Konuya cevap cer

JavaScript devre dışı. Daha iyi bir deneyim için, önce lütfen tarayıcınızda JavaScript'i etkinleştirin.

Mesaj

<blockquote data-quote="Beast Incarnate" data-source="post: 107455" data-attributes="member: 4">Memnun olduğum bir işim var. Staj dönemindeyim ve şu an tüm çakralarım açık, sadece öğrenmeye çalışıyorum. Ve bir de insanın kendi parasını kazanması gibisi yok, eve gelirken aldığım 2 ekmek bile bana o kadar iyi hissettiriyor ki. Ev ekonomisine yük olmamak ve üstüne katkı sağlamak benim için çok önemli, kendimi artık bu konuda kötü hissetmiyorum.Kötü olarak da tabii ki yine mesleğimle alakalı olarak bir durum var. Öğrenmeye açık bir şekilde ilerlerken bir yandan da geleceğimi planlama hususu var. Avukatlıktan devam etmek cazip geliyor, ama bir yanım hakimlik-savcılık da denesem mi acaba diye düşündürüyor. Ama zaten babam polis olduğu için yıllardır şehir ve düzen değiştirip duruyorken hakim ya da savcı olup yine aynı kaderi yaşamak istemiyorum, öte yandan da avukatlık da iyi kazansan dahi mental açıdan inanılmaz yorucu hakimlik ya da savcılığa göre. Bu ikilem içerisindeyim ama daha 11 aylık bir staj sürecim varken biraz düşünmek için de vaktim olduğunu biliyorum, o yüzden kendimi strese sokmuyorum mümkün mertebe.Yine kötü bir durum olarak ben hem hazırlık okumadığım için hem de firesiz bir şekilde 4 senede okulu bitirdiğim için şu an İzmir’deyim ve benimle aynı anda başlayan buradaki yakın arkadaşlarım ya hazırlıktan ya da mezuna kaldıklarından dolayı hala okumaya devam ediyorlar ve okudukları şehirlere döndüler, bir arkadaşım dışında hiçbirisi İzmir’de okumuyor. O açıdan sosyal hayatım bayağı sıfırlandı, üniversiteden de geçen sene yaşadığım olaylardan dolayı en yakın arkadaşlarımı kaybettiğim için etrafımda yüz yüze sohbet edip dertleşebileceğim çok çok çok az insan kaldı. Hayatımda birisi de yok 6 aydır, ki bulabileceğim bir zemin de yok asla. Bunun sıkıntısını çok yaşıyorum, bazen üniversitedeki eski yakın arkadaşlarımı çok özlüyorum, özellikle bir tanesi ile inanılmaz yakındık ve tanıştığımız günden beri konuşmadığımız, yazışmadığımız herhangi bir gün yoktu. Bazen aklıma düşüyor ve içten içe dertleniyorum ama önüme bakmaktan başka bir çarem yok gibi. Yeni sosyal ortamlar oluşturabilecek zemini bulabildiğim gibi direkt hamlemi yapacağım ama iş-ev döngüsünde olduğumdan ötürü tatlı tesadüfler harici bunu sağlayabilmem de çok zor gibi.Öyle yani işte. Böyle bir konu bekliyormuşum sanki, ne varsa döküldüm anasını satayım. Aslında kötü şeyler iyi şeylerden daha fazla gibi ama yine de ruh hali olarak kötü değilim, tamamen iyi de değilim, tam gri bölgedeyim işte. Beni siyahtan gri bölgeye çeken de bir Galatasaray’ımız var işte, bizi 1.5 senedir mutlu ediyor çok şükür…</blockquote>

[QUOTE="Beast Incarnate, post: 107455, member: 4"] Memnun olduğum bir işim var. Staj dönemindeyim ve şu an tüm çakralarım açık, sadece öğrenmeye çalışıyorum. Ve bir de insanın kendi parasını kazanması gibisi yok, eve gelirken aldığım 2 ekmek bile bana o kadar iyi hissettiriyor ki. Ev ekonomisine yük olmamak ve üstüne katkı sağlamak benim için çok önemli, kendimi artık bu konuda kötü hissetmiyorum. Kötü olarak da tabii ki yine mesleğimle alakalı olarak bir durum var. Öğrenmeye açık bir şekilde ilerlerken bir yandan da geleceğimi planlama hususu var. Avukatlıktan devam etmek cazip geliyor, ama bir yanım hakimlik-savcılık da denesem mi acaba diye düşündürüyor. Ama zaten babam polis olduğu için yıllardır şehir ve düzen değiştirip duruyorken hakim ya da savcı olup yine aynı kaderi yaşamak istemiyorum, öte yandan da avukatlık da iyi kazansan dahi mental açıdan inanılmaz yorucu hakimlik ya da savcılığa göre. Bu ikilem içerisindeyim ama daha 11 aylık bir staj sürecim varken biraz düşünmek için de vaktim olduğunu biliyorum, o yüzden kendimi strese sokmuyorum mümkün mertebe. Yine kötü bir durum olarak ben hem hazırlık okumadığım için hem de firesiz bir şekilde 4 senede okulu bitirdiğim için şu an İzmir’deyim ve benimle aynı anda başlayan buradaki yakın arkadaşlarım ya hazırlıktan ya da mezuna kaldıklarından dolayı hala okumaya devam ediyorlar ve okudukları şehirlere döndüler, bir arkadaşım dışında hiçbirisi İzmir’de okumuyor. O açıdan sosyal hayatım bayağı sıfırlandı, üniversiteden de geçen sene yaşadığım olaylardan dolayı en yakın arkadaşlarımı kaybettiğim için etrafımda yüz yüze sohbet edip dertleşebileceğim çok çok çok az insan kaldı. Hayatımda birisi de yok 6 aydır, ki bulabileceğim bir zemin de yok asla. Bunun sıkıntısını çok yaşıyorum, bazen üniversitedeki eski yakın arkadaşlarımı çok özlüyorum, özellikle bir tanesi ile inanılmaz yakındık ve tanıştığımız günden beri konuşmadığımız, yazışmadığımız herhangi bir gün yoktu. Bazen aklıma düşüyor ve içten içe dertleniyorum ama önüme bakmaktan başka bir çarem yok gibi. Yeni sosyal ortamlar oluşturabilecek zemini bulabildiğim gibi direkt hamlemi yapacağım ama iş-ev döngüsünde olduğumdan ötürü tatlı tesadüfler harici bunu sağlayabilmem de çok zor gibi. Öyle yani işte. Böyle bir konu bekliyormuşum sanki, ne varsa döküldüm anasını satayım. Aslında kötü şeyler iyi şeylerden daha fazla gibi ama yine de ruh hali olarak kötü değilim, tamamen iyi de değilim, tam gri bölgedeyim işte. Beni siyahtan gri bölgeye çeken de bir Galatasaray’ımız var işte, bizi 1.5 senedir mutlu ediyor çok şükür… [/QUOTE]

İnsan doğrulaması

Ara

Ara

Konuya cevap cer