- Katılım
- 3 Tem 2023
- Konular
- 10
- Mesajlar
- 366
- Beğeni sayısı
- 219
- PG Nakit
- 100
-17 Aralık 2023-
-18 Aralık 2023-
Cody Rhodes: "Bu mektuplar bazılarınıza birinin beni ağlama duvarı olarak kullanması, bazılarınıza ise fazla iyimser birinin hayatın gerçekleriyle karşılaşması gibi görünebilir. Ancak görebileceğiniz en pesimist insanlardan biri olarak bu adamın da benim geçtiğim noktalardan geçtiğini çok iyi anlıyorum. En kötü senaryolara bile böylesine umut dolu bakabilmek için dibi görmüş olmak gerekiyor. Ben bu adamın dibi gördüğüne eminim. Ben de aynısını yaşadım. Kendime asla güvenmedim, bana güvenen insanları da asla dinlemedim. Bana verilen her fırsatı elime yüzüme bulaştırdım. Yeterince çalışmadım. Yalnızca mızmızlandım. En sonunda da işsiz, arkadaşsız ve en önemlisi de umutsuz bir şekilde hayata devam etmek zorunda kaldım."
Cody Rhodes: "En zoru umudun bittiği, daha doğrusu benim umudun bittiğini düşündüğüm noktaydı. Çok geçmeden bu adamın mektuplarıyla karşılaştım. Umudun asla bitmeyeceğini fark ettim. Ne olursa olsun, ne yaşarsak yaşayalım hayat bir şekilde devam ediyor. Değişen tek şey yaşadığınız acıların sizi tahrip etmesine ne kadar süre boyunca izin vereceğiniz. Siz ayağa kalkmaya ve hayata devam etmeye karar verene kadar geçen süre değişse de sonuç asla değişmiyor. Hayat devam ediyor. Etmek zorunda. Umut her zaman var olmak zorunda."
Cody Rhodes: "İnsanları ne kadar büyük bir hayal kırıklığına uğrattığımı, benden beklenen şeylerin ne kadar altında kaldığımı ve en önemlisi de kendimi ne kadar büyük bir başarısızlık haline getirdiğimi görünce bunu kendime yediremedim. 'Kendimi nasıl affettirebilirim?' diye defalarca kez sordum."
Cody Rhodes: "Aslında bu sorunun cevabı sanırım sadece bende saklı. İnsanlar iyi bir kalbim olduğuna, onları mutlu edecek şeyler yapmaya çalıştığıma inanıyorlar. Bu yüzden içgüdülerle hareket etmem gerekiyor. Geçmişte ne kadar fazla düşünürsem kendimi o kadar yıpratacağımı çok acı bir şekilde tecrübe ettim. Bu andan itibaren tek yapmam gereken, hayallerini paramparça ettiğim insanların ilk gün beni sevmesini sağlayan hislerime geri dönmek. Bana bu mektupları yazan adamın hislerini kucaklamak, onun sırtını dayayabileceği duvar olmak."
Cody Rhodes: "Miz, buraya döndüğüm gün yokluğumdan ötürü çok mutlu gibi görünüyordun ve sahneyi çalma konusunda hiç de geri durmadın. İnsanların mutsuz olmasına sebep oldun. Benim yokluğum üzerinden kendine pay çıkartmaya çalıştın. Benim hatalarım konusunda haklıydın ama bunları yalnızca kendine yazmaya çalıştığın 'Cody hep el üstünde tutuldu, insanlar beni değil onu sevdi' safsatası üzerinden kendine kâr sağlamak amacıyla söylüyordun."
Cody Rhodes: "Miz, bu yalanlarla benim tek güç kaynağımı elimden almaya çalıştın. Sonrasında da kendi hırsına yenik düşüp çok büyük bir hata yaptın. Kendin için en değerli olan şeyi bana karşı ortaya koydun."
Cody Rhodes: "Oyuncağına son kez bak. Orayı bana bu günlükleri yazan delikanlının, markette benimle karşılaşınca beni çok özlediğini söyleyen küçük çocuğun, evime zarf ile mektup gönderen 70 yaşındaki adamın, bu sektörün var olmasını ve yaşamasını sağlayan herkesin evi yapmama çok az kaldı."
Cody Rhodes: "En zoru umudun bittiği, daha doğrusu benim umudun bittiğini düşündüğüm noktaydı. Çok geçmeden bu adamın mektuplarıyla karşılaştım. Umudun asla bitmeyeceğini fark ettim. Ne olursa olsun, ne yaşarsak yaşayalım hayat bir şekilde devam ediyor. Değişen tek şey yaşadığınız acıların sizi tahrip etmesine ne kadar süre boyunca izin vereceğiniz. Siz ayağa kalkmaya ve hayata devam etmeye karar verene kadar geçen süre değişse de sonuç asla değişmiyor. Hayat devam ediyor. Etmek zorunda. Umut her zaman var olmak zorunda."
Cody Rhodes: "İnsanları ne kadar büyük bir hayal kırıklığına uğrattığımı, benden beklenen şeylerin ne kadar altında kaldığımı ve en önemlisi de kendimi ne kadar büyük bir başarısızlık haline getirdiğimi görünce bunu kendime yediremedim. 'Kendimi nasıl affettirebilirim?' diye defalarca kez sordum."
Cody Rhodes: "Aslında bu sorunun cevabı sanırım sadece bende saklı. İnsanlar iyi bir kalbim olduğuna, onları mutlu edecek şeyler yapmaya çalıştığıma inanıyorlar. Bu yüzden içgüdülerle hareket etmem gerekiyor. Geçmişte ne kadar fazla düşünürsem kendimi o kadar yıpratacağımı çok acı bir şekilde tecrübe ettim. Bu andan itibaren tek yapmam gereken, hayallerini paramparça ettiğim insanların ilk gün beni sevmesini sağlayan hislerime geri dönmek. Bana bu mektupları yazan adamın hislerini kucaklamak, onun sırtını dayayabileceği duvar olmak."
Cody Rhodes: "Miz, buraya döndüğüm gün yokluğumdan ötürü çok mutlu gibi görünüyordun ve sahneyi çalma konusunda hiç de geri durmadın. İnsanların mutsuz olmasına sebep oldun. Benim yokluğum üzerinden kendine pay çıkartmaya çalıştın. Benim hatalarım konusunda haklıydın ama bunları yalnızca kendine yazmaya çalıştığın 'Cody hep el üstünde tutuldu, insanlar beni değil onu sevdi' safsatası üzerinden kendine kâr sağlamak amacıyla söylüyordun."
Cody Rhodes: "Miz, bu yalanlarla benim tek güç kaynağımı elimden almaya çalıştın. Sonrasında da kendi hırsına yenik düşüp çok büyük bir hata yaptın. Kendin için en değerli olan şeyi bana karşı ortaya koydun."
Cody Rhodes: "Oyuncağına son kez bak. Orayı bana bu günlükleri yazan delikanlının, markette benimle karşılaşınca beni çok özlediğini söyleyen küçük çocuğun, evime zarf ile mektup gönderen 70 yaşındaki adamın, bu sektörün var olmasını ve yaşamasını sağlayan herkesin evi yapmama çok az kaldı."
