e gözü kayıyor. Sonrasında Ospreay'de ilk defa gördüğümüz bir yüz ifadesini görüyoruz. Bu rahatlama. Bea stresli bir şekilde tırnağını ısırıyor. Ancak Ospreay sakince çayından bir yudum daha alıyor.[/I] [B]Bea Priestley: [/B]Şimdi ne olacak peki? [B]Will Ospreay: [/B]Hmmm. İlginç bir soru. Açıkçası Bea, bilmiyorum. Bunca zamandır taşıdığım şey, herkes tarafından ödül olarak görüldü. Ancak ben onu bir kamçı olarak sırtımda hissettim her zaman. Şimdi ise, özgürüm. Artık düşünmek zorunda değilim. Artık planlar yapmak zorunda değilim. Artık sadece kendim olarak varım Bea. Tamamen zincirlerimi kırmış bir şekilde buradayım. Destansı şampiyon, en büyük isimleri yenen kişi, bu kadar basit bir şekilde yenildi. Bir insan olarak yenildi. Çünkü hepimiz sonunda insanlarız. Sonunda hepimiz insanız. Süperkahramancılık oynasak da, hepimiz etten ve kemikten ibaret canlılarız. Artık hiçbir şey olmak zorunda değiliz. Bunca zaman yaşarken, düşmana inat bir gün fazla yaşamak olarak görüyordum her şeyi. Ancak şu an her şey çok berrak. Her şey çok temiz. Bir yağmur üstümden bütün kirlerimi yıkamış gibi. Aşk dolu bir hissiyat. Özgürlük. Artık ne şampiyonluk, ne seyirciler, ne O'Neil, ne de beni sürekli azaltan o hırs. Sadece huzur Bea. Bilmemenin getirdiği huzur. Sakatlanmış kanatlarını yıllar sonra gökyüzüne çırpan kuşun duyduğu o huzur. Sen, ben ve bu ev. İstediğim tek şey bu. Ne bir kamera, ne bir seyirci, ne de güreş kıyafetleri. [B]Bea Priestley:[/B] Bırakmaktan mı bahsediyorsun Will? Ama bu doğru olur mu? [I]Ospreay arkasındaki yastığı alıp iyice kabartıyor. Sonrasında yastığı başının altına koyup kanepede uzanıyor.[/I] [B]Will Ospreay:[/B] Ne fark eder ki Bea? Artık kimseye bir şey borçlu değilim. Zaten insanlar kontratımın biteceği gün için saat sayıyor. Bugün beni burada bıraksan, kim kapımı çalacak? Bizi önemsediklerini mi sanıyorsun? Biz sadece başka insanların hayatında figürandık. Bazılarının hedefi, bazılarının ise kötü karakterleri. Onları ileri sürükleyen bir güçtük. Ancak şu an, dünyanın en altındaki kişiyim. Ne tuhaf ki, bedenim en dipteyken, ruhum ise en yukarıda. Özgürlüğümdeyim. Hayat garip. Her yerden kaybetmişken, her şeyi kazanmış gibiyim. Şimdi kalksam ne olur ki? Kalkıp bu yaşlı güneşe niye bağırayım ki? Ruhum özgür. Duygularım aşk dolu. Bedenim yorgunluktan bitik ama sanki sonsuzluğa dokunuyor gibi. Bu duygu bana yeni geldi Bea. İlk kez bunu hissediyorum. Bu şu anda, dünyadaki her şeyden daha önemli. Kazanmaktan ya da kaybetmekten daha önemli. Bu huzur Bea. Huzur. Bilmiyorum Bea. Belki de, her şeyi bırakıp, sadece burada uyurum. Nasıl olsa kim beni arayacak ki? Kaybeden bir adamı kimse umursamaz. Gerçi O'Neil kıçıma tekmeyi vurmak için arayabilir. Sana tavsiyem Bea... Bilmiyorum. Sen de bilmiyorsun. Bilmemenin tadını çıkart. [B]Bea Priestley:[/B] Bu da ne demek oluyor şimdi? Senin kafana çok mu sert vuruyorlar. Will bana cevap ver! Will? [I]Will Ospreay uzandığı yerde uyuyor. Priestley gülerek başını sağa sola sallıyor. Sonrasında Ospreay'in uzandığı kanepenin ucundaki battaniyeyi alıp üzerine örtüyor. [/I] [B]Bea Priestley:[/B] İyi geceler Will [I]Görüntüler böylece son buluyor...[/I][/CENTER] [/QUOTE]

İnsan doğrulaması

Ara

Ara

Konuya cevap cer