RPG inziva: part I

kameralar tahta bir barakayı çekmektedir. kameranın kadrajı genişledikçe bir sahilde olduğumuzu görürüz. parlayan güneş gözümüzü alırken tahta barakadan wes lee çıkar.

‘nereye elimi atarsam aynı şey, benden kaynaklanmayan bir kayıp. hayatım boyunca bunu yaşadım, tüm çabalarımla mutluluk ruhuma dokunur gibi oluyor ve evet. klasik son, mutsuzluk içinde harap olan bir hayat. başarmıştım, adıma yakışan altına uzanmıştım. tarihe geçecek hızda başarıya imza atacaktım. işlerin içinde olmayan bir orospu çocuğu her şeye engel oldu. her şeyin sonunda: merdiven basamaklarından ona acınası bir şekilde bakan wes lee, ne altın çocuk ama.. aciziyet içindeki çocuk. elinden hiçbir şey gelmeyen çocuk. kaderine kocaman bir çizik atılmış çocuk.’

‘tüm denemelerim, her biri ne kadar parlak, ümit vaat eden şekilde başlasa da her denemenin sonuna geldiğimde bana sadece gözyaşı ve acı kaldı. her seferinde tekrar deneyecek gücü kendimde buldum ve gücümü kaybedene kadar kendimi fark etmeden bu korkunç döngünün içine soktum. umut et, çabala, altına uzan ve hisset. acıyı, suratından akan gözyaşını.’



wes lee gökyüzüne bakar. kafasını olumsuz bir şekilde iki yana sallar. merdivenden inip kumsalda denize doğru yürümeye başlar.

‘üstümde bir lanet var. geçmişte canını yaktığım birinden kalan. kim olduğunu hatırlayamıyorum, çocukken de sadece benim canım yanardı. ben hiç değişmedim, hep yok sayılandım. ne zaman kendimi doğduğum bataklıktan çıkarmaya çalışsam birilerine tarafından içine daha çok çekilen çocuktum. ilk gün söylemiştim. çatı katındaki billboard’ı aradığımı ve oraya gitmek için bir asansörümün olmadığını. merdivenin en üstüne tırmandığımda.. asansörle gelen bir orospu çocuğu beni ait olduğum bataklığa gönderdi. hak ettiğim yere. orası benim için değildi, asansöre binemiyorsan orada olamazsın. insanoğlunun çirkin ördek yavrusu.’



wes lee denizin kıyısına kadar gelir. sinirle sert bir şekilde bastığı kumlara bakarak ayağına vuran dalgalar eşliğinde plajın kenarında yürümeye devam eder.

‘kumdan kaleler yapmayı bırakman lazım wes. bu dalga her seferinde gelecek ve senin tüm emeğini hiç edecek. bu hayatın kuralı. kendini güçlendirmeli, kaleni güçlendirmeli ve dalgalara karşı koymalısın. nasıl? burada karar vereceksin wes, her şeye. hayata devam edip etmeyeceğinden neleri farklı yapabileceğine. en ufak detaydan en hayati detaya kadar. düşüşün başkalarının yükselişi olmaya devam mı edecek? herkesin ulaşmak istediği, her yerden görülen yıldız mı olacaksın? nasıl olacaksın? her şeyle burada yüzleşeceksin. geçmişinin izleriyle de.. şu anın zincirleriyle de.. bunlarla yüzleşirken wes, geleceğin de kapısını aralayacaksın.’

wes lee kumsala doğru eğilir ve eliyle kuma bir şey çizer. kocaman bir yıldız.

wes lee yürüyerek kameradan uzaklaşırken kamera bir süre onu çeker. ardından çizdiği yıldıza odaklanır ve kameralar kapanır.

to be continued.​