- Katılım
- 2 Tem 2023
- Konular
- 15
- Mesajlar
- 1,325
- Beğeni sayısı
- 546
- PG Nakit
- 155
- Favori Güreşçi
- alper mizanin
Bir evin içerisinde açıyoruz gözlerimizi. Arkası dönük bir adam, ellerinde belirgin bir şekilde yıpranmış bir kağıt parçasından bir şeyler okuyor. Bu bir mektup.
"Güzel, eski dostum. Bu acıyı biliyorum, bu sefer daha önce de yaptığın gibi kaçıp gitmemen için sana bu satırları gönderiyorum. Biraz uzaktayım senden. Biraz uzaktayız birbirimizden. Belki birkaç şehir, belki birkaç duvar, boyut? bilmiyorum. Birkaç şiir yollamıştım daha önce sana. Başka duvarlardaki, başka aynalardaki versiyonlarında çok fazla şiiri sevmezdin ama.. müziği severdin. Müziği severdin Deano. Sana bahsetmiştim, bir çiftlik evinden bahsetmiştim. Genç, iyi görünümlü, geçmişe öfkeli ama geleceği nasıl onarabileceğine kafa patlatıp duran genç bir delikanlı. Saçları altın sarısı, elinde bir sepet dolusu çilek, samanlıklar arasında koşuşturan bir kız çocuğu. Hatırlıyorsun...hatırladın. Bunlar senin başlangıcın değildi. Bu noktaya nasıl geldiğimizi de anlamadık zaten. Sana gönderdiğim her bir mektupta, kırılmış her bir içi ballı viski dolu bardakta, şiddetli baş ağrılarıyla gözlerinin açıldığı her bir sabahta, o noktaya nasıl geldiğini unutuveriyoruz. Biliyorsun, senin için canımı veririm. Senin canını yakmayı aklından hiç geçirmemiş sayılı kişilerden biriyim. Seni önemsiyorum. Yıllarca ringleri, tuvaletleri temizleyip, tribünlerde mısır ve sosisli sandviç satan o çocuğu önemsediğin kadar önemsiyorum seni. Son zamanlarda merak ediyorum Deano. Merak ediyorum, odanda iğne atsan yere düşürmeyecek, her yere saçılmış önceki mektupları düşünüyorum da...bir şeyleri arzulandığını hissetmek için mi...yoksa boşluklarını doldurmak için mi yaptığını. Geriye dönüp bakmayıp, unutmak istediğin, ardında bırakmak istediğin şeylerin yerini sevgiyle doldurmak için mi yaptığını merak ediyorum. Artık bunların bir önemi yok, yeni bir mektuptayız, farklı bir sayfadayız Deano, ben..yine buradayım. Bilmen gerekiyor, yıllarını heba etmeye devam ettiğin için bilmen gerekiyor. Unutmayacağım. Biz seninle tekrar denk gelmeden önce beni kör eden karanlık ara sokakları, koridorları, metal bir teneke kutusunda yaktığım ateşleri, elime gitarı alıp senin için söylediğim şarkıları."
"Seni, yeni bir sayfaya geçmeden önce gördüğüm son halini hatırlayabilmek için, bir abi gibi.
Sadece, kendi ellerinle yaktığın bir evin kül oluşunu gördüğünde,
eriyen cesetleri gördüğünde,
aklının koridorlarında koşuşturan bir anımsama olacağım.
Bir sonrakine dek, görüşürüz...
özlemle,
-Jerry."
Adam, mektubu odasının içinde öylece yere atıp odanın kapısını çarpıp aşağı inmek için merdivenlere yöneliyor. Bu sırada odada yerlerde az önce yere attığı mektup gibi binlercesinin olduğunu görüyoruz.
Kapının önüne çıkıyor, hızlıca arabasına biniyor, hışımla yola koyuluyor.
Arabanın radyosunu açmak için uzanıyor, açıyor.
Radyo Sunucusu: "Yaz geceleri, ve uzun sıcak günler. Sizler için, sıradaki parçamız "Seasons", Chris Cornell'den.
"Güzel, eski dostum. Bu acıyı biliyorum, bu sefer daha önce de yaptığın gibi kaçıp gitmemen için sana bu satırları gönderiyorum. Biraz uzaktayım senden. Biraz uzaktayız birbirimizden. Belki birkaç şehir, belki birkaç duvar, boyut? bilmiyorum. Birkaç şiir yollamıştım daha önce sana. Başka duvarlardaki, başka aynalardaki versiyonlarında çok fazla şiiri sevmezdin ama.. müziği severdin. Müziği severdin Deano. Sana bahsetmiştim, bir çiftlik evinden bahsetmiştim. Genç, iyi görünümlü, geçmişe öfkeli ama geleceği nasıl onarabileceğine kafa patlatıp duran genç bir delikanlı. Saçları altın sarısı, elinde bir sepet dolusu çilek, samanlıklar arasında koşuşturan bir kız çocuğu. Hatırlıyorsun...hatırladın. Bunlar senin başlangıcın değildi. Bu noktaya nasıl geldiğimizi de anlamadık zaten. Sana gönderdiğim her bir mektupta, kırılmış her bir içi ballı viski dolu bardakta, şiddetli baş ağrılarıyla gözlerinin açıldığı her bir sabahta, o noktaya nasıl geldiğini unutuveriyoruz. Biliyorsun, senin için canımı veririm. Senin canını yakmayı aklından hiç geçirmemiş sayılı kişilerden biriyim. Seni önemsiyorum. Yıllarca ringleri, tuvaletleri temizleyip, tribünlerde mısır ve sosisli sandviç satan o çocuğu önemsediğin kadar önemsiyorum seni. Son zamanlarda merak ediyorum Deano. Merak ediyorum, odanda iğne atsan yere düşürmeyecek, her yere saçılmış önceki mektupları düşünüyorum da...bir şeyleri arzulandığını hissetmek için mi...yoksa boşluklarını doldurmak için mi yaptığını. Geriye dönüp bakmayıp, unutmak istediğin, ardında bırakmak istediğin şeylerin yerini sevgiyle doldurmak için mi yaptığını merak ediyorum. Artık bunların bir önemi yok, yeni bir mektuptayız, farklı bir sayfadayız Deano, ben..yine buradayım. Bilmen gerekiyor, yıllarını heba etmeye devam ettiğin için bilmen gerekiyor. Unutmayacağım. Biz seninle tekrar denk gelmeden önce beni kör eden karanlık ara sokakları, koridorları, metal bir teneke kutusunda yaktığım ateşleri, elime gitarı alıp senin için söylediğim şarkıları."
"Seni, yeni bir sayfaya geçmeden önce gördüğüm son halini hatırlayabilmek için, bir abi gibi.
Sadece, kendi ellerinle yaktığın bir evin kül oluşunu gördüğünde,
eriyen cesetleri gördüğünde,
aklının koridorlarında koşuşturan bir anımsama olacağım.
Bir sonrakine dek, görüşürüz...
özlemle,
-Jerry."
Adam, mektubu odasının içinde öylece yere atıp odanın kapısını çarpıp aşağı inmek için merdivenlere yöneliyor. Bu sırada odada yerlerde az önce yere attığı mektup gibi binlercesinin olduğunu görüyoruz.
Kapının önüne çıkıyor, hızlıca arabasına biniyor, hışımla yola koyuluyor.
Arabanın radyosunu açmak için uzanıyor, açıyor.
Radyo Sunucusu: "Yaz geceleri, ve uzun sıcak günler. Sizler için, sıradaki parçamız "Seasons", Chris Cornell'den.
Son düzenleme:
