Konuya cevap cer

JavaScript devre dışı. Daha iyi bir deneyim için, önce lütfen tarayıcınızda JavaScript'i etkinleştirin.

Mesaj

<blockquote data-quote="Deathmatch Classic" data-source="post: 94929" data-attributes="member: 3">PART II: PROGRESSUS
6 Aralık 2011
Akşam 19.36
Manhattan Köprüsü, New York

[ATTACH=full]2329[/ATTACH]

Adam ve Amanda New York köprüsünde ufukta batmakta olan akşam güneşinin eşliğinde Manhattan manzarasına dönük bir şekilde oturmaktadırlar. Soğuk geçen bir aralık ayının güneşi ılık ılık yüzlerine vurmaktayken Adam, Amanda’nın yüzüne vuran akşam güneşi ile birlikte ne kadar güzel olduğunu tekrar ve tekrar fark eder ve ona sahip olduğu için ne kadar şanslı olduğunu... Amanda’nın ise içinde bir huzursuzluk olduğu aşikardır ve Adam er ya da geç bunun farkına varıp ne olduğunu çözmek istemektedir. Bir süre sonra bu sessizliği bozar.

Adam: Eee konuşacak mısın, neler olduğunu söylemeyecek misin?

Amanda kafasını sağa sola sallar, elleriyle gözlerini ovuşturur.

Adam: Söylemeyeceksin yani?

Amanda: Neyi? Ne söylememi bekliyorsun?

Adam: Ne olup bittiğini. Karnımda bir ağrı var ve sende bir şeyler olduğunu anlayacak kadar seni tanıyorum.

Amanda ağlamamak için dudaklarını ısırmaktadır ve derin bir nefes aldıktan sonra dökülür.

Amanda: Adam…

Adam: Evet?

Amanda: Ben hamileyim.

 Derin bir sessizlik olur ve Adam duyduklarına inanamaz, ellerini başının arkasına koyarak sevinç naraları atmaya başlar ve mutluluk gözyaşlarıyla Amanda’ya sarılır. Amanda’da ağlamaktadır fakat Amanda’nın gözyaşlarının sebebi mutluluk değildir.

Amanda: Adam dur…

Amanda, Adam’ı sakinleştirmeye çalışsa da Adam yerinde duramamaktadır.

Amanda: Dur Adam lanet olsun!

Adam: Neden?

Amanda: Çünkü bunu istemiyorum.

Amanda’nın ağzından çıkan bu üç kelime Adam’ın tüm mutluluğunu yerle bir eder ve kilitlenir. Sadece kilitlenir ve nedenini sorarcasına Amanda’ya bakar.

Amanda: Biliyorsun.

Adam: Neyi?

Amanda: Ben Long Island’da sıkışıp kalmak ve nefret ettiğim doktorluğu yapmaya devam etmek istemediğimi biliyorsun. Hayallerim olduğunu biliyorsun. Paris’e gitmek istediğimi, sanat okulu okumak ve orada yaşamak istediğimi biliyorsun. Ben asla bana dayatılanı istemedim ve çıkabileceğim ilk fırsatta bu yoldan çıkmak istediğimi de biliyorsun. Benim burada takılı kalıp evde tek başıma çocuk bakarak senin güreş turlarından dönmeni beklemek istediğimi mi düşünüyorsun? S*keyim beni hiç tanımadın mı! Daha evli bile değiliz ve güreş saçmalığından dolayı doğru düzgün vakit bile geçiremiyoruz, bu haldeyken bir de çocuk büyütebilmeyi mi düşünüyorsun? Yarı zamanlı öğretmenlik, yarı zamanlı güreşçilik yapıp ay sonunu getirmeye çalışmanı istemiyorum. Çünkü kendimize yetemiyoruz ve sen tekrar ve tekrar kendine zarar veriyorsun. Daha sen kendine bir kariyer rotası çizememişken ve ben çoktan bana dayatılan yolu bırakmak üzereyken bir çocuğa sahip olmak mantıklı mı? Ben bir ayak bağı istemiyorum Adam, sadece özgür olmak istiyorum anladın mı? Sadece özgür olmak.

Adam bir süre duraksar ve söyleyeceklerini kafasında toparlamaya çalışır.

Adam: Amanda…

Konuşamaz çünkü Amanda’nın haklı olduğunun farkındadır.

Amanda: Evet?

Adam: Öğretmenliği bırakıyorum. Aslında sana bunu söylemek üzereydim. Ring of Honor isimli şirketten teklif aldım, ülke çapında duyulmuş bir organizasyon ve artık turlara çıkmam da gerekmiyor çünkü şovlar sabit bir yerde gerçekleşecek. Artık seninle istediğin zaman, istediğin yerde, istediğin şekilde birlikte olabiliriz. Çocuğumuzu birlikte büyütebiliriz. Her şeyin çok güzel olacağına eminim, ben kendime güveniyorum ve bir gün bu sektörün en tepesinde olacağımı biliyorum, kariyer hedeflerimin hepsini gerçekleştireceğime inanıyorum ve senden tek isteğim senin de bana inanman. Senin, benim ve çocuğumuzun birlikte sıcak şöminemizin önünde Noel hediyelerimizi açacağımızı görebiliyorum. Başaracağım bebeğim, senin için başaracağım, çocuğumuz için.

Tüm bu söylediklerine rağmen Amanda’nın gözlerindeki tatminsizliği fark eder.

Amanda: Peki ya ben Adam? Benim kariyer planlarım? Senin hedeflerine ulaştığını görmek çok güzel, bunu tüm samimiyetimle söylüyorum. Senin adına çok mutluyum. Fakat sen hedeflerine bu kadar yaklaşmışken, ben hedeflerime ulaşmak için henüz tek bir adım bile atmadım, atamadım. Ve üstüne böylesine büyük bir yükümlülük üzerime bindi. Üzgünüm Adam, bu olmayacak.

Adam: Amanda ben senin okyanusunda boğulmak istiyorum.

[ATTACH=full]2330[/ATTACH]

Amanda arkasını döner ve başka bir hiçbir şey söylemeden Adam’ı orada bırakacakken Adam koşarak ona yetişir ve omzundan tutarak onu çevirir. Dizleri üstüne çökmüştür ve yüzüne vuran akşam güneşi eşliğinde gözleri bir cam gibi parlarken söyleyebileceği son şeyi söyler.


Adam: Amanda Woltz… Evlen benimle.

...</blockquote>

[QUOTE="Deathmatch Classic, post: 94929, member: 3"] [CENTER][B]PART II: PROGRESSUS 6 Aralık 2011 Akşam 19.36 Manhattan Köprüsü, New York [ATTACH type="full" alt="part 22.jpg"]2329[/ATTACH][/B] [I]Adam ve Amanda New York köprüsünde ufukta batmakta olan akşam güneşinin eşliğinde Manhattan manzarasına dönük bir şekilde oturmaktadırlar. Soğuk geçen bir aralık ayının güneşi ılık ılık yüzlerine vurmaktayken Adam, Amanda’nın yüzüne vuran akşam güneşi ile birlikte ne kadar güzel olduğunu tekrar ve tekrar fark eder ve ona sahip olduğu için ne kadar şanslı olduğunu... Amanda’nın ise içinde bir huzursuzluk olduğu aşikardır ve Adam er ya da geç bunun farkına varıp ne olduğunu çözmek istemektedir. Bir süre sonra bu sessizliği bozar.[/I] [B]Adam:[/B] Eee konuşacak mısın, neler olduğunu söylemeyecek misin? [I]Amanda kafasını sağa sola sallar, elleriyle gözlerini ovuşturur.[/I] [B]Adam: [/B]Söylemeyeceksin yani? [B]Amanda:[/B] Neyi? Ne söylememi bekliyorsun? [B]Adam:[/B] Ne olup bittiğini. Karnımda bir ağrı var ve sende bir şeyler olduğunu anlayacak kadar seni tanıyorum. [I]Amanda ağlamamak için dudaklarını ısırmaktadır ve derin bir nefes aldıktan sonra dökülür.[/I] [B]Amanda: [/B]Adam… [B]Adam:[/B] Evet? [B]Amanda:[/B] Ben hamileyim. [I] Derin bir sessizlik olur ve Adam duyduklarına inanamaz, ellerini başının arkasına koyarak sevinç naraları atmaya başlar ve mutluluk gözyaşlarıyla Amanda’ya sarılır. Amanda’da ağlamaktadır fakat Amanda’nın gözyaşlarının sebebi mutluluk değildir.[/I] [B]Amanda:[/B] Adam dur… [I]Amanda, Adam’ı sakinleştirmeye çalışsa da Adam yerinde duramamaktadır.[/I] [B]Amanda:[/B] Dur Adam lanet olsun! [B]Adam: [/B]Neden? [B]Amanda:[/B] Çünkü bunu istemiyorum. [I]Amanda’nın ağzından çıkan bu üç kelime Adam’ın tüm mutluluğunu yerle bir eder ve kilitlenir. Sadece kilitlenir ve nedenini sorarcasına Amanda’ya bakar.[/I] [B]Amanda:[/B] Biliyorsun. [B]Adam:[/B] Neyi? [B]Amanda:[/B] Ben Long Island’da sıkışıp kalmak ve nefret ettiğim doktorluğu yapmaya devam etmek istemediğimi biliyorsun. Hayallerim olduğunu biliyorsun. Paris’e gitmek istediğimi, sanat okulu okumak ve orada yaşamak istediğimi biliyorsun. Ben asla bana dayatılanı istemedim ve çıkabileceğim ilk fırsatta bu yoldan çıkmak istediğimi de biliyorsun. Benim burada takılı kalıp evde tek başıma çocuk bakarak senin güreş turlarından dönmeni beklemek istediğimi mi düşünüyorsun? S*keyim beni hiç tanımadın mı! Daha evli bile değiliz ve güreş saçmalığından dolayı doğru düzgün vakit bile geçiremiyoruz, bu haldeyken bir de çocuk büyütebilmeyi mi düşünüyorsun? Yarı zamanlı öğretmenlik, yarı zamanlı güreşçilik yapıp ay sonunu getirmeye çalışmanı istemiyorum. Çünkü kendimize yetemiyoruz ve sen tekrar ve tekrar kendine zarar veriyorsun. Daha sen kendine bir kariyer rotası çizememişken ve ben çoktan bana dayatılan yolu bırakmak üzereyken bir çocuğa sahip olmak mantıklı mı? Ben bir ayak bağı istemiyorum Adam, sadece özgür olmak istiyorum anladın mı? Sadece özgür olmak. [I]Adam bir süre duraksar ve söyleyeceklerini kafasında toparlamaya çalışır.[/I] [B]Adam: [/B]Amanda… [I]Konuşamaz çünkü Amanda’nın haklı olduğunun farkındadır.[/I] [B]Amanda:[/B] Evet? [B]Adam:[/B] Öğretmenliği bırakıyorum. Aslında sana bunu söylemek üzereydim. Ring of Honor isimli şirketten teklif aldım, ülke çapında duyulmuş bir organizasyon ve artık turlara çıkmam da gerekmiyor çünkü şovlar sabit bir yerde gerçekleşecek. Artık seninle istediğin zaman, istediğin yerde, istediğin şekilde birlikte olabiliriz. Çocuğumuzu birlikte büyütebiliriz. Her şeyin çok güzel olacağına eminim, ben kendime güveniyorum ve bir gün bu sektörün en tepesinde olacağımı biliyorum, kariyer hedeflerimin hepsini gerçekleştireceğime inanıyorum ve senden tek isteğim senin de bana inanman. Senin, benim ve çocuğumuzun birlikte sıcak şöminemizin önünde Noel hediyelerimizi açacağımızı görebiliyorum. Başaracağım bebeğim, senin için başaracağım, çocuğumuz için. [I]Tüm bu söylediklerine rağmen Amanda’nın gözlerindeki tatminsizliği fark eder.[/I] [B]Amanda: [/B]Peki ya ben Adam? Benim kariyer planlarım? Senin hedeflerine ulaştığını görmek çok güzel, bunu tüm samimiyetimle söylüyorum. Senin adına çok mutluyum. Fakat sen hedeflerine bu kadar yaklaşmışken, ben hedeflerime ulaşmak için henüz tek bir adım bile atmadım, atamadım. Ve üstüne böylesine büyük bir yükümlülük üzerime bindi. Üzgünüm Adam, bu olmayacak. [B]Adam: [/B]Amanda ben senin okyanusunda boğulmak istiyorum. [ATTACH type="full" alt="PART 2.jpg"]2330[/ATTACH] [I]Amanda arkasını döner ve başka bir hiçbir şey söylemeden Adam’ı orada bırakacakken Adam koşarak ona yetişir ve omzundan tutarak onu çevirir. Dizleri üstüne çökmüştür ve yüzüne vuran akşam güneşi eşliğinde gözleri bir cam gibi parlarken söyleyebileceği son şeyi söyler.[/I] [B]Adam: [/B]Amanda Woltz… Evlen benimle. ...[/CENTER] [/QUOTE]

İnsan doğrulaması